FOUR
*****
Matapos kong ihatid si Drake sa paaralan ay dumiretso na ako sa palengke upang mamili sapagkat halos wala ng laman ang refrigerator. Bitbit ang gabundok na plastic at iba pang pinamili, nagdesisyon akong maglakad na lamang sapagkat sayang naman ang aking pang-taxi. Katulad ng ibang siyudad, buhay na buhay ang kalsada at maraming mga tao ang may kanya-kanyang pinagkakaabalahan ng tumunod ang cellphone ko. Sa dami ng bitbit ko, hindi ko alam kung paano sasagutin ang tawag na iyon kung kayat napayuko ako subalit bago ko pa makuha ang phone ko, tumilapon na ang mga bitbit ko at agad akong napauppo sa impact ng pagkabunggo sa akin ng kung sino.
"Aw. Miss, Sorry. Ayos ka lang?" Natawa naman ako saglit. Tinawag niya akong Miss. Ibig sabihin ba nito hindi pa masyadong halata na may anak na ako? Nang lingunin ko ang malalim na tining na iyon ay ganoon na lamang ang pagkagulat ko ng masilayan ang lalaking kasing kisig ng mga nakikita ko sa telebisyon. "Miss? Done checking me out?" Napailing ako nang mapagtanto ko ang sarili ko. Napahiya tuloy ako.
"Excuse me?" Gwapo sana itong taong ito, kaso may pagkaplayboy. "Ahm... Natapon ang mga pinamili ko tapos tatanungin mo ako kung okay lang ako?" Mahinahon kong kastigo sa kanya. Eh di siya na ang gwapo.
"Again, I'm really sorry. Here, let me help you." Tinulungan niya akong tumayo at nagsimula kaming pulutin ang mga gulay na pinamili ko. In fairness, ang ganda ng ngiti niya. Wait, Alithea, may anak ka na lumalandi ka pa. Kinuha niya ang karamihan sa mga bitbit ko.
"Where to?" He asked. I raised my brow. He guessed where I'm going. "Well, I can drop you off..." inismiran ko lang siya at sinimulan nang maglakad. "Well, uh. Don't get it the wrong way, I felt guilty back there. Consider this as my peace offering. Isa pa, are you really sure you can manage ?" He looked at me unbelievably. Nga naman, sandamakmak ang mga bitbit ko. It would be illogical kung tatanggi pa ako. Nag-ooffer na nga ng tulong iyong tao.
Hinarap ko siya. I looked at him and he looked sincere so maybe I can trust him. "Okay." Iyon na lamang ang nasabi ko. Nagulat ako ng isakay niya sa isang kotse ang mga pinamili ko. I could have sensed that he's rich. "Hey, what are you doing?" I asked.
"Ihahatid kita?" He sarcastically asked.
"No. Walking distance lang dito ang apartment ko. Maglalakad ako." Tangka kong kukunin ang mga pinamili ko sa kanya ng inilabas niya ito mismo sa kotse nya at isinara ang kotse niya. May pinindot siyang maliit na remote at nagsimulang umagapay sa akin. "Okay, then well walk." He said smiling through his ear.
Habang nanglalakad kami, nahuhuli ko siya sa peripheral vision ko na nakatingin sa akin. Parang may gusto siyang sabihin na hindi niya msabi? Nakakailang na kasi kaya hinarap ko siya.
"Do you want to say something?" I started. He sighed.
"Okay, I'm Chase. Chase Hunters." Pati pangalan pang-mayaman.
"So?" Nakangunot ang noo ko. Eh ano naman kung maganda ang pangalan niya.
"Really?" He looked at me exasperatingly. "Isn't this the part where the guy meets the girl and they're supposed to introduce themselves?" Natawa naman ako sa kanya. Hes like following a script on his gesture.
"We're strangers. Why do we need to introduce ourselves?" I asked him
"We're strangers, a minute ago before I told you my name so technically, were not as of this moment."
"Now, we're having a conversation Mr. Hunters." He seemed to be taken aback when I called his name.
"Hey, isn't it your responsibility to at least tell me your name since I took the liberty to introduce mine?" Nakakwili siya kasama
