Flying Down ~ Fire

Hoofdstuk 5

Pov Mirage
"Felicity, Silver kijk daar is hij weer!" Zeg ik terwijl ik ze allebei op hun rug tik. "Niet kijken dadelijk denkt hij dat we hem aanstaren." Zegt Felicity die met haar rug naar me toe blijft staan. "Ja oké, maar waar is Fire?" Bij die woorden draaien Silver en Felicity zich met een ruk om. "Ze is vast nog in het bos om hem een voorsprong te geven." Zegt Silver om ons niet ongerust te maken. "Of.." "Of wat, Felicity?" Ze gaat voor mij en Silver staan waardoor we in een soort mislukte cirkel staan. "Of we laten Riff haar zoeken. Dan krijgen ze nog een beetje privacy." Zegt Felicity met een knip oog. Naast me hoor ik Silver in de lach schieten. "Zo zo liefdes dokter. Waar wachten we nog op?"

Pov Riff
Ik ben al 10 minuten in het bos op zoek naar Fire. Haar vriendinnen zeiden dat ze misschien ergens in het bos is verdwaalt. Ik moest daardoor alle anderen vertellen dat we later pas weg gaan. Wat doet ze überhaupt hier? En hoe is ze zo ver gekomen op krukken? Ik stop even om uit te rusten en na te denken. 'Krak!' Bij dat geluid blijf ik stil staan en spits mijn oren. 'Krak.' Uit reflex kijk ik gelijk naar waar het geluid vandaan komt. Als ik het goed heb tenminste. Ik ga achter een boom staan en hoor dat het geluid nu heel dichtbij is. Langzaam loop ik om de boom heen om te kijken wie of wat het is. Tot mijn verbazing is het gewoon een hert is. Ik voel iets tikken op mijn schouder. Van de schrik draai ik me vliegens vlug om. "Eindelijk! ik was de hele tijd naar je opzoek. Waarom was je hier?" Zeg ik en ik druk haar in een omhelzing. Ze glimlacht zachtjes, maar niet helemaal. Zou er iets zijn gebeurd? "Wat is er?" Ik til haar kin iets omhoog. Haar ogen staan dof en kijken me kill aan. Ze opent haar mond, maar er komt geen geluid uit. Ik druk haar weer tegen me aan en laat het maar even voor wat het is.

Ik leg haar voorzichtig op haar bed en trek een deken over haar heen terwijl ze nog zachtjes licht te slapen. "Kan ik verder nog helpen?" Felicity legt een hand op mijn schouder. "Nee of misschien toch wel. Hebben jullie iets vreemds gemerkt of gezien?" Ze fronst. "Iets vreemds? Bij Fire bedoel je?" Ik knik. "Niet dat ik weet, maar ik kan het aan de andere meiden vragen?" "Nee dat hoeft niet, dank je Felicity." Ze lacht me vriendelijk toe en loopt de kamer uit. En hoe heb je dat geflikt? Zachtjes streel ik door haar haar. Misschien? Ik til haar arm op en schuif haar mouw omhoog. "Niks?" Bedachtzaam kijk ik haar aan. Ik weet wat ik heb gezien. Toch? Langzaam trek ik haar mouw weer omlaag en stop haar arm weer onder haar deken.

Pov Fire
Het is donker. Niet pikzwart, maar donker zoals om middernacht. De maan staat hoog aan de hemel en samen met heel veel sterren verlichten ze mijn mooi gedetailleerde, lange witte jurk. Alles ziet er uit zoals in zo'n romantische film. Lang, uitgestrekte velden, een brede vijver met kleine bruggetje en een hoge heg om de hele tuin heen met daar achter een doolhof. Ik kijk naar het prachtig, schitterende water die de reflectie van de maan mooi weerspiegelt. Op het bruggetje nog steeds starend naar de reflectie van de maan kijk ik naar mijn eigen reflectie, maar het is niet de mijne? Witte lange lokken hangen over mijn schouders heen en ogen zo zilver als de maan staren me aan. Ben ik Silver? Ik loop van het bruggetje af en ga op het gras zitten om beter te kijken. "Daar ben je!" Zegt een wat zwaardere stem. Ik kijk omhoog en zie een vage schim. "Hey daar ben je." Zeg ik nog een beetje verward. Wie is hij? Hij staat net te ver weg om zijn gezicht te zien. Ik sta op en mijn witte jurk valt soepel om me heen. "Zoals beloofd. Ik was tenslotte de gene die jou hier had gevraagd." Een jonge van rond de 25 met donkere korte lokken haar en bruine ogen stapt nu een paar stappen naar voren. "En waarom heb je me hier gevraagd?" Vraag ik terwijl ik dichterbij hem kom staan. Hij komt ook dichterbij staan en staat nu op een paar centimeter afstand. "Omdat jij iets hebt wat ik wil." Hij legt zijn handen om mijn heupen en ineens voel ik een scherp gevoel in mijn rug. Ik voel mijn bloed vloeien en hoor hem nog iets in mijn oor fluisteren. "Hallo Fire." De wereld begint te draaien, ik val op de grond en alles word zwart.

