Biggest Fear

Kabanata 2

Kabanata 2

I like you

Hinde ko na hinintay si Kevin dahil sa panggagalaiti ko sa kanya.Dire diretso lang ako sa paglalakad wala akong pakealam kung may mabunggo ako.
Speaking of mabunggo..

"Aray! Tumingin ka naman sa dinadaanan mo! Oh my gosh! My precious dress!"ani ng nabunggo kong babae

Tinapunan ng maraming tingin ang gulong ginawa ko.

Tinignan ko ang babae tsaka dumiretsong umalis pero hinablot niya ng malakas ang kamay ko.

"I am not done yet with you filthy-" bago niya pa matapos binawi ko na ang kamay ko

"Don't you dare touch me!" Sigaw ko pabalik sa kanya

Namilog ang mata niya tsaka rin ako sinigawan.

"Aba! Ikaw na nga nakabangga! Ikaw pa tong galit?" Sabi niya ng aamba na sanang sasampalin ako ngunit may marahas humarang sa harapan ko para salagin ang sampal

PAK!

Nanlaki ang mata ko ng napansing pamilyar na mukha ang umilag sa sampal na dapat sakin.Nakatalikod sakin si Kevin para siya ang masampal.

"K-kevin? Bakit ka-" nauutal na sabi ng babae kay Kevin ngunit bago pa nito matapos ay nasigawan na siya ni Kevin

"Kathleen! What do you think are you doing!" Sigaw ni kevin kay kathleen

Naiinis na ako sa gulong ito kaya aambang  aalis na sana ako ngunit humarap sakin si Kevin kaya nahablot niya ako agad.

"Let's go Aubrey" nang pagkasabi ni Kevin tsaka siya naglakad ng mabilis para maiwasan ang mga taong nakapaligid samin

Nagulat ako ng seryoso siyang naglalakad.
Naiinis ako palagi kapag bigla niya na lang hinahablot ang kamay ko!

Nakapoints ka namang monggoloid ka!

Di ako alam kung bakit siya nandun at naabutan niyang nagaaway kami dun ni Kathleen.

Nang makalabas na kami.Binawi ko ang kamay ko pero malakas din ang paghigpit niya kaya binalingan ko na ang seryoso niyang tingin.

"Let go of my hand Kevin!" Sabi ko ngunit di niya parin tinatanggal kaya nagsalita na siya

"Aubrey, let's talk" malamig ang tono niya

Tinignan ko siya dahil sa inasta ng bibig niya.At tsaka binigyan ng matalim na titig sabay kunot noo.

"We're already talking!" Sabi ko nang binitiwan niya na ako at nabawi ko na ang kamay kong namamaga na pala

"Look! Di ko alam kung bakit ako napasugod dun at tinulungan ka" ani kevin tsaka nagpakita ng lungkot na ekspresyon

"What? I don't need your help! At wala naman akong sinabing tulungan mo ako!"
Sigaw ko sa kanya ngunit nanatili parin ang lungkot nitong itsura

"No Aubrey, that's not my point"

"So what's your point then?" Nakakunot noo ko siyang tinignan

Bumuntong hininga tsaka bumaling sakin ng seryoso.

"I don't know what's this feeling about"

Di ko parin alam ang pinagsasabi nitong kurimaw na ito kaya nanatili ang nakakunot noo kong nakabaling sa kanya at hinihintay ang kadugtong

"I don't know why i do feel this way ..
for you"
Tsaka ako binalingan ng seryoso niya paring titig

"What the hell are you talking about Kevin?" Sabi ko ngunit parang sasabog na ako sa sobrang pagkulo ng dugo sa mga pinagsasabi niya

"I like you Aubrey" ani kevin

Bahagya akong natigilan dahil sa pagkadiretsuhan niyang sabi nito.

This.Is.Not.Happening.

That's impossible!

