Bir yıl. Yediğim ekmeğin sert olduğunu bu bir yılda fark ettim. Cenine yatınca bedenin, çektiği sızıyı her gece hissettim. Kalemi tutarken elimizi ne kadar bükmemiz gerektiğini daha yeni anlıyorum.
Bir sandalyenin üzerinde, demirden bir masada yazıyorum bu mektubu, sen oku diye.
22 Mayıs 2016'dan beri üzerinden eksilmediğin sandalyenin ne kadar rahatsız olduğunu ve her gün gelip bu rahatsızlığı çekmemen gerektiğini biliyordum. Sırf konuşayım diye sürekli sorduğun sorulara verecek cevabım vardı. Gülümsemene karşı da bir gülümsemem.. fakat artık üzmeme kararı aldım seni, gülen gözlerini ağlatmama.
Gidiyorum benim sadık yârim, üzerimde getirdiğin beyaz elbise ve saçlarımda tülden kestiğim duvak. Bu elbiseyi hiç hak etmedim. Çocuklarının annesi olacak o temiz kadına ait bu elbise, fakat ben öyle bencilim ki kefen edeceğim kendime. Hak etmediğim beyazı, ikinci kez kana bulayacağım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
