❤️🔥Twinieeeesss🔥❤️

(10) De ontdekking

Annemijn

Vandaag is het dan eindelijk zover. Alles is klaar. De kamers zijn in gericht en ik mag de meiden een rondleiding geven door het huis. Als de bel gaat sprint ik naar de deur. Daar staan ze hoor mijn BFF's. Ik omhels ze en bied ze wat te drinken aan "Zullen we dan maar beginnen met de rondleiding?" vraag ik terwijl de meiden die in middels mijn ouders gedag hebben gezegd en hun drinken op hebben. "Is goed." zegt Kar. "Ik ben benieuwd zegt" Emma 'iets' te enthousiast.

"Wat willen jullie eerst zien? Mijn kamer?" Ze knikken tegelijkertijd waardoor ik moet grinniken. Ze volgen me naar een deur die ik al snel open. Hun gezicht's uitdrukking veranderd van enthousiast naar verbaast. Wat ik begrijp, want ik laat de logeer kamer van ongeveer 2m bij  2m zien. "Is dit jou kamer?" Vraagt Karlotte twijfelend. Ik knik terwijl ik m'n best probeer te doen om mijn lach in te houden. "Oh... we dachten dat je kamer groter was. Ehh. Zo groot dat we er in konden logeren." Zegt Emma teleurgesteld. Nu kan ik mijn lach echt niet meer in houden. Ik proest het uit van het lachen terwijl de meiden me verbaast aan kijken. "Dit... niet mijn kamer... Dit... logeerkamer." Kan ik nog net tussen het lachen door zeggen. De meiden kijken opgelucht mijn kant op als ik klaar ben met lachen. "Jullie hadden echt jullie hoofden moeten zien. Het was hilarisch." Nu grinniken ze ook een beetje. "Dit is WEL mijn kamer." zeg ik met de nadruk op 'WEL'. Ik open de deur en we lopen 1 voor 1 naar binnen. De mond van Emma valt open. "Em doe je mond dicht. Behalve als je lekkere muggen wil vangen als extra hapje." Snel sluit ze haar mond. "Dit is zo groot." Weet Kar uit te brengen. Ik kijk haar aan en bedank haar.

De rest verliep soepel. We zijn in de woonkamer, keuken en op zolder geweest. Nu zit ik beneden aan tafel een broodje te eten, samen met mijn Moeder, Em & Kar. Em en mijn moeder zijn in gesprek over school en dat soort dingen,waarvan ik denk waarom wil je dat weten? Terwijl Kar en ik daarentegen wel interessante gesprekken hebben. Eerst hadden we het over sport en daarna begonnen we over Emma en Ties te praten. "Waarom Emma wel en wij niet?" Vraagt Kar treurig. "Oh dus je wilt iemand? Dat kan ik wel regelen denk ik." Ze kijk me aan en schud lachend haar hoofd "Ik vraag me soms af. Waarom heb ik zulke vrienden?" Ik kijk haar nep geschokt aan en zeg. "Sorry hoor dat ik een beetje raar ben" gein ik. "Ja je hebt gelijk. Jij kan er natuurlijk ook niks aan doen dat je spastisch bent." Geint Kar terug.  "We weten dat je het moeilijk kan verbergen. Dus ik ga je helpen zeg mij maar na." Ze legt haar hand op haar hart en zegt "Ik ben Annemijn en ik ben spastisch. Nu jij." Ik leg ook mijn hand op mijn hart en zeg haar na "Ik ben Annemijn en ik ben spastisch." We kijken elkaar aan en beginnen keihard te lachen waardoor Emma en mijn moeder opkijken van hun gesprek en ons raar aankijken. Zo lachen we nog 5 minuten door. Soms stoppen we even om adem te krijgen. Vaak hebben  we niet lang de tijd om op adem te komen omdat we elkaar aan kijken en hierdoor moeten lachen. Maar meestal komt het door Emma haar hoofd dat we beginnen te lachen. Emma snapt hier natuurlijk niks van. Dat is juist het mooie.

