KATHRYN'S POV
"Will you marry me?"-tanong ni Daniel sa kin. Anong sinasbi ng lalaking to? Nababaliw na ba cya?
"Ano bang pinagsasabi mo jan?" -tanong ko sa kanya.
"Sumagot ka na lng, alam mo namang pareho lng taung napipilitan sa sitwasyon di ba."- sagot na naman nya.
Haist. Nababaliw na tlga cya.
"Yes,of course."-sagot ko at napatunayan kong nababaliw na rin ako.huhuhu.
Is it really possible to marry someone you don't even love?
Is it really possible that the person you'll marry will be the reason of ur smile?
Everything will happen because someone wants to.
Wanna know where it all started?
-------------------------------------------------------------
By the way ako nga pla si Kathryn Bernardo,17yrs.old turning 18 na.
Graduating na sa Westville University. Mabait ako at maganda.hahahaha. Hayaan nyo na ko.
FLASHBACK
Late in the afternoon, ang init-init at nakakainit pa ng ulo tong ksama ko.
Ggggrrrr. Bkt ba naman kc pumayag ako na maiwan dto sa mayabang na to. Tsk dpat sumama na lng ako sa pagbili ng mga kulang na materials eh.
"Bilisan mo nga ung gngwa mo jan?"- aba't biglang ngsalita tong mayabang na to akala mo kung sino.
"Eh kung tinutulungan mo ko kesa kung anu-anong ginagwa mo jan?"-matapang na sagot ko din. Di ako papatalo noh ska wla naman cyang natutulong eh bkt ba ang yabang nya.
"Huh bkt naman kta tutulungan noh. Gawin mo yan mag-isa mo."-sagot nya.AHHHHHH.iniinis nya ba tlga ko.
Di na ko kumibo dhl utang na loob ayoko ng lalong mabadtrip noh.
Nabaling ung atensyon ko ng tumunog ung cp ko,nagtex ung Mom ko asking where I am na.
Ng biglang...
May kumuha or shall I say my humablot ng cp ko.
Di na ko nagugulat dhl cya lng naman kasama ko....
"Ano na naman bamg problema mo? Akin na nga yang celphone ko."-matapang na sbi ko sa kanya.
"Sino ba tong katex mo? Panu ka matatapos nyan?"-sagot nya.
Ay bwisit tlga tong lalaking to.
"Akin na nga yan."-sbi ko hbang inaagaw ung cp ko sa kanya.
"Eh di kunin mo."-sbi nya hbang nilalayo ung cp ko.
Agawan kmi ng agawan. Nakakainis tlga tong lalaking to. Sige layo cya ng layo ako naman habol ng habol.
Hanggang sa......
Napatid ako sa materials na nakakalat sa sahig at sa pagaakalang safe ako kumapit ako sa braso nya na naging dahilan ng pagbagsak naming dalawa.
And the worst part is nakapatong cya sa kin. Uulitin ko NAKAPATONG.
Hindi ako mkgalaw,di rin cya gumagalaw. Nakatitig lng kmi sa isa't-isa.
Hndi ko alam kung gaano kmi katagal sa gaanong posisyon pero alam ko tlga matagal eh.
Ng biglang....
"DANILO?"-sigaw ng isang matandang babae na nkatayo sa pinto.
Agad kming napatayong dalawa.
"Follow me..."-sbi nya ky Daniel at bumaling sa kin. "And you--sumunod ka rin."-mataray na sbi nya.
Waaahhh. Nakakatakot. Sino ba yon?
Pumasok kmi sa isang kwartong parang opisina sa isang malaking kumpanya. Waaahhh.
"Maupo kayo"-sbi ng Lola nya.
"Lola---"-paguumpisa nya pero naputol din ang pagsasalita nya.
"Sinabi ko bang magsalita ka? Walang mgsasalita kpg di ko snbi,makikinig lng kau sa lhat ng ssbhn ko. Naiintindhan nyo?"-maawtoridad na sbi nya.
Sabay kming tumango cguro dhl pakiramdam namin wla na kming mgagawa.
"What I saw kanina is so embarrasing especially sa part ng girl. And I never taught u Danilo to disrespect girls. At alam ko na alam mo na di ko mapapalagpas lhat ng nakita ko---"-naputol ang pagsasalita ng Lola ni Daniel ng my pumasok sa loob ng kwarto.
Hindi ko alam kung sino ung mga naunang pumasok pero ung dalawang huling taong pumasok kilalang-kilala ko un.
Ang Mama at Papa ko.
Everything happened so fast madami silamg pinagusapan pero wla kong naintindihan. Isa lng ang tumatak sa utak ko.
"I want you be married soon."-sbi ng Lola ni Daniel sa akin. Wait. SA AKIN?
Most of you nagtataka dhl napalitan tong chapter 1 sorry nabura ko kc eh.
Hope you will still support me.;)
