O kız o günde mutsuzdu çünkü yetimhaneye hiç kimse ziyaretine gelmemişti gitgide daha da çok üzülüyordu anlamıyordu neden yapıyorlardı bunu.Bir kerecik gelip görse onu tanımadığı biri bile çok mutlu olacaktı ama bu istediği bu zamana kadar hiç gerçekleşmemişti,Can'ı çok sıkılmıştı kendi kendine böyle boş boş durarak vakit geçmiyordu elbet.Arkadaşını Miray''ı çağırdı ve ona sordu seninde mi ziyarete gelmiyorlar neden bu kadar üzgünsün diye sordu oda cevap verdi yok birşey deyip durdu ama durmadı çok meraklı olduğundan cevabını çok merak ediyordu Israrla tekrar sordu Miray da öğretmenler dedeme hiç ders çalışmadığımı söyleyerek iftira atıyorlar.HER günü onsuz geçiyordu Miray'ında benim de yaşıyormuyduk acaba böyle yaşam olurmuydu çok şaşırmıştım
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ah bu hayat neden böyle idi kime baksam ya mutlu ya üzgün ,bir uçurum kenarına gidecek olsam HAYAT SENSIZ OLMUYOR diye bağıracaktım haddini aşıyorsun dedi bana Miray böyle bir şey hayatta yapamassın dedi inanmamıştım ona gün geçti ve sabah olunca aklıma çok iyi bir fikir gelmişti KAÇMAK bu zindan yerden kurtulmaktı planım işliyordu da hani hayatta işlemezdi bu plan dedim Miray'a ve gülmeye başladım o güzel Yüzünden kaç sene sonra bir tebessüm çıkmıştı Miray çok sevindi Arkadaşı için. O gün o yerden çıktılar fakat arkalarında bir iz bıraktılar bir kaç çarşafı birbirine bağlayarak terastan aşağı indiklerini farkeden Yalın hoca çok sinirlenir ve Müdürün yanına gider olanları anlatır
