Elimin üstünde bir ağırlık vardı. Ve hareket ediyordu. Korkuyla açtım gözlerimi . Uyandığımda rahat yatağımda olmayı beklerken yatak kadar rahat olan hastane koltuğundaydım. Elimin üstüne baktığımda Karan' ın eli elimin üstündeydi. Anında yayıldığım rahat hastane yatağından doğruldum. Elimi Karan' ın elinden kurtarmaya çalışırken Karan mırıldanmaya başladı. Gözlerim Karan ' a döndüğünde yavaş yavaş gözlerini açmaya başladı. Benin gözlerim anında büyürken sıkı tuttuğu elimi kurtarmaya çalıştım. Gözünü açıp ilk bana sonra çekiştirdiğim eline bakmaya başladı. Ben hala elimi sıkı tutan Karan' a 'elini çekmezsen kötü şeyler olacak!' Bakışı atmaya başlamıştım. Bakışlarımdan anlamış olacak ki anında elini çekip "bilmeden olmuş." Dedi. Ben cevap vermeden kafamı sallarken telefonumu saate bakmak için elime aldığımda ağzımdan şaşkın bir nida çıktı." Sabah olmuş ben bir saat duracaktım sadece." Dedim ve ayağa kalktım. Hızlı kalkmam ve dünden beri yemek yememiş olmamdan dolayı başım döndü ve kalktığım gibi oturdum. Karan' ın bakışlarını üzerimde hissediyordum. " Ne oldu, iyi misin?" Dedi bir anlık telaşla. " evet sadece başım döndü." Der demez Karnım guruldamaya başladı. Hani cidden mi, gerçekten çıktıktan sonra guruldayamaz mısın?! Utançla bakışlarımı Karan 'a çevirdim. "Demek ki sadece başın dönmemiş. " Dediğinde pencereden atlamak istedim. "Neyse Karan bey ben artık kalkmalıyım." Dediğimde tamam diye mırıldandı. İnsan bir teşekkür eder. Odun herif! Kapıdan çıkarken arkamı dönüp son kez baktığımda bana bakıyordu. Elimde olmadan hafif bir tebessüm edip oradan ayrıldım. Dışarı çıktığımda Karan Bey'in annesi olduğunu bildiğim fakat hala adını bilmediğim kadın önümde belirdi ve bana gülümsedi. İlk başta korktuğum için hemen karşılık vermesemde daha sonra bende ona karşılık olarak tebessüm edip "merhaba" dedim. "Günaydın kızım, akşam geldiğimizde uyumuştun seni uyandırmak istemedik." Dediğinde diyecek bir şey bulamayıp kafamı salladım. Kadın devam etti senin adın neydi kızım?" Diye sorduğunda "Gece efendim." Diye cevapladım. " memnun oldum Gece bende Yelda." Dediğinde sonunda kadının adını öğrenmiş olduğuma gerçekten sevinmiştim. Kadın deyip durduğum için adını öğrendiğim halde kadın diyordum. Yelda Hanıma dönüp "ben artık gitmeliyim Yelda Hanım tekrar geçmiş olsun." Dedikten sonra kadın " birlikte kahvaltı yapsaydık güzel kızım hem eşimde şirkete geçti tek kahvaltı yapmak istemiyorum lütfen beni kırma." Dediğinde bu kadını kıramayacağımı anladım. "Olur." Dediğimde kadın yanağımı sıkıp "ben seni çok sevdim." Dedi bende onu çok sevmiştim çok sıcak kanlıydı. Birlikte hastanenin kantinine inerken Yelda Hanım bana birçok soru sormuştu. Hepsini gülümseyerek cevaplamıştım. Birer tost ve çay alarak boş bir masaya oturduk. Yemeğimizi yerken sohbetimize devam etmiştik. Yelda Hanım bana sürekli Karan Beyle ilgili sorular soruyordu. "Karan kaza geçirdiğinde seni aramışlar. Siz nereden tanışıyoruz? " ve daha niceleri...
Eve geldiğimde yorulmuştum. Sıcak bir duş alıp kendimi yatağa attım. Yatağa yatar yatmaz telefonum çalmaya başladı. Komidinin üstündeki telefonu elime alıp arayana baktığımda tanıdık gelen ama kayıtlı olmayan bir numara arıyordu. Açtığımda tanıdık bir erkek sesi "alo" derken "Karan Bey? " dedim emin olmaya çalışarak "Gece Hanım ben şey için aradım şey..." ağzında bir şeyler geveliyordu. "Karan Bey anlayamıyorum"dedim sabırsız bir şekilde "Ben teşekkür ederim." Dedi ve bir oh çekti. Şaşırmıştım bir teşekkür etmek bu kadar zor olmamalıydı. "Teşekküre gerek yok kim olsa oraya gelirdi ama teşekkür etmek bu kadar zor olmamalı değil mi?" Dediğimde Karan Bey oflayarak "iyi geceler." Dedi ve yine suratıma kapattı. Hadi ama bazı şeyleri aşması gerekiyor, ilk başta surata kapatmayı bırakmalı. Sonra... sonra düşünmeyi boşverdim ve uykuya kucak açtım.
Yine güzel uykumun içine eden telefonumun zil sesi ile uyandım. Uykuya aşık bir kızdım. Ki bunu hastanede sabaha kadar uyuyup eve gelince tekrar uyuymamdan anlayabilirdik. Telefonu elime aldım. Arayan Eslem kankim di. Daha fazla bekletmeden açtım. Eslem heyecanlı heyecanlı konuşmaya başladı. "Alo Gece uyuyorsun dimi. Kalk hemen her zamanki kafenin oraya gel!" Dedi ve suratıma kapattı. Ahh! Cidden artık kimse suratıma kapatmamalı! Eslem ' i geri aradım anında açtı. "Sen benim suratıma kapatamazsın ben senin suratına kapatırım." Der demez suratına kapattım. Ve hazırlanmaya başladım.
Biraz gec oldu ama sonunda bölüm attım. Umarım beğenmişsinizdir. Beğendiyseniz vote vermeyi, eleştiri için yorumlara abanmayı unutmayın. 💓💓💓
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeniden mi?
Teen Fiction"Yeter artık! Uğraşma benle, ne yaptım sana? Ne istiyorsun benden ?!" "Ne mi istiyorum?" dedi sakince. Bu sakinliği çok sinir bozucuydu. Evet anlamında kafamı salladım. Biraz durdu ve kesin bir dille "Sevgilim olmanı istiyorum."dedi. Şaşkınca ona ba...
