MULTİ:EMEL..
Emelin ağzından:
Ya yemin ediyorum ben bunlarla nasıl anlaşıyorum bilmiyorum gerçekten ya.
Şu Esra'yla depresyona giriceklerdi bu ne yemin ederim anlamiyorum. Neymiş saçlarını sümük yeşiline boyatacaklarmış,metalci olcaklarmış, sadist olup kedi kanları içeceklermiş de bunun gibi bütün saçmalıklar.
Neyse şimdi kesin migrosa gidip çikolataların dibine vuruyorlardır.
Yolda yürürken bi korna sesi duymamla arkamı dönmem bir oldu. Bir araba hızla bana doğru geliyordu. Araba şoförü cidden çok korumuş görünüyordu ama o an sanki bütün bedenim kasıldı ve olduğum yerden bir milim dahi kıpırdayamıyordum
Sonra aradan saliseler geçmeden bütün vücuduma müthiş bir acı saplandı. Sonrası zaten karanlık.
Azra'nın ağzından :
Adam Emel çok kan kaybetmiş dedikten sonra hemen adamın arabasına doluştuk.
Emel çok hızlı bir şekilde terliyordu ve bizde adama sürekli daha hızlı diye bağırıyorduk. Ama adam hale olayın şokunu atlatamamış olmalı ki sadece önüne bakıyordu. Ama sanki biz atlatabilmiştik ama arkadaşımıza bir şey olmasın diye soğuk kanlı davranmaya çalışıyorduk.
Sonunda hasteneye ulaştık. Emel'i hemen ameliyata aldılar. Ve bizde beklemeye başladık. Sonra Ceren "Ali amcayı aramadık" dedi.
Gerçekten kimsenin aklına gelmemişti Ali amca ve annesini aramak .-Ali amca bizim yanımızdaki okulda öğretmendi. Annesi ise ev hanımıydı.- İşte sonunda ailesini ve bizim tayfanın geri kalanı aradık.
Babası ve annesi geldiğinde polislerde gelmişti. Yani tabi ki gelmelilerdi sonuçta lise sonda-hikayede karekterler lise son - olan bir kıza bir hödük carpmıştı. Ali amcayı zor zaptettik. Gerçekten çok kotü olmuşlardı.
Adam ifadesinde ayağının frene sıkıştığını söylemiş. Yani isteyerek yapmamış. Ama sonuçta arkadaşımıza çarptı. Bende anneme haber verdim onlarda gelmek istediler bende tamam dedim. Emel'in ailesine destek olacaklarmiş.
Gamze:
"Ya kızlar nerde kaldı bi türlü gelemediler."
"Aynen gelemediler bi türlü"demeye kalmadan 4 taş çocuk ve arkalarından sinirle gelen bi Rojin vardı ama o kadar komik görünüyordu ki gülmemek elde değil.
Rojin'in ağzından:
Emel'in kaza geçirdiğini öğrendiğimde hemen hastaneye dogru gelmeye başladım ama nasıl olduğunu hala anlamiyorum ya nasıl olur.
Bi 15 dakika içinde hastanenin önüne geldim. Hemen koşarak içeri girdim tabi Allah ne verdiyse yardırarak koştuğum için yere amele sümüğü gibi yere yapıştım .
Kafamı az bir şey havaya kaldırdığımda gülen bi yüzle karşılaştım. Hödük insan bi kaldırır dimi ama insan kaldırır hayvan degil.
Ama çocukta taştı ha öffffff ben ne diyorum ya neyse az önce saldırdığım sözlerin hepsini karşımda ki taşa söyledim. -Ya ama cidden bu çocuk tuvalette ekmek falan mı yemiş bu kadar taş olunmaz yaaaa- Çocuğun arkasında ki çocuk soylenmeye başladı Hadi ama ben sizi bekliyecem lan "dedi. Anlaşıldı bu çocuklara tip verilmiş, huydan alınmış.
İşte neyse bana gülen çocuk "Tamam abi geldim" dedi ve beni kaldırdı. İşte yeri sordum gidiyordum ki önümde ki çocuklarla aynıyere gittimizi fark ettim zeki kızım biliyorum iltifata gerek yok. Onlar önde ben arkada gidiyoduk Azra gorüş açıma girdi ve hemen ona koşup sarıldım.
Ameliyathanenin kapısının önude Azra'nın ve Emel'in ailesi vardı Azra'nın annesi Emel'in annesini teselli ediyordu. Azra "Bu çocuklar kim" dedi bende "Bilmiyorum" dedim. Azra"şimdi anlarız "dedi ve onların abi dediği kişini yanina gitti.
Arkadaşlar bu bolum böyle bitti umarım beğenirsiniz. Bol bol gülün . SEVİLİYORSUNUZ♥♥♥♥
