☆HER BAŞLANGIÇ YENİ BİR SONDUR☆

1.BÖLÜM;)RUYADAYIM

Arkadaşlar aslında bu kitap benim ilk deneyimim değil ama yinede hatalarım olabilir bunun için sizden katbekat özür diliyorum.🤗

İYİ OKUMALARRRRRR!😂😁😇

Ruyadayım;

Asıl beni, ben yapan seyin ne olduğunu kanıtlayan, karakterimin ve kisiligimin oturmasına katkı da bulunan geçmişimin bugün ki hayatıma hükmetme sebebini gözlerimin önüne seren bir rüyada..

Küçüklüğümm (2 yaşımdan sonrası)
2 yaşındayım 14/12/2004 tarihindeyiz . Benim doğum günümü kutluyoruz . Ama ben mutlu değilim sanki... sanki ... o anda bile (3.yaşıma girerken) geleceğimin temelini atıyorum.
Düşünüyorum da bu işler hiç bana göre değilmiş gibi sanki ... sanki ben doğmak istemiyormuşum da hayat beni istemekte ısrar etmiş gibi hissediyorum. Tabii o zamanlar küçüktüm. Ne olduğunu bilmeden kabullenmeye çalışıyordum varlığımı .. insanların varlığını..

Tek değilim bir erkek kardeşim var. Barış.. ne garip değilmi ikimizde başka dünyaların insanıyız. Neden mi? Isimlerimizin anlamları bile çok uzak .
Barış-Gizem.

Evet o yaşta bunları mı düşünmüştüm?
-Düşünmüştün
Bu seste neydi böyle?
Yoksa geçmişim beni ele mı geçiriyordu?

Unutmayın ruyadayım. Rüyalarda her şey olabilir ama dimi😎😎😊😉 (içinizden küfreder gibi olduğunuzu hissettim de)

 

Doğum günümdeydik evet . Evet evet hem de benim doğum günümde.

Çok acayip . Insanlar çıldırmış olmalı... herkes bana sarılıp öpüyor hediyeler veriyor .
Bana!

Ama ben gülmüyorum , ağlamıyorum ,tepki sıfır.
Niye mi? taa o zamandan belirlemişim yaşamak , hatta hissetmek istediğim hayatı. O gün büyük bir dönüm noktası olmuş benim için...

O gün duygularımı hissetmişim önce.  Demekki çok önceden kurgulamaya başlamışım , çok çok önceden yeşertmişim içimdeki beni .

Ve içimdeki ben hiç bugünkü benmişim gibi değil . Bu bence kendi serin sularımda boğulmamın bir başlangıcı olarak görülebilir.

Yavaş yavaş parti bitiyor.

Az önceki dramım yavaş yavaş sona eriyor . Kendi karanlığıma gömülüyorum. Artık bugün ki ben olan bana dönüyorum.

Gece yatıyorum ama uyuyamıyorum .
Ve yine bir sanki.. sanki bu anı ilerde daha ince ayrıntılarıyla ipe dolar gibi...

Yine bir boşluk.

Sabah uyanıyorum. Ama gözlerim uyanma seni karanlığın bekliyor der gibi gibi ..

😂😂😂Mabel Matiz edebiyatı yapar gibi gibi yaptım.

Ama dinlemedim  kalktım.
Kalkmaz olaydım! Oda ne?? Gözlerime inanamıyorum!
Gözüm hala anlam veremezken  bugünkü ben her şeyin başlangıcı olarak bu görüntüyü değiştiriyorum .

Evet gözlerimi dinlemedim ve kalktım. Ama başım hala one eğik eğilir şekilde gözlerimi ovaliyorum , ani bir refleks ile yerdeki nesneyi görmem bir oluyor.

Iste o yerdeki nesnenin adını bile bilmiyorum ama içimden bir his kötü bir şey olduğunu , asla ve asla ona dokunmamam gerektiğini söylüyor .

Bugünkü ben ise o nesneyi en yakın dostum olarak görüyorum . Tek sığınağım ! SILAHH  ... Can dostum...

Icimden gelen sesi def ederek o nesneye yöneliyorum  ama ellerim titriyor . Nedenini anlamaya çalışıyorum , olmuyo , yapamıyorum ,neye uğradığımı şaşırıyorum . Ne ki bu bana bu kadar düşündüren şey .. aklımı allak bullak eden şey nedir o?

-silah
Ahh yine aynı ses nerden geliyor bu ?
Her aklıma takılan soruların cevabını veriyor bana ?
Ama öğrenicem ...

*demek senin adın silah nasıl kullanılıyorsun  sen ?
Ah Hayır tabi soracaksınız
-senin hiç oyuncağın  olmadı mı ?

*tabi ki oldu bakın ilk oyuncağım 🔫
*silah -ilk oyuncağım-...

Bir anda elimin titremesi geçti ve silahıma bakan bir çift göz gördüğümü farkettim .
Kardeşim imiş .. ole hayran hayran beni izliyor yattığı yerden ..

*Neee! kardeşim daha 1 yaşında yani benden iki yaş küçük
Her neyse her şey benim abartmam ,  kusura bakmayın .

Yeni oyuncağımı  da alıp biraz oyalanmak  istedim taa ki o sesi duyana kadar
Güm bam bom🙈🙉🙊