*sigh*
Napahampas ako sa manibela ng kotse na nagdulot upang magliparan ang mga ibong naglalaro sa ibabaw ng isang karatula, dahil sa lakas ng busina na mariing nahampas ko rin.
Sorry birds .
Muli kong sinulyapan ang isang mapa at tumingin sa karatula. Mali talaga.
Ugggghhh!
Ano ba kasing katangahan ang pumasok sakin para tanggapin itong task na to.
Bwiset talaga.
Inalis ko ang seatbelt upang makahinga ng maluwag.
Then suddenly my phone ring.
‘’ ma, where the hell you want me to search for that bitch?’’ inunahan ko na sa pagsasalita ang nasa kabilang linya.
‘’ watch your words hijo. Don’t call her that way again. Okay I’m sorry, it’s all my
fault. Mali ang naibigay kong directions sa map na kasalukuyang ginusot mo.’’
What the…how did she know that? ughh, she’s my mother remember?
‘’ ma, kaninang madaling araw pa ako umalis ng bahay at hanggang sa mga minutong ito hindi ko pa rin matunton ang sinasabi nyong lugar.’’
‘’hijo, you know that it is so difficult to reach San Fidelo. It takes time and patience. I’m really sorry anak, it is not San Pablo, but it is San Gabriel the first town before San Fidelo.’’
Whaaaaaaaaaaaaaaaaaaat!
Another kilometres nanaman ang ida-drive ko.
‘’ okay ma, kapag hindi ko parin talaga nahanap ang taong iyon, uuwi ako dyan sa manila at kayo na ang bahalang magpahanap sa mga private investigator nyo.’’
Bakit ko ba naman kasi natanggap pa yung wish ni mama..
‘’ but you promise to me hijo, okay goodbye, take care Nalu. ‘’
‘’but ma….’’
Toot toot toot
Holy cow!
Sinimulan ko na ulit buhayin ang engine at nagpaharurot ng takbo para madaling marating ang pinagkaitan ng sibilisasyong lugar na iyon. At ang taong kailanman ay hindi ko nagustuhan ang katauhan. Kahit di ko pa ito nakikita.
My mom is a huge fan of arts.
Sa hindi ko malamang paraan, bat wala naman akong hilig dito?
Siguro dahil nagmana ako kay papa.
Sa kasalukuyang ito, pinapahanap sakin ni mama ang isang babaeng pintor.
Her name is Sylinia.
No one ever know what’s her surname.
She’s mysterious.
Pero gusting gusto sya ni mama. Lalo na ang mga paintings nito.
Matagal ko ding pinagisipan kung bakita nagustahan iyon ng ina ko.
Full of Sadness, pain, hopeless, unloved.. etc. etc.
That is how I describe her artworks.
Kahit papaano naman nakaka-appreciate ako ng artworks.
Sabi ni mama, kaya daw nya nagusthan ito ay mistula daw itong totoo kapag tiningnan mo.
And it was true. All the details are perfectly drawn and painted.
Pero di ko parin gusto ang mga paintings nya.
Naipangako ko lang kay mommy na ako na ang hahanap kay sylinia kahit labag sa kalooban ko.
Kaarawan na kasi nya next next weekand I want to give a very beautiful gift to her.
And as by request, she wants me to buy personally the rare and limited edition painting of Sylinia.
My mom can pay it how much expensive it is.
And now.. ginagawa ko na ang trabaho ko.
Eto na ba yung sinasabi nyang lugar?
I need to call my mom.
What the….
Walang signal dito?
Shit.
Itinaas-taas ko pa ang phone ko para maghanap ng signal pero wala talaga.
Nebeyen.
Nagmasid ako sa paligid.
Totoo ngang probinsya ito.
No signals
Fresh
happy people.
The trees
The nature
And everything.
Malamang dito nagtatago ang babaeng yon. Teka babae ba yun?
Ala wala na akong pakialam sa gender nun, kapag nahanap ko na sya, magiging payapa na buhay ko.
Nakita ko ang mga babaeng nasa isang tindahan at mukhang sila ang una kong kailangang tanungin.
Magsisimula na akong magtanong kung nasaan si Sylinia.
Napasandal ako sa headboard ng kama.
Nai-istress na ako.
Bakit ba kasi di ko matapos ang part na to.
Wala akong maisip na magandang kwento dito.
Napatingin din ako sa isang blankong canvass.
Shemay. -.-
Wala parin akong naipipinta.
Naku di dapat ako magpadala sa katamarang ito.
Mauubusan ako ng pera.
Okay.
Inopen ko ulit ang laptop.
‘’Welcome Sylinia’’
Focus.
Focus.
Focus.
*kabalabalabalabalabooooog. Tsug tsug poinkkkkkkkk*
WTF! Ano yun !
Sa pagmamadali kong bumaba sa kama, nahugot ang charger ng laptop na nagdulot upang pumulupot sa binti ko na pumulupot naman sa kumot ko na sumabit sa aking paa.
Ayun katangahan, edi dagasa ako.
Huhu :’(
Ang saket kaya.
Dali-dali akong tumayo at kumaripas nan g takbo palabas ng kwarto.
At……. Abracadabra sisbumba.
OH NOOOOOO!!!!
Poor Odi.
‘’ uy Odi baka bali-bali na yang buto mo. Ano bang nagyare sayo?’’
‘’ pwede ba tulungan mo muna akong makatayo dito.’’
Tinulungan ko syang itayo, pero dahil siguro nga ay bali ang likod nito, binuhat ko na lang. maliit lang naman syang nag-eedad 35.
Midget kasi si Odi eh.
‘’ bakit ba kasi pinipilit mong abutin yung kisame eh sa liit mong yan, masasaktan ka lang.’’
Lumabas si Flora sa kung saang hindi ko alam.
‘’Hoy Flora, small but terrible kaya to.’’
‘’ naku Odi, dapat magpahinga ka na lang muna.’’
Nag-angat ng mukha si Flora, namasdan ko sya.
Maamo ang mukha nya.
Ngunit, may sunog sya sa kabilang pisngi.
