Durgun geçen günün ardından gecenin bir ayna gibi üzerime yığıldığını hissediyorum. Ne gökyüzüne ne de yeryüzüne yakınlığım var, ortasında da değilim hiçbir şeyin. Dünyada yerimi aramakla uğraşacak vaktim olduğunu da düşünmüyorum. Vakit, her an eksiliyor, cebimize sokuşturulan bozuk paralar gibi birkaç fotoğraf, anı, söz birikiyor an cebimizde. Gözümü kapatınca duyumsuyorum. Geçmiş günleri yaşadığını hatırlamak, hatırladığını tekrar yaşayamamak ne acı. Burnuma morg kokuları geliyor, sabunsu acı kokular. Ben bu gece bir insanın bir insanı özlemesini anlayabiliyorum. Tek taraflı şeyler düşünüyorum, tek yöne uzanan yollar, sonunu göremediğim deniz, çorak arazide yeşeren bir fidan... Yaralarımı temizliyorum yeni baştan, kolonyalar döküyorum uzanan ellere. Hiçbir el tutup tamamlamıyor ellerimi. Bir akraba selamıyla dolduruyorum gözlerimi. Hadi, zaman doldu uyan, alacaklısın geçmiş zamandan.
