Merhaba. Bu benim ilk hikayem. Insallah begenirsiniz.
Penceremden bakıyordum. Evde kimse yoktu. Bense mutfaga gidip biseyler atistiracakken, aniden kapı çaldı
-uf ya kim yine bu saatte. Evde tek basima depresyon yasamak kendimi cikolatalara bogmak istiyordumm. Ama izin vermediler gelen yakın arkadasimdi yuzune bakmadan gitti tekrar mutfaga hay aksi 'cikolata bitmis' arkami dondugumde bana mal mal bakan Esraya dondum
-Ne var aptal. Dil cikardim.
-Seni merak edemem mi? Dunden beri aklim sende kaldi.
-Sen bile dusunuyosun,o dusunmeyi birak cekip gitti haber vermeden,ne zaman beni sessizce terk edebilecek kadar benden nefret etmisti?
-Uzulme artik. Yeter kendini mahfetme.
-Uzaklaştım... Tekrar arkamı dondum ve yuzune agzima gelenleri soyledim cunku benim hayat felsefem 'hic kimseyi kendinden cok sevme' sozunde gizliydi... Agladim. En zayif noktamdi aglamak. Yerli yersiz agliyordum iste. Allah kahre- sozumu bitiremeden Esra egildi 'Aglamak yerine küfür et'
Artik ondan bile nefret eder hale gelmistim ne kadar acıncak bir durumum vardı...
Bir erkek icin degermiydi? 8 yıla degerdi be! 8 yıl ulan 8 yıl. Esra'nın bu zamana kadar hep plotanik sevdikleri olmustu hep sacma bulurdu bu ciddi iliskileri hatta canımlı cicimli laflar konusuldugunda gulme krizine girer kendinle gurur duyardı. Ama boyle zamanlarda da aksi gibi birtek o anliyordu. Sarıldı
Sarıldım. O an öyle bir aglamak geldi ki icimden sıktım kendimi
-Agla ulan serbessin!
-Gerizekalı.. Omuzundan gozlaslarim akti. Birden o an bozuldu bir kapi calinmasiyla. Gelen annemdi. Kendimi toparlayip kapiyin actim ve en acisida annem nasilsin kizim sorusuna iyiyim anne demekti.
Iyi falan degildim. Odama ciktim kapimi kilitledim esra bi sure kapiyi acmami bekledi tersledim. Yalniz kalmaya muhtactim ben. Yalnizlik bana en yakisan seydi. Sonunda abim geldi mecburen kapiyi actim
-Ne var abi ne diceksen soyle ve cik odamdan.
Abimi ilk defa oyle goruyordum. Ağlamis gibiydi. Neyin var diye sordum. Kalbim aciyor ulan,kalbim dedi.
-Senin neyin var abi ?.. belli etmesemde uzulmustum.
-Bosver diyip gecistirdim. Tekrardan odamdan kovdum,cıkarken
-Herseyi biliyorum"
-Daha fazla konusmak istemiyorum abi cikarmisin?. Çikti 1-2dakika sonra yine geldi.
-Ben depresyonumu yasamak istiyorum abi "siktir git"
-Izin vermiyorum
-Izin alan yok abi git odamdan...
O anlatti ben dinledim,herseyi biliyordu. Ama bu benim umurumda degildi. Biraz sessizlik olduktan sonra annemin yemeğe cagirmasiyla,abimin herseyi bilmesi depresyonumu bozuyordu. O aksam yemek yemege inmicektim taki abim saclarimdan kavrayip mutfaga gidene kadar"
-APTAL MISIN BIRAK BENI
-SANANE GERIZEKALI
-YALAK KENE... Annem yine abimle atistigim icin kizmisti.
Hemen yemegimi yiyip odama ciktim. Telefonumu elime aldim ondan mesaj gelmisti. Tekrardan aglayip gece yarisi hattimi kirmistim. Suclu,suclu salona gecip abimi yanima cagirdim cunku bu durumu tek o biliyordu. Yeni hat almamizi soyledim tabikide kirmadi sabah ben kalkmadan alip gelmis.
Kalktigimda saat ikiydi. Hemen yeni hattimi taktim kahvalti etmedim. Odamdan cikmadim.
Abim daldi odama
-Ne var abi diyip baktim yuzune. Kendime gelmem icin heryerime vurdu. Kendime geldigimde az kalsin onu boguyordum "Gerizekali" iste ne olacak? Biraz gectikten sonra yatacaktim ki kucaklayip disari cikardi pijamalarimla cigkofteciye goturdu hayir diyemecegim tek yiyecekti bunu en iyi o biliyordu. O psikolojiyle 3 tane yedim.
-Pisliksin yeminlen
-Abicim zorla buraya sen getirdin sonuclarina katlan.
Aklima gelmedi yoklugu bile. Tam 3. cigkoftenin son lokmasini alacaktim ki karsidaki insan... El ele... evet oydu ask acimin sebebi. O an bogazimin orda dugumlendi biseyler... Sanki öldüm.. Nefesim kesildi lan,bana guluyordun sen oyle. Ne istedin benden ? Benle geçen her gününde bir baskasi varmisti sanki. Abim bakti bana abimin yuzune ufacik bir tebessum atip abi bana PAPATYA ALSAN ONUN GIBI KOKAR MI ? hala aklimda o vardi. Hala o aklima geliyordu her firsatta. Her gun onun mezarini kokluyodum. Her gun onun mezarina papatya ekiyordum. Belki de abim bana papatya alsa onun gibi kokacaktı. Belkide bana oyle geliyordu. Olsun be! Yinede herseyimdi niye ha niye? Keske onunla tanismasaydim. En güzel günlerim onla gecti benim,en acı verende oydu ama. Arkamdan bi ses geldi
-Inkarı bırak KABULLEN!
Abimdi... Emin degilim bilmek istedigimden. Bilmek istemiyordum zaten... O benim boşlugumdu asla kimse yerini tutamayacaktı.
Aradan uc yıl gecmisti. Kendimi toparladım toparlamasına ama hala bir seyler vardi her sey onu hatirlatiyordu. Sahil,insanlarin kalabalik sesleri,telefonum,kiyafetlerim,PAPATYALAR...
Zaman boyle gecmisti,daha sonra artik tamamen kendimi toparladim... Yada oyle saniyordum.
(4 YIL SONRA TEMMUZ)
Evin icinde bulut ve papatya'nın sesleri...
SON
Okudugunuz icin tesekkurler.