Nadat we eindelijk uitgelachen zijn gaan we verder met de rondleiding. Mijn moeder is inmiddels naar een vriendin in België waar ze ook een weekend blijft, mijn vader is in Amerika voor zijn werk en mijn broer is logeren bij een vriend. "Nou dit is de badkamer." zeg ik terwijl ik de deur open en achter de girls naar binnen loop. "Je had toch eerst een bad? Waarom is die weg?" "Nou we hadden eerst inderdaad een bad die hebben we alleen weg gehaald omdat niemand hier in huis in bad ging dus nu hebben we een inloop douche." Beantwoord ik de vraag van Kar. "Dan nu de tuin."

Buiten stelde Emma voor om te gaan picknicken. Kar en ik stemde in, dus daar zitten we dan. Buiten op een kleedje met een reep chocolade, 3 zakken chips, blokjes kaas, water en frisdrank. We zijn echt hele grote vreetzakken.😏 Er is dus niemand thuis want als er wel iemand thuis geweest zou zijn zou dit nooit gemogen hebben. Mijn ouders willen namelijk dat ik heel gezond eet een bijna alleen maar fruit eet. Als ze dit allemaal zien zouden ze helemaal door het lint gaan en me allemaal preken geven waarom ik gezond moet eten. Maar ik wil ook gewoon soms ongezond eten. Gelukkig heb ik 2 vreetzakjes als vriendinnen dus krijg ik nu vaak genoeg ongezond eten.

Als 'al' het eten op is lopen we voor de lol een rondje om het huis om gewoon te kijken hoe het opgeknapt is. Tot Emma ons roept "AN, KAR KOM EENS!" Kar en ik kijken elkaar aan, halen onze schouders op en rennen naar Emma toe. "Wat is er Em?" vraag ik als we dicht genoeg bij haar staan. Ze wijst zonder wat te zeggen door het rooster naar beneden. Ik zie wel wat maar kan niet echt plaatsen wat het is. "Huh?" hoor ik Kar zeggen. Emma slaakt een diepe zucht "Dat is een deur." zegt ze nadat ze klaar is met zuchten. "Oh ja je hebt gelijk. Maar ik heb nooit geweten dat daar een deur zit." zeg ik. "Zullen we gaan kijken?" vraagt Em. "Ben je gek!! Je weet nooit wat daar achter zit." Antwoord Kar geschrokken. "Precies. En dat ik precies wat we nu gaan ontdekken." Zegt Emma Grijnzend. Ze haalt het rooster van het open gat af en laat zich in het gat vallen. Ze kijkt vragend mijn kant op. Ik haal mijn schouders op en laat me ook in het gat vallen. Na lang twijfelen laat Kar zich ook in het gat vallen. Em legt het rooster terug op z'n plek voor de zekerheid. We zetten onze zaklamp van onze telefoon aan en lopen voorzichtig naar de deur toe. Em kijkt twijfel achtig mijn kant op. Ik geef haar een knikje als teken dat ze de deur mag openen. Ze opent de deur en loopt langzaam naar binnen. Kar en ik volgen haar, voorzichtig lopen we door de kamer terwijl we op de muur schijnen om een licht knopje te zoeken. "Ik heb hem gevonden!" Roept Kar van een hele andere hoek dan waar ik zoek. In een klap gaat het licht aan. Even zijn we verbind doordat er ineens licht is. Maar als we weer gewoon kunnen zien vallen onze monden open. "OMG! Dit is zo..." verder kom ik niet want kar onder breekt me.

HEEEEYYYY

Eindelijk weer een hoofdstuk. Ik had gwn even geen inspiratie sorry. Maar dit hoofdstuk hebben jullie te danken aan lotteflores ze zei namelijk dat ik wel wat wist maar dat ik er nog niet achter was gekomen. En kijk hier is een hoofdstuk met 1200 woorden. Thnx gurrlll love you. Natuurlijk niet te vergeten ook love naar justamuggle934  gwn om mijn vriendin te zijn. Ik ga jullie beide missen volgend jaar. 💕💕💕

BYYYEEEE  (En bedankt voor het lezen.❤)