Bak yine sen koktu buralar. Yine sarhoş zihnimle yanlız bıraktın şu aciz bedenimi.
Durup düşündim, yine seni. Aldım elime kalemimi başladım yazmaya sana olan özlemimi. Sonra aniden kafamı çevirdim ve gördüm güzelmi güzel o resmini. Hayran gözlerle baktım ve dedimki
-Yine ağlattın beni.
Daha öncede ağladığımı söylemiştin.
+Son kez sarılıp ayrıldığım gündü.
demiştin. O güne dair hiçbirşey hatırlayamıyorum. Çünki kokun vücudumun her zerresine kadar sarhoş etmişti beni. Hadi birazda senden bahsedelim.
Öncelikle seni tebrik ederim. Çok güzel yalan söylermişsin. Ağzının her hareketini, mimiklerini, o anki tebessümünü, kaşlarını hafif kalfırışını, dudağını sola doğrı ısırışını, elimi sıkışını,vicut sıcaklığını sonuna kadar hatırlıyorum. Ve ağzından çıkan kelime "Seni Seviyorum" du.
Eee tahmin ediceğin üzere inanmak pekte zor olmamıştı. Seni anlatmak zor olmaz her halde. Gözlerinn siyahın enn güzel tonuna sahipti. Bakmaya kıyamıyacağım kadar değerli. Beni Çocukluğuma, gecemi aydınlatıp dertlerimi dinleyen yıldızlara ve en önemliside sana ışınlayabiliyordu. Ups sanırım seni anlatmak biraz zormuş. Saçlarını anlatmaya kalksam bi bu kadar daha ağlamam gerekebilirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yine sen.
PoetryEski hâtıraların birkaç sayfaya dökülüşü. Bir nevi anonim bir kişilikle sohpet.