2 Harf Aynı Anda

Son Günden Yepyeni Bir Başlangıç

   Evet yine o gün gelmişti,bir dönemi daha gerek sıkıntılarla üzüntüler ve mutluluklarla sonlandırmıştık.Süpriz bir nedenle geldiğim eskilerden arkadaşlarımla gelmiş olsamda büyük yabancılık çektiğim lisemi ilk yıldan bırakmama sebep olan yepyeni bir "okul"da bir dönem sonu.
Geçen sene birkaç arkadaşım ile 9. Sınıftan okul değiştirme kararı almıştık.Aslında çok aman aman bir nedenimiz yoktu o yüzden pek o konulara girmek istemiyorum.Değiştirdik bitti ve gitti demek istesemde anlatacağım şeyler hep geçmişe dayanıyor ondan bitti gitti diyemem heralde hiçbir şeye.Yani aktarmam gereken o kadar çok şey var ki belki birkaç sene öncesinden belki yenilerden kim bilir belkide tam şuan yaşadıklarımdan.
Ufaktan bir dönem özeti geçmek istiyorum aslında hadi başlayalım;

-Okulun İlk Gününden Dönem Sonuna-

  Eveet okulun ilk günü ne de güzel(!) bir gün değil mi?
Hele birde daha önce hiç bulunmadığınız bir okulun ilk günüyse bu.Servise ilk adım attığımda servisteki ilk kişi olmam az da olsa rahatlatmıştı beni,cam kenarına oturup okul rutinimin teması oluşturan kulaklık+cam kenarı+pera üçlümle buluşmuştum.Yardıma ihtiyacım olduğu günler genelde yabancı şarkılardansa perada buluyordum kendimi ister buna "ergenlik" diyin ister "zevk meselesi" diyin hoşuma giden şeyleri yapmaktan vazgeçme tarzı bir girişimde bulunmayacağım.
Sadece o seneden önce yaşadığım şeyleri yaşamaktan ve şimdilik o diye bahsedeceğim kişiyle iletişimimi koparamamaktan korkuyordum.
Neyse çok uzatmak istemiyorum ilk günle sonlandıracağım sanırım şimdilik bu dönemi çünkü farkettim ki sonradan yaşadığım şeyler 2 harfi' barındırıyor.
2 harfi ne zaman tanıtmam gerektiğini şuan bendeki konumlarını falan ne zaman anlatmam gerektiğini bilmiyorum.Şimdilik sadece ilk harfin karanlığı ve yeşili ikinci harfin ise toz pembe ve turuncuyu anımsattığını söyleyebilirim.Renklere,sembollere, isimlere,resimlere ve birçok konuya kimsenin değil ama sadece senin anlayabileceğin anlamlar yüklemek onlarla sırdaş olmak az da olsa insanın o yanlızlık hissini alıyor,onlarla dost oluyor insan bazen saçma ama işe yarayan bir çözüm haline gelebiliyor.
Genelde insanların hep istediği koşulsuz güven,sevgi bulunan ve hiç bitmeyecek dostluklar değil midir?
Bu konudaki asıl hatamız dostlukları hep insanlarda aramaktan geliyor belki birazda;oysa bir köpek, minik balık veya yukarıdada bahsettiğim gibi ufak sembol veya renklerde arasak dostluğu belki de çok daha mutlu ve güven dolu bir hayat yaşayabiliriz.
Bilimsel bir gerekçesi var mıdır yok mudur bilemiyorum ama kendimde deneyip kanıtladığım bir konu olduğundan önerebiliyorum.