Sessiz Olun!

Gözyaşı

Sabah mahmur gözlerle kalkmama yine tavuklar sebep olmuştu. Neden mi? Çünkü annem telefondan alarm kurmamı yasakladı. Hanımefendi hazretleri kendisi de kaldıramıyormuş. Ay g*tüm. Anneler değerlidir ama benimkine verdiğim değer tuvalet terliğine verdiğim değerden az. Çünkü o da bana bu kadar değer veriyor. Bu arada annem ve babam küçüklüğümden beri ayrılar ve ben annemde kalıyorum. Hakime hanım öyle karar verdi. Bana bıraksa sokakta yaşayayım derdim. En azından orda bana ilgi gösterirler. Kardeşim falan yok. Tek olmaya mahkumum yani. Allah'ın takdiri.

Bu arada ben Selinay. Selinay Güney. 17 yaşında dünyanın en bezgin kızıyım. Saçlarım doğuştan kıvırcık. Gözlerim eşek gözü ve bal dudaklı insanlardanım. Hayatı sorgulamaya bayılırım. Çünkü yapacak başka bir işim yok. Okumuyorum. Arkadaşım veya beni seven bir akrabam yok. Evden dışarı en son ne zaman çıktım onu bile bilmiyorum. Benim hakkımda bilmeniz gerekenlerden biri de bu aralar çok fena beynim sıkılıyor ve gözlerim kararıyor. Hastalığım var ama ne olduğu daha tespit edilmedi. Edilince ne olur bilemem. Bu arada maddi durumumuz orta düzeyin altında ve annem olacak hanımefendi hazretleri bana para harcatmıyor. Ayrıca aramızda kalsın ama annem biraz sürtük.(hatta çok fazla hemde ciddi anlamda). Eve gelen adamları saymayı bir yerden sonra bıraktım.

Şimdilik bilmeniz gereken şeyler bunlarla kısıtlı.

Aşağı indim ve her zamanki gibi bir notla karşılaştım. Neden mi? Çünkü hanımefendi hazretlerinin hep bir işi oluyor. Ne yapıyorsa (!)? Kahvaltımı yemeden önce notu okumam. Bu hep böyle olmuştur bugüne kadar. Yemeğimi yedim ve notu okudum. Notta-sonuçların gelmiş saat 2de hastaneye git- yazıyordu. Hadi bakalım sonunda bana olanları bi açıklamaya kavuşturabilecektim. Peki ya ölürsem? Off benimkide laf geride bırakacağım benim için üzülecek biri bile yok. Ne olacaksa olsun.

Saat 2.00

Her ne kadar evde farklı düşünmüş olsamda şuan doktorun dediklerini kulağımı kabartmış dinliyordum. İnsanlar her ne kadar ölmek istemesede gün geldiğinde hiç bir şey durduramıyordu demek.

"Maalesef . Üzgünüm ama tümör beyin hücrelerinin etrafını sarmış ve çok az zamanınız kalmış . Bunları söylemek istemezdim ama sonuçlar böyle diyor. Son ümit bir ameliyat . Fakat ameliyat yaklaşık 120.000 TL ."

Benim annem bana 1 TL bile harcamak istemiyorken bana 120.000 TL verir miydi? Ahh benimkide soru tabiki vermez. Doğrusu o kadar parası var mı o da muamma. "Peki ameliyat olmazsam nolur?!" Korkarak sorduğum bu soruyu söylerken yutkunamadığıma ben bile şaşırdım . İnsan istemeden ürperiyor. "Üzgünüm ama bir aydan kısa bir süre içinde..."" Tamam. Devamını biliyorum öleceğim. Napalim o zaman ölümü bekliycez . Size iyi günler ." "Ama hanımefendi ..." Dinlemeden kapıyı hızlıca kapatın eve koştum. Tabanlarımı hissetmiyordum. Ama nafile artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacaktı.

Odama gittiğimde annem soru bile sormadı . Ben ölünce ne tepki vereceğini çok merak ettim. Yalandan ağlardı heralde . Ne heraldesi kesin öyle yapardı. Tam uyurken gözümden birkac damla yaş aktığını fark ettim.

Ewt arkadaşlar kısa hikaye olduğu için her şey bu kadar hızlı gelişti.jbjscbscjb. Vote verip yorum yapmayı unutmayın. Ayrıca arkadaşlarınızı yoruma etiketlerseniz çok mutlu olurum. Bu arada tahminlerinizi alayım hemen . <3