"T-that's so fast" nauutal kong sabi pero mabilis din siyang nakabawi ng sasabihin

"Yes au-" pinutol ko na siya agad at binigyan yan matalim na titig

"No kevin! This is just a dream!" Di ko siya titigilan sa sobrang inis ko

"Hear that? Wake up kevin!"

"This is nightmare for me!"

"Your just being .. CRAZY!"

Pagkatingin ko sa kanya ng diretso tsaka siya nag iwas ng tingin.

"Alam kong sasabihin mo yan Aubrey" ani kevin lukot parin ang mukha dahil sa pagsigaw ko sa kanya

Nakakunot noo ako habang hinihintay ang kadugtong ng salita niya.

"Pero.. di ako titigil dahil lang na ayaw mo" dumiretso ang mga seryosong titig nito sakin

"Pwedeng bato yan ngayon at sisiguraduhin kong ako mismo ang tutunaw niyan" ani nito sabay baling sakin

Di ako makatingin sa kanya dahil iniisip ko ang mga tinatapon niyang salita sakin.

Unti unti akong nanghihina at inaalala ang mga dahilan kung bakit naging bato ang puso ko at hirap magtiwala sa mga nakapaligid sakin.

Simula ng mamatay ang mga magulang ko hinde na ako ulit nagtiwala o di kaya makipagkaibigan man lang.Masyado pang
buhay na buhay ang alaala sakin ng aking mga magulang.

"Ma? Nakauwi na po ako!" Sabi ko ng hinde ko nakita si mama sa sala namin kaya dumiretso ako sa kwarto ni daddy

"Papa nakita mo ba si-" di ko natapos dahil sa nakabigting lalake sa harapan ko

Nanlaki ang mata ko nang napagtantong si papa yan.

"Papa! Tulong aling mercedes! Si papa naka-" sabi ko nang nakadating na ang isa isa kong yaya kaya ako napaharap sa kanila

Humagulgol muna ako bago bumaling sa kanila ng punong puno na ng luha ang gilid ng pisngi ko.

"A-anyare aubrey?" Sabay saby nila akong dinaluhan tsaka binuhat si papa para dalhin sa ospital

"N-nakita ko na lang si papa n-naka-" pinutol ko na agad dahil mas lumalakas ang paghagulgol ko dahil sa nangyayare ngayon

"Hinde namin alam ang nangyare kay Sir aubrey, pasensya na at nahuli kami" ani Aling Mercedes na pinapatahan ako gamit ang paghihimas ng kamay niya sa aking lingkod

Nang may bigla ulit akong naalala, tumakbo ako papunta sa kwarto ni Mama.

At nagsimula na ulit lumandas ang mga luha ko.

Parang gusto ko nalang sumama sa kanilang dalawa nang sa ganun magkakasama na kami ulit.

Dahan dahan akong pumunta kay Mama at unti unti ding humagulgol ako.

"Ma, bakit niyo ko iniwan ni papa?" Sabi ko ngunit pumipiyok na ang aking boses

Pinilit ko paring magsalita sa kanya.

"Ma! Bakit? Bakit niyo ako iniwan ni papa!?"
Sabi ko sabay hagulgol ng sobrang lakas

May narinig akong mga yapak ngunit di ko pinansin yun dahil kay Mama ako nakatuon ng pansin.

"A-aubrey anong nangyare?" Ani Aling Mercedes

"Iniwan nila ako Aling Mercedes! Iniwan ako nila Mama!" Sabi ko ng patuloy parin ang buhos ng mga luha ko sa pisngi

Hinde nakapagsalita si Aling Mercedes at inaalu ako nito.

"Gusto kong sumama!" Sabi ko at wala ng magawa sa pag iyak

"Sshh aubrey, wag mong sabihin yan" ani nito

Nanahimik nalang ako nagmukmok sa bahay maghapon habang umiiyak.

Iniisip ko parin ang mga sinasabi ni Kevin kanina

I won't trust anyone after my parents died years ago.

I don't have time to trust anyone