Adım yürüyorken hızlanmak istemez iken beni bu duruma sokan ne idi yollar yürüdükce uzuyordu her adımım beni sanki dahada uzaklastırıyorken yandaki ses ile irkıldim.Bu kişinin kim olduğuna dair en ufak fikrim bile yoktu. Fazla sürmedi ve konusmaya basladi;
Tanınmadık:Hey merhaba!!
Ben:Merhaba.Bir sorun mu vardı?
Tanınmadık:Yok hayir sadece bu mahalleye yeni taşındık ve senin ile tanışmak istedim.Ah bu arada ben Min Jae.
İlk başta korkutucu geldi, neden bir insan tanımadıği birisiyle tanismak ister ki. Ayrica biraz tuhaf bir tip idi. Başimdan sagmak istesemde tanışmaktan bi zarar gelmez ya nede olsa ayni mahalledeyiz.
Ben:Min Jae bende Kang Jun. Memnun oldum.
Min Jae:Bende sanırım ilk tanıştığım kişi sensin.
Kang Jun:Başka biriylede tanışmadiysan evet neyse Min Jın suan eve gitmem lazim bu yüzden eve gitmeliyim göruşürüz.
Min Jae:Adım Min Jae,Min Jin değil.
Kang jun:Ahh özür dilerim Min jae. Neyse görüşürüz.
Yalan değildi gerçektende annem beni gebertcek çünkü okuldan çıkalı çok olmuştu. Nedense arkaya baktığım da hala bana bakıp el sallayan bir Min Jae beklemiyordum.
Ah nerdeyse unutuyodum.Size kendimi tanıtmayi unutuyodum ben Kang Jun görünüs olarak sıradan bir koreli kızıyim ne güzel, ne kötü, ne de tatli...Ama yaşanmışlıklarım onlar sıradan denemiyecek kadar farkli.
Benim yaşanmışlık öyküme hoşgeldini
Baylar ve bayanlar
İşte başliyoruz...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonunu Bile Bile...
ChickLitBazen sadece yanlız hissedersin..boşlulta gibiymis gibi ne kadar bağirsan bile duyan hiçkimse duymaz oysaki ne kadar iyiyim desende hep bir kördügüm vardir kalbinde öyle sıkı dügümlenmistir ki asla açilamaz.
