AŞK MERDİVENİ

ilk basamak/1.bölüm

Benim için aşk basamak basamakdı.
Bu basamakları teker teker aşarak en güzel aşka sahip olmaktı.
Bu basamakları geçerken çok dikkatli  olmak lazım. Gelişi güzel değilde tadını çıkara çıkara yaşamak lazım basamakları. Çünkü gün gelir aşkın olumsuz olsa bile o güzel günleri hatırlarsın. Kötü anı değil iyi anılarınız olsun geçmişte de gelecekte de.
Günlerden pazartesi ve okulun ilk günü.
Evet liseyi bitirdim ve universtedeyim artık. Biraz heyecanlıyım aslında birazda korkuyorum. Sonuçta iyi insanlarla karşılaşacağım ne malum. Ama en azından bir insana guvenmem gerekiyor. Ama iyice tanıyıp güvenmek. Lisedeki arkadaşlarımdan kimse yok bu üniversitede. Ama olsun yeni arkadaşlar iyidir. Sınıfa girdim sırama oturdum. Beklerken arkamdan biri bağırıyordu "Nedaa" arkama baktım. Sonra bağıran kız yanıma geldi. "Selam" ben kızın suratına öylece bakarak "selamda sen benim ismimi nerden biliyorsun?" dedim. O da "inanmıyorum sana beni tanıyamadın mı Neda?" bende "tanısaydım böyle demezdim"
"Haklısın tanımazsın çok büyüdük ve değiştik haliyle!" bende uzatmadan "ee kim olduğunu söylemeyecek misin" "ben Eslem ortaokulda aynı sınıftaydık ya" bende o an şaşkınlıktan küçük dilimi yutmuştum. Çünkü eslem ortaokulda açık saçık ojeli makyajlı bir kızdı. Ama şuan kapalı feraceli bir kız karşımda duruyordu. Bende Eslem'e "aa inanmıyorum gerçekten sen misin?" dedim şaşkınlıkla. O da "sana yalan borcum yok herhalde" deyip benim sandalyemin yanına oturdu. Bende sandalyeme oturup "tabiki yalan borcun yok ama çok şaşırdım" o da gülerek " Çok değişmişim değil mi? Aklım başıma geldi!" "evet çok değişmişsin ama sana bu tarz daha çok yakışmış" dedim.
Biraz oturduktan sonra "ee beni nasıl tanıdın?" dedim. "Seni instagramdan takip ediyordum. Sende paylaşmışsın bu üniversiteye geleceğini. Hem sen hiç değişmemişsin aynı duruyorsun." bende "evet herkes değişmediğimi söylüyor."
"Aslında biliyor musun ben sana ortaokuldayken çok özenmiştim. Bu kız ne kadar güzel diyordum. Hocalar seni çok severdi. Bende kıskanırdım. Hep sen gibi olmak istedim. Kapanmaya çalıştım ama olmadı. Senin gibi olmak istedim ama yapamamamıştım. Sonra liseye geçince anladım hatamı kapanmaya başladım. İşte 3 senedir böyleyim. Biliyorum kimse tanımıyor. Ama böyle olmak güzelmiş. Eskiden çok büyük hata etmişim." bende sessizce onu dinledim.
Hikayesi beni duygulandırdı.
"Hatanı anlamana sevindim Eslem."
"Ee sende ne var yok?" diye sordu.
"Aynı işte" dedim omzumu silkerek .
"Hiç erkek arkadaşın oldu mu?" diye sordu. Bende "hayır istemedim,senin oldu mu?" diye yanıt verdim. O da "oldu ama keşke olmasaydı!" "neden?" diye sordum.
"Beni çok sevdiğini söylerdi ama sonra beni en yakın arkadaşımla aldattı" "oha" diye bir ses çıktı benden. Sonra topladım "pardon ama yani Yuh ona nasıl yapar sana bunu" "aynen ya hiç sevmemiş beni"
Derken hoca geldi. "Merhaba gencler, biliyorum heyecanlısınız,defteri imzalayıp size okulu gezdireceğim." dedi ve defteri imzalarken bi çocuk girdi içeri.
Siyah dar paçalı deri ceketli şapkalı birisiydi.
Tüm sınıf olarak çocuğa bakarken hoca " nerde kaldın oğlum. Hala uyuya mı kalıyorsun. Univertede okuyorsun artik kendine gel " çocuk ise "tamam hocam bende biliyorum herhalde üniversiteye geçtiğimi ama biliyorsunuz ki İstanbul dayız trafik var!" "iyi peki geç bi yere"
Çocuk bos bi yere oturdu. Ben hala o çocuğa bakıyordum. Çok tatlıydı. Sonra hoca defteri imzaladı. "Hadi gençler okul seferine çıkıyoruz" diyerek güldü. Sınıftan çıkarken Eslem le çıktık. Çocuk en son çıktı sınıftan.