hayat zor

korkuyorum

sabah herzamanki gibi gıcık ögretmenimiz tarafından kaldırıldık.benimle birlikte 3 arkadaşım da istemeyerek de olsa kalkmıştı koridorun karşısında ki yemekhaneye dogru ilerliyorduk kapının önünde bizi bekleyen müdüre artık alışkanlık haline gelmiş davranışı ile saatini göstererek geç kaldıgımızı belirtti.yemeklerimizi alıp boş bir masaya oturduğumuzda gözü hala bizdeydi sanki geç kalan sadece bizlermişiz gibi davranıyordu.Ondan hep nefret etmişizdir.Göz teması kurmadan kızlarla konuşmaya başlamıştık onlar beni buraya bağlayan kişilerdi onlar olmadan asla yapamazdım. Büşra karşımda oturuyordu birden çığlık attığın da şaşkın gözlerle hepimiz ona bakıyorduk hemen yanında diz çöküp ne oldugunu sordugumda müdüre çoktan yanımızdaydı ilk tepkisi neden bağırdın kimseyi rahatsız etmeye hakkın yok olmuştu .içimden binlerce küfürü saydırdıgımda yanımızdan çekip gitmişti.Büşranın kolundan çekip hemen odamıza çıkardım titriyordu sakin bir şekilde az önce ne olduğunu sorduğumda ilk önce bişey demedi daha sonra gözüme bakıp korkuyorum Nehir lütfen bana yardım et dedi bende tamam birtanem sakin ol deyip alnından öptüm. Bana tuhaf tuhaf şeyler gördügünden bahsetti akşam oldugunda saat 9'da ondan tek başına yemekhaneye gelmesi istenmişti o tuhaf kişi kimdi ve bizden ne istiyordu hiç bir fikrim yoktu . Yataga uzanıp olanları düşünürken Büşrayla akşam 9da yemekhaneye gitmeye karar verdim fakat onları gizlice izleyip dinlicektim ..