BAŞ

BAŞ 1

Artık kaçırmamanız gereken şeyler olduğunu fark ettiğinizde harekete geçecek gibi hissedersiniz. Kaybedilen her an kaybedilemeyecek bütün anlara dönüşür. Çok yoğun bir boşluk telafisi hissedersiniz. Fakat eğer benim kadar üşengeçseniz bu his bile sizi harekete geçiremez. Sanki daha farklı bir beklentidesinizdir. Daha büyük bir işaret. Harekete geçip boşa akan zamanı telafi etmek için daha elle tutulur bi sebep beklersiniz. Bu tamamen mükemmelliyetçi kişilikten ya da tembellikten ibaret can sıkıcı bir olay döngüsü.

Peki nedir bu beklenen 'daha büyük işaret'?

Daha kötüsü olamaz dediğiniz şeylerin bir bir olup karşınıza yığılmasıdır. Yüzleşilmesi gereken acıların birikip koca bir canavara dönüşmesidir. İlk başlarda hoşa giden soyutlanma kavramının git gide sizi uzay boşluğunda hiçliğe sürüklenen görünmez bir cisime dönüştürmesidir. Bu durumun dayanılmaz bir hal aldığını fark edersiniz. Yine de bunu fark edip harekete geçmek için son bir darbe olur ve en büyükleri en parçalayıcı, en yıkıcı olanı budur. O vakitten sonra ne zihin bu ağırlığı taşıyabilir ne de beden. Sanırsam bu evreden sonra yollar hep ikiye ayrılıyor. Ya kalmak ya devam etmek. Ya yüzleşip kabullenmek, ya da yüzleşmeden sızlanmak. Ya pembe görmek ya da siyah görmek...

Pembeyi görebilmek için renklerin karışmasını beklemeyin, güzel şeylerin sizi bulmasını beklemeyin gidip bulup onu çıkarın. Siyahı zaten istemeseniz de göreceksiniz. Siyah zaten hep var. Siyah kolay çünkü çaba gerektirmiyor. Siyahın büyüsü alıkoyulamaz ve kendine hizmet ettirir. Sadece oturup BAŞını ve sonunu düşünün. Eğer sonu görüyorsanız ve istediğiniz gibi bir son değilse 'Baş' ı yeniden yaratın. En sonunda buraya veda ederken içinizin en rahat olacağı olayları yaşayarak gidin.