Sylvester 2

Het vijfde jaar

De grote zaal stroomt vol met kletsnatte leerlingen, het regende buiten pijpenstelen. Met een chagrijnig gezicht gaan de leerlingen aan de vier grote tafels zitten om de opening van het jaar te vieren. Trix ziet een meisje van ravenklauw krampachtig haar lange paardenstaart uitwringen. Als verzopen katjes gaan Trix, Pétra, Marlène en Lily tegenover elkaar aan de tafel zitten. Pétra wringt haar mantel uit. Ze zeggen niks tegen elkaar en laten de drukte maar gewoon over zich heen komen, tot dat Pétra het ijs breekt en 'Ik haat regen' zegt. De meisjes knikken naar elkaar. Trix begint te rillen van de kou, hoewel ze in de warme zaal zitten. James, Sirius, Remus en Peter komen ook binnen druipen. Wanneer ze langs Trix en Marlène lopen haalt Sirius zijn toverstok uit zijn zak en mompelt: 'Aquamenti' waardoor er een fikse straal water uit zijn stok spuit, recht op Marlène en Trix hun hoofden. Ze gillen het uit van ergernis. 'Zwarts!' schreeuwt Trix. 'Ah, eikel!' roept Marlène, maar ze heeft een glimlach op haar gezicht. Trix trekt haar wenkbrauw op. 'Ik weet nog wel een oplossing.' zegt Lily. Ze haalt haar staf tevoorschijn en mompelt iets terwijl ze ermee langs Trix en Marlène gaat. Trix voelt dat haar kleren en haren opdrogen. Ze kijkt Lily dankbaar aan. 'Kan je me die spreuk toevallig leren?' grijnst ze. 'Tuurlijk.' zegt Lily, maar dan klinkt er een luide schraap van de keel door Professor Perkamentus, en de hele zaal valt stil. De aandacht is gericht op de man met het opmerkelijke uiterlijk.

"Beste leerlingen van Zweinstein, het is me weer een genoegen om jullie hier te zien. Ik ben blij dat jullie allemaal gezond en wel aan zijn gekomen in de school. Droog lekker op terwijl jullie genieten van het feestelijke banket dat zometeen opgediend zal worden. Maar eerst is het tijd voor de sorteerhoed, daarna zal ik nader ingaan op een paar belangrijke regels. Nu het woord aan professor Anderling."

De leerlingen klappen en Anderling gaat voor de lerarentafel staan. Trix kijkt langs haar naar de plek van de professor van Verweer tegen de Zwarte kunsten. De plek is gevuld door een vrouw met een katachtige bril en een rood manteltje aan. Ze heeft haar bruine haren strak naar achter gekamd en kijkt streng de hal rond.
"Kijk," wijst Trix terwijl ze Marlène aanstoot. Marlene volgt haar vinger die naar de nieuwe docent wijst. "Wow die ziet er uit als een echte trut." Fluistert Marlène. Trix giechelt. "Wie als eerst strafwerk van haar krijgt wint een traktatie in de drie bezemsstelen," fluistert ze. "Afgesproken" zegt Marlène. Ze schudden elkaar de hand onder de tafel.
Trix valt bijna in slaap tijdens de sorterings ceremonie en schrikt telkens op wanneer er weer iemand bij griffoendor komt.
Als alle leelingen zijn ingedeeld neemt Perkamentus opnieuw het woord.

"Wat doet het me een plezier jullie hier te zien, en nu compleet! Nieuwe leerlingen, welkom op Zweinstein. Ik beloof dat het weer een prachtig jaar gaat worden, met als begin ons feestelijke banket, maar voordat we daar aan beginnen zal ik nog even een aantal regels verkondigen waar jullie je aan dienen te houden tijdens jullie verblijf op school.
Zoals jullie weten gaan we door een roerige periode en ook op zweinstein zullen er extra veiligheidsmaatregelen getroffen worden. Voor jullie eigen veiligheid zullen jullie niet in de buurt van het bos mogen komen of aan de andere kant van het meer, tenzij toestemming is gegeven door een professor. 'S avonds is het verboden om door de gangen te lopen en er dient ten alle tijden geluisterd te worden naar de professoren. Verdere regels zullen uitgelegd worden door de klassenoudsten.
Daarnaast zou ik graag onze nieuwe professor Verweer tegen de Zwarte kunsten willen introduceren: Professor Lindt, zij zal jullie dit jaar onderwijzen."

Het vrouwtje stond op en knikte even statig met haar hoofd als bedankje voor Perkamentus' introductie. De leerlingen klapten even kort tot ze weer ging zitten.

"Dan wil ik tot slot zeggen; "Abrikozenvlaai, pipetje en esplanade." Bedankt en smakelijk eten!"

Op de tafels verscheen het heerlijke banket waar iedereen al de hele dag naar uit had gekeken. De leerlingen vielen aan en de zaal barstte uit in een goedkeurend geklets.