Een enorme piep suist door mijn oren en woorden bonken op mijn hoofd. "Fire... Fire wakker worden." Mijn ogen voelen als lood en krijg ik amper open. "Riff?" Ik probeer mijn zicht scherp te stellen en zie nu dat het niet Riff is. "Wie ben jij?" Zijn gezicht word langzaam geïrriteerd. "Waarom blijft iedereen dat altijd vragen?" Mijn zicht word beter en ik ga rechtop zitten in mijn bed. Hij drukt met zijn arm mijn schouder tegen het hoofdbord van mijn bed. "Hoe had je dat gedaan?" Ik kijk hem niet begrijpend aan. "Ik weet wát je bent, maar hoe heb je je teken verborgen?" Van vermoeidheid val ik bijna inslaap als ik ineens een branderig gevoel heb op mijn wang. Heeft hij me serieus geslagen? Ongelovig kijk ik hem aan. "Dat deed best pijn hoor!" Snauw ik naar hem toe. "Misschien kan je de pijn laten verdwijnen net als dat teken van je." Hij staat op en loop mijn kamer uit en ik blijf weer alleen achter. Ik wil uit bed stappen, maar val met een flinke smak op de grond. Aan de andere kant van mijn kamer staan mijn krukken. Zuchtend kruip ik naar de krukken toe. Ik draai mijn hoofd ietsjes en raak met mijn hand mijn wang aan. Mijn wang is helemaal rood in de vorm van zijn handafdruk. "Jeetje hij heeft een flinke rechtste." Mompel ik sacherijnig. Ik pak mijn krukken en loop voorzichtig naar beneden. Waar is Riff? Ik loop naar de deur en trek hem met moeite open. Het heeft toch geen zin. Als ik één van mijn krukken ergens verkeerd zet val ik helemaal naar beneden. Teleurgesteld doe ik de deur dicht. Silver! Ik moet het haar vertellen. "Riff! Ben je nog thuis?" Ik hoor zacht een stem iets terug roepen wat word gedempt door de muren en het plafond. Al snel zie ik Riff de kamer in lopen. "Wat is er?" Ik schud mijn hoofd. "Kan je Silver uitnodigen? Ik kan nu toch niet veel doen en ik heb zin in wat gezelschap." Hij begint te lachen. "Ben ik niet genoeg gezelschap?" Ik tik met mijn vinger op mijn kin. "Nou eigenlijk..." zeg ik plagend en schiet in de lach. Hij drukt een kus op mijn voorhoofd en kijkt me weer aan met zijn dromerige ogen. "Zorg jij nou maar dat je wat rust krijgt, Silver kan altijd nog een keer komen." Ik knik instemmend en loop terug naar boven. Wat moet ik nu? Waarom was ik Silver in mijn droom en hoe wist die jongen dat ik niet Silver ben? Duizenden vragen schieten mijn hoofd binnen. Ik ga zachtjes op mn bed zitten en leg mn krukken naast me. Ik kan niet stoppen met denken, zo veel vragen en geen antwoorden. Die jongen uit mn droom, dat was dezelfde jongen die ik tegen kwam in het bos. Hij begon over een teken op mn arm die er niet is. Een zacht geluid van een vogeltje op mijn raamkozijn haalt me uit mn gedachtes. Het is een klein wit vogeltje met een briefje om zijn poot heen. Ik pak mn krukken en loop voorzichtig naar het kleine vogeltje toe. Het vogeltje blijft rustig stil zitten terwijl ik het briefje van zijn pootje los maak. Gelijk daarna vliegt hij weg en ik probeer hem te volgen met mn blik, maar verdwijnt al snel. Ik focus me op het briefje en ga weer rustig op mijn bed zitten terwijl ik hem open maak.

                                                                            We moeten praten. Zorg dat Riff niet thuis is, ik kom er nu aan.
                                                                                                        -Silver