Posta

Bölüm 2

Arabaya binip bekledim. Kararsızdım. Fizikte iyi olduğum doğruydu. Kanada eğitim için de iyi sayılırdı. Ama mektup sahibinin kim olduğunu bilmemek çok rahatsız ediyordu. Evin onune geldiğimde beyaz taş süslemeli yoldan eve girdim. Ilık bir duşa girdim. Boğazına düşkün biri olarak hemen mutfağa gidip ocağa ve fırına baktım. Pizza ve patates kızartması vardı. İçimden bugünün menüsü güzelmiş dedim.
Eyvah! Ödevleri unutmuştum. Hemen not defterimin sayfalarını araladım. Derin bir nefes alıp rahatladım. Ödevlerim azdı. Normalde umursamazdım ama hocanın gözünden düşmek demek sebepsizce not kaybetmek demekti. Kısa sürede bitirmiştim. Kitaplarımı yerleştirirken evin uşağı Alfrida kapımda belirdi.

Efendim, akşam yemeğiniz hazır.

Geliyorum Alfrida.
Alçak topuklu mavi terliklerimi giyip (multimedya) yemek salonuna indim. Aklımdan çıkmıyordu. Sanırım biraz fazla abartmışım ki annem bana bağırmaya başladı.

Eva, napıyorsun?

Şey, ben.. noldu ki?
Tabağıma baktığımda ise pizzayı ranch sosuna batırdığımı farkettim. Sahte bir şekilde gülerek
Ah sadece, benim gözüm kaymış.

Kızartma yerine pizzayı batıracak kadar mı?

Birşey demedim ve yeni bir pizza dilimi aldım.

Bir şey saklıyorsun.

Ne saklayabilirim ki?

Onu sen bileceksin.

Yapma anne.
Bana sonra konuşacaz bakışı attı ve yemeğe devam etti.
İştahım kaçmıştı. İsteksizce pizzayı bitirip odama geçtim.
Gözlerimi tavana dikmistim. Acaba aramalı mıydım? Neden kimliğini benden saklasın ki? Ve kimin en samimi olduğu kişi bizim bile tanımadığımız kadar uzak olabilirdi ki? Ve neden Kanada? Bütün bu sorular beynimde dolaşırken annem usulca içeri girdi.

Bir şey sakladığını hâlâ biliyorum.

Ah, anne.

Şimdi söylüyorsun.

Şey, bugün Kanada'dan kim olduğunu bilmediğim biri tarafından bir posta geldi. İçinde bunlar vardı
diyerek anneme gelen şeyleri gösterdim. Annem önce mektubu okudu. Sonra diğerlerine baktı. Biraz düşündükten sonra
Tamam, ben kim olduğunu biliyorum.