Bölüm 2;
“OLMAZ, YAPAMAM. SANA AŞIK OLAMAM.”
Ne olduğunu anlamadı ve çıkış kapısına doğru hızlı adımlarla ilerledi. Kapıya vardığında ise onu ve Chae Rim i büyük bir şok bekliyordu.
Kapı kilitliydi. Hyun Bin çok telaşlanmıştı kapıya vurmaya ve bağırmaya başlamıştı. Chae Rim de telaşlanmıştı fakat Hyun Bin in bu kadar tepki vermesine şaşırmıştı. Hyun Bin birden yere yığıldı. Chae Rim çok şaşırdı ve ne yapacağını bilemedi. Hemen Hyun Bin in başına koştu ve bildiği bütün sağlık bilgilerini uyguladı. Yaptığı şeyler işe yaramıştı. Biraz zaman geçtikten sonra Hyun Bin uyandı. Chae Rim ona ne oldu? Dermiş gibi bakıyordu. Hyun Bin toparlandıktan sonra boğazını temizledi ve “Şey... Benim kapalı alan korkum var. Böyle yerlerde kapalı kalınca terliyorum ve bayılıyorum.” Chae Rim şaşırmıştı. Bu kadar mükemmel birinin böyle bir korkusu olması gerçekten ilginçti. Saat geç olmuştu. Her ikisin de eve gitmesi gerekiyordu. Fakat kapı hala kilitliydi. İkisi de yere oturmuş yardım gelmesini bekliyordu. Ortalığı derin bir sessizlik kaplamıştı. Bu sessizliği bozan Hyun Bin oldu. “Kapalı alan korkum olduğunu kimseye söylemezsin değil mi?” Chae Rim hafifçe sırıttı ve hayır der gibi başını salladı. Hyun Bin derin bir oh çekti ve çekinerek Chae Rim e teşekkür etti. Chae Rim kendini bu kadar beğenmiş birinin sıradan birine teşekkür etmesini garip buldu ama bu teşekkür karşısında sadece gülümsedi. Hyun Bin de sırıtıyordu. Bu karşılıklı sırıtma bir zaman sonra kahkahaya dönüştü. İkisi de yüksek sesle gülüyordu. İkisinin de gülmeyeli uzun zaman olmuştu. Hyun Bin gülmeyi bıraktı ve kahkahalarla gülen Chae Rim i izlemeye başladı. Hyun bin garip hissediyordu. Chae Rim… sanki bir melekti. Hyun Bin kalbinin hızlı atışını dindirmek için elini kalbini üstüne koydu. Chae Rim Hyun Bin in kendisini izlediğini fark edince sustu ve başını öne eğdi. Onun da kalbi çok hızlı atıyordu. O bu duyguyu daha önceden yaşamıştı. Goo So ylaykende böyle hissediyordu. Goo So… Onu terk eden eski sevgilisi idi. Chae Rim onu gerçekten sevmişti. Onun gitmesi Chae Rim için büyük bir yıkım olmuştu. Şimdi tekrar böyle hissetmesi Chae Rim korkutmuştu. İçinden bir terk edilmeyi daha kaldıramayacağını düşünüyordu. Birden gözlerinden yaşlar süzülmeye başladı. Ağlarken Hyun Bin in nefesini kulağında hissetti. Sen ona neden ağlıyorsun diye soruyordu. Chae Rim Hyun binin yüzüne baktı ve ağlamayı kesti. Hyun Bin in o sıcacık eli yüzünde dolaşıyordu. Chae Rim ne yapacağını bilemedi. Hyun Bin in nefesi git gide daha da yakınlaşıyordu. İkisinin dudakları arasına nerdeyse 2 santim var iken kapı büyük bir gürültüyle açılıverdi. Chae Rim koşarak koridordan dışarı çıktı. Yüzünden korku akıyordu. Tekrar terk edilmek onu gerçekten korkutuyordu.
Ertesi sabah Chae Rim erkenden okula gelmişti. Sınıfa girdi ve yerine oturdu. Gizlice etrafı süzdü. Ama Hyun Bin sınıfta yoktu. Hyun bin bütün gün boyunca okula gelmemişti. Chae Rim Hyun Bin i çok merak emişti. Acaba hastalanmış mıydı? Yoksa yolda gelirken bir şey mi olmuştu? Chae Rim bu kafasında bu sorularla yürürken birden kendisini birinin kolundan çektiğini hissetti. Bağırmak istedi fakat kendisini çeken kişi ağzını kapatmıştı. Esrarengiz kişi Chae Rim i duvara yaslamış ve ona yaklaşmıştı. Aralarında çok az bir boşluk vardı. Chae Rim kulağında bir nefes hissetti. “ Sakın bağırma” diyordu. Chae Rim bu nefesin Hyun Bin in nefesi olduğunu anladı ve bağırmayı kesti. Hyun Bin de yavaşça elini Chae Rim in ağzından çekti. Birkaç dakika boyunca birbirlerine baktılar. Sessizlik oluştu. B sefer sessizliği Chae Rim bozdu. “ne yaptığını sanıyorsun sen?” Chae Rim in sesinde kızgınlık vardı. Hyun Bin sırıttı ve “ sadece konuşmak istiyorum” dedi. Chae Rim den ses gelmeyince konuşmaya devam etti. “dün istemesek te seninle vakit geçirdik. Seninleyken uzun zamandır olmadığım kadar mutluydum.” Chae Rim Hyun Bin in ne demek istediğini anlamıştı. Fakat o bunu kabul edemezdi. Aşk onu yeterince üzmüştü. Hyun Bin çekinerek konuşuyordu. Çünkü ilk defa böyle bir şey yapıyordu. “cevabın ne?” der gibi baktı Chae Rim in yüzüne. Chae Rim in gözünden birkaç damla yaş aktı ve Hyun Bin e döndü.
“-Olmaz, yapamam. Sana aşık olamam. Canım yanar çünkü kalbim acır.
+Denesen, bir kerecik olsun denesen.
-Eğer beni bırakıp gidersen yaşayamam. Bunu kaldıramam.
+Seni asla bırakmam.
-Eğer beni terk edersen ölürüm. Ben bir kere öldüm ikinciyi göze alamam.
+Eğer seni terk edersem, ben ölürüm.
-Olmaz, yapamam. Sana aşık olamam.”
