Flying Down ~ Fire

Hoofdstuk 1

Pov Fire
Langzaam word ik wakker en sta op uit mijn bed. Mijn lange rode haren vallen naar beneden tot net onder mijn heup en mijn wijde sweater hangt slungelig om me heen. 'Klop klop.' "Kom binnen!" Roep ik. "Zo zo die is eindelijk wakker." Twee sterke armen omhelzen mij en ik voel twee zachte kusjes in mijn nek. "Jij ook goedemorgen." Zeg ik en draai me naar hem om. Hij glimlacht, geeft me nog een kus op mijn voorhoofd en geeft me een zacht duwtje waardoor ik zo weer op mijn bed plof. "Ik zie je dadelijk beneden en vergeet niet te komen daarlijk." Zegt hij met een betoverende glimlach en loopt zo de kamer weer uit.

Pov Riff
Ik loop de laatste paar treden af en ga richting de keuken waar ik alvast ontbijt maak. Rustig ga ik aan de tafel zitten en kijk ik om me heen terwijl ik rustig mijn ontbijt opeet. Ik kijk naar de knusse keuken, de oude bank, de decoratie met verschillende kleuren en natuurlijk alle dikke stammen door het hele huis heen. Ontelbaar hoe vaak ik ben gestruikeld, maar als je een consiliarius (feeën trainer) bent moet je wel naar de Magna Arbor (de grote boom (stad)) verhuizen. De Magna Arbor is dé feeën stad van het land met al zijn prachtige grote bomen en goede gemeenschap. Mijn ontbijt is op en leg het vast op het aanrecht. "Dat was ik later wel af." Mompel ik in mezelf. "Pfff, het is tijd." Ik loop naar de gang en pak de deurknop vast. Langzaam krijg ik zware eiken houten deur open en fel licht schijnt naar binnen. "Nog succes Fire zie zo!" Ik pak het deurkozijn vast en sta klaar om te gaan. Hele snelle voetstapjes hoor ik naar beneden denderen en zie Fire bewonderend de hoek om kijken. Ik lach vriendelijk naar haar en haal mijn vleugels te voorschijn.

Pov Fire
Ik kom achter de hoek te voorschijn en zie hoe zijn getatoeëerde vleugels van zijn huid los komen en veranderen in échte vleugels. Ze lijken zijdezacht en loop prachtig over van blauw naar groen. "Tot straks." Zegt hij met een knipoog en een stoute blik in zijn ogen. "Ik kom er zo aan!" Roep ik hem achterna maar hij sprint al de deur uit in een vrije val. Ik ren naar de deur en klem me aan de deur post en zie hem zo weg vliegen. "Hij is altijd zo snel." Mompel ik in mezelf en grijp naar mijn schoenen en trek ze aan. "Aww wat lief hij heeft wat restjes bewaard voor me." Zeg ik sarcastisch met een diepe zucht. "Dan is het tussen jou en mij." Ik pak wat kant en klare croissanten en wat melk. Behendig loop ik over de takken heen en neem plaats aan de tafel. Eenmaal mijn ontbijt op ruim ik de bende op die hij achter heeft gelaten. Ik pak mijn tas en loop door de deuropening. Ik hou mijn hand omhoog als scherm voor mijn ogen. Even later als mijn ogen al wennen aan het licht haal ik mijn hand omlaag en kijk ik zo heen over de Magna Arbor. Het is en blijft gewoon prachtig. "Wauw." Zeg ik met een kleine lach en vol bewondering. Door de hele lucht heen zie ik kris kras Undecims (feeën) vliegen. Wat zijn ze toch mooi met hun kleine, grote, kleurrijke en kleurloze vleugels. Beetje haastig loop ik over de boomstammen heen naar de grond waar alle andere discentems (feeën in opleiding) al op me wachten. "Allemaal in een rij!" Brult een mannelijk stem. Onopgemerkt sluit ik me aan in de rij. "Vandaag gaan we het veld in." Mompelt een stem. Ik kijk naast me en zie Felicity me grijnzend aan te kijken met haar grote groene ogen. "Hoe weet je dat zeker?" Fluister ik naar haar. "Nou omdat we bijna allemaal 21 zijn en dus bijna onze vleugels krijgen! Dan zouden ze ons toch wel één keer het veld in laten gaan?" Ze staart me aan met enorme puppy ogen. "Vast wel één keer en anders als wij onze vleugels hebben gaan we zelf heel vaak het veld in." Zeg ik om haar gerust te stellen. Wat moet ik anders doen? Ik kan niet tegen die grote puppy ogen zeggen dat het niet zo is en haar teleurstellen. "Dames! Willen jullie wat mededelen?" Ik kijk verschrikt op als ik de grote zware stem hoor van Riff. "Nee hoor ga gerust verder." Zeg ik en kijk hem liefjes aan. Felicity port me in mijn zij en geeft me een knip oog. Ik weet wat ze bedoeld en moet gelijk blozen. "Dus zoals ik al zei vandaag gaan we..." naast me hoor ik Felicity in haar zelf zachtjes praten. "Alsjeblieft... alsjeblieft." Ik moet flauwtjes lachen. "... SURVIVALLEN!" Hoor ik hem zeggen. Felicity giechelt van geluk en knuffelt me zo hard dat ik moeite krijg met ademhalen. "Zorg dat jullie morgen ochtend hier weer klaar staan met een rugzak. Neem alleen spullen mee die je nodig hebt!" Iedereen gaat uit de rij en loop langzaam terug naar de Magna Arbor. "En? Je gaat toch wel mee hè?" Zegt ze terwijl ze lachend een arm om me heen zwaait. "Tuurlijk en ik hoef niet te twijfelen of jij niet komt." Zeg ik plagerig. "Zorg nou maar dat je er bent." Zegt ze en met een paar sprintjes klimt ze de Magna Arbor in.

