The Elements of Nature || Water

Magic Academy

Περπατούσα στην ακροθαλασσια, εκεί που ίσα ίσα το κύμα έβρεχε τα πόδια μου. Το κρύο νερό που με άγγιζε με έκανε να χαμογελάω. Ο υπέροχος ήχος των κυμάτων ακούγονταν σαν μελωδία στα αυτιά μου. Οι όμορφοι κυματισμοί του νερού έκαναν τα μάτια μου να λάμπουν όταν τους αντίκριζα.

Ήταν όλα τόσο μαγικά.

Κοίταξα διακριτικά γύρο μου και ευτυχώς για μένα δεν υπήρχε κανένας εκεί. Αμέσως σήκωσα το χέρι μου και μια πύλη από νερό εμφανίστηκε.

Επιτέλους καλοκαίρι. Το πρώτο καλοκαίρι μετά το τέλος του λυκείου. Πλέον είμαι 18 χρονών, όμως το σχολείο για εμένα δεν τελείωσε ακόμα. Θα πάω στην Ακαδημία μαγείας. Ελάχιστα άτομα παγκόσμιος έχουν την ικανότητα να κάνουν χρήση μαγείας. Ο καθένας έχει μια δικιά του δύναμη. Μια ξεχωριστή μαγεία που μας κάνει ιδιαίτερους. Εγώ έχω την δύναμη του να ελέγχω το νερό!

Είχα ενημερώσει τους γονεις μου οτι θα πήγαινα ένα ταξίδι για διακοπές το καλοκαίρι πριν αρχίσουν οι σπουδές μου στην ιατρική. Ηταν δύσκολη χρονιά φέτος μέχρι να καταφέρω τον στόχο μου και να περάσω εκεί που ήθελα. Κι για αυτόν τον λόγο έπρεπε να ξεχάσω τις δυνάμεις μου και να συγκεντρωθώ στα διαβάσματα μου.

Προχώρησα με σταθερά βήματα, καθώς περπάταγα επάνω στα καταγάλανα νερα της θάλασσας μέχρι που μπήκα μέσα στην μαγική πύλη. Εμφανίστηκα μπροστά σε ένα τεράστιο κτήριο με μια σκάλα που οδηγούσε σε μια πανέμορφη πόρτα. Έμοιαζε σαν παλάτι. Η καρδιά μου χτυπούσε στην ιδέα πως θα γνωρίσω νέα άτομα και θα μάθω να δαμάζω τις δυνάμεις μου. Θα γινόμουν πιο δυνατή και το όνειρο που ξεπερνάει κάθε φαντασία θα γινόταν πραγματικότητα.

Γύρισα πίσω μου και δεν υπήρχε τίποτα πλέον εκεί. Δεν βρισκόταν καμιά πύλη εκεί πέρα. Πήρα μια βαθιά ανάσα και άρχισα να ανεβαίνω τα σκαλοπάτια της σκάλας που βρισκόταν μπροστά μου και οδηγούσαν στην είσοδο του σχολείου. Με το που έφτασα στην πόρτα και την άνοιξα μέσα βρισκόντουσαν πολλοί μαθητές με τα βιβλία στα χέρια, άλλοι πήγαιναν πέρα δώθε και έμπαιναν μέσα σε άλλες αίθουσες. Προχώρησα μπροστά χωρίς να προσέχω με αποτέλεσμα να πέσω πάνω σε ένα αγόρι.

"Πρόσεχε μπροστά σου καλύτερα." μου είπε καθώς σηκώθηκε και σκούπισε γρήγορα τα ρούχα του παίρνοντας το βιβλίο που έπεσε στα χέρια του με τίτλο ~"Βιομαγια"~ .

Γύρισα και τον κοίταξα στα μάτια. Πήρα μια βαθιά ανάσα και ακούμπησα το ένα χέρι στην καρδιά μου καθώς του είπα "Συγνώμη" καθώς κατέβασα ελάχιστα το κεφάλι μου.