Το μυστικο του δασους

|2|Ενα περιεργο προαισθημα

  Ο ηλιος εδυσε και ο ουρανος πηρε μια σκουρο μπλε αποχρωση.Σιγα σιγα γυρο μας ολλα αρχιζουν να βυθιζονται σε αυτο το θολο μπλε που αφηνει ο ηλιος καθε φορα οταν δυει στην ατμοσφερα.Τα φυλλα των ξεχωριστον δεντρων αρχιζουν να ανοιγουν.Αρχιζουν να περνουν αυτην την λαχανη αποχρωση με το ασιμη στις ακρες του να λαμπει σαν χρυσοσκονη.

Ενα δροσερο αερακη αρχιζει να μας χτυπαει και εμεις βισκομαστε στην αγγαλια της μαμας που μας διαβαζει το βιβλιο των θυλων.Αυτη η γλυκια αφτη η μαγευτικη φωνη της καθως μας διαβαζει ακουγετε στα αφτια μας σαν ενα γλυκο  νανουρισμα σαν ενα νανουρισμα που ειναι ετιμο να μας κοιμησει και να μας στειλει σε αλους κοσμου σε κοσμους μακρινους και ωραιους σε αγνους κοσμους εκει που το κακο δεν φτανει.Νιωθω τα ματια μου να κλεινουν να βαρενουν την αναπνοη μου να ηρεμη και το σωμα μου να παραλει αλλα οχι δεν πρεπει να με παρει ο υπνος οχι αφτην την φωρα τουλαχιστον, πρεπη να μηνουμε ξηπνει μεχρι να ερθει ο μπαμπας .Η μαμα  αυριο εχει γενεθλια και πρεπει οπως παντα να κρυψουμε το δωρο της.Και οταν λεμε οπως παντα εννουμε τα 2 τελευταια χρονια.Περσι η μαμα βρηκε 2 μερες πριν τα γενεθλια της το δωρο της επειδη ο Αντωνης το ειχε βρει και το ειχε περασει για παιχνιδι.Εεε και στο τελος της το εδωσε οπως κανει παντα με ολλα του τα παιχνιδια.Οχι οτι η μαμα θα καθοταν να ψαξει ποτε.

  Επισεις ο Μαξ επεμενε να τι κρυψουμε και οπως ειναι γνωστο οταν ο Μαξ λει κατι δεν υπαρχει αλλη λυση απο το να κανεις αυτο που θελει ,οχι οτι ειναι κανενα κακομαθημενο απλος οταν λεει κατι πιστευει οτι και αυτο θα ειναι το καλυτερο.

  Εχω αρχισει βεβαια ομως να πιστευω οτι πιο πολυ κρυβουμαι το δωρο ή οποιο δηποτε αλλο δωρο για να μην το βρισκει ο Αντωνης.Οσο περιεργω και να ακουγεται δεν μπορει κανενας να του κρυψεις τιποτα οσο  ψηλα ή μακρια και να το βαλεις .Να φανταστειτε πως καθε  χρονο ο Μαξ ελεγε στον Αντωνη να του βρισκει τα δωρα των χτιστουγενων και των γενεθλιον του για να δει αμα ηταν αφτο που ηθελε και αμα δεν ηταν ειχε τους δικους τους τροπους να τα αλαξει ολλα.Ενταξει δεν μπορω να πω και εγω το ειχα κανει μια φωρα αλλα το σταματησα οταν η μαμα και ο μπαμπας με πιασανε στα πρασα να κοιταω τα δωρα τον χριστουγεννων.Πραγματικα ηταν απεσια μου κραταγανε μουτρα για δυο ευδομαδες Περιπου.

  "οι βρογκς καθε τριτη ευγεναν για γλεντι και για χωρο στο δασος και για αυτο κανενας  δεν ευγενε εξω" αυτη ηταν η φωνη της μαμας που συνεχιζει να μας διαβαζει το κεφαλαι τον βροκγς.Αποτη φενεται δεν εχει καταλαβει πως εχει αρχισει να σκοτεινιαζει και να βγενει το φεγγαρι σιγα σιγα.Την εχει συνεπαρει η ιστορια οπως ολους μας φυσικα.Αυτη η ιστορια ειναι η αγαπημενη του Αντωνη  του Μαξ και η δικη μου φυσικα.