Pov Felicity
Behendig spring ik naar boven van stam naar stam. Ik zit helemaal in mijn element en dan 'BOEM' met een harde klap kom ik tegen iemand aan en val ik naar de stam er onder samen met die gene. "Hey kijk uit waar je heen gaat!" Murmel ik. Ik sta op en veeg met mijn handen wat stof van mijn kleren af. "Jij ging anders ook wel lekker hoor." Ik draai me om en kijk recht in twee helder bruine ogen. "Nou sorry, jij bent anders ook heel beleeft hoor." Zeg ik en wil weglopen als ik opeens voel dat hij me tegen houd. "Wat is je naam?" Ik probeer zijn hand van me af te schudden, maar houd hem alleen maar strakker vast. "Waarom zou ik dat jou vertellen?" Hij bekijkt me van top tot teen en geeft een vriendelijke lach. "Kom anders met mij mee. Ik heb thuis nog wel een EHBO kit je hebt een flinke smak gekregen." Ik haal uit met mijn hand en geef hem een harde klap. "Die wonden zijn maar tijdelijk, maar jou gedrag is voor altijd." Snauw ik naar hem. Hij verzwakt zijn greep op mijn arm en ik klim weer naar boven.

"Oost, west thuis best." Mompel ik een beetje in mezelf en plof op de bank. "Au, wat een eikel." Zeg ik kreunend van de pijn. "Dat hoorde ik." Verschrikt kijk ik op en zie dezelfde jongen van eerder tegen de deurpost aan leunen. "Hoe kom jij hier?" Hij geeft een schuin lachje pakt uit de keuken een doek en dept het in warm water en begint langzaam te deppen op mijn open wonden. "Aaahhh!" Ik schreeuw het uit van de pijn en kijk hem boos aan. "Je bent net een gewont hert, je bent makkelijk te volgen." Hij legt het warme doekje op mijn voorhoofd en kijkt me aan met een sexy blik. "En jij dan? Jij bent net een gewond rat." Snauw ik naar hem toe en neem het doekje over. "Zo zo veel pit voor een Discentem." Ik kijk hem verward aan. "Hoezo dat ben jij toch ook?" Hij schud zijn hoofd. "Als ik gewoon te voet ga ontmoet ik veel sneller mensen." Hij lacht naar me en staat op. "Ik ga maar weer." Hij loopt naar de deur en haalt zijn vleugels te voor schijn. "Felicity." Zeg ik. Hij draait zich om en kijkt me verward aan. "Ik heet Felicity." Zeg ik nogmaals. "Aangenaam Felicity." Zegt hij met een grijns. "Wacht wat is jou naam?" Vraag ik nog snel aan hem. "Tot de volgende keer Felicity." Hij negeert mijn vraag en vliegt weg.