×#3×

26 5 2
                                    

Sakura siedziała w swoim pokoju i mimo głodu nie chciała wychodzić. Właściwie to bała się wychodzić. Do jej brata, Kiku, przyszedł jakiś kolega z klasy. Widziała go przez okno. Blond włosy, niebieskie oczy. Siedziała próbując skoncentrować się na pracy domowej
-Alfred-chan! Co Ty robisz?-usłyszała lekko zdezorientowany głos swojego brata
Zaraz... Alfred? Szybko złapała telefon i włączyła konwersacje z AmericanHero

Ohayõ Alfred-san
Wysłano o 15:50

Jesteś?
Wysłano o 16:05

Tak jestem, Hejka

Nie przeszkadzam?

Już się martwiłam, że
jesteś tym Alfredem
[nie wysłano]

Nie, chętnie z
tobą popisze

Uf...

Uf...?

Po prostu troszkę się
zmarwiłam

Czym się zmartwiłaś?

Teraz już nieważne

No dobrze. Skończyłaś
już lekcje?

Hai

Ja też, obecnie jestem
u mojego przyjaciela,
a ty co robisz?

Nic ciekawego...

Pisanie ze mną nie
jest ciekawe?

Jest chodzi o to, że
poza tym

Rozumiem

Nie zdziwiłbym się
gdyby nie było ciekawe
[nie wysłano]

Nie mogę teraz
Yong Soo, potem

To nie tu się miało
wysłać, wybacz!

No Okey, spoko. Ale
coś się stało?

Nie, nic. Po prostu
pomyliłam rozmowy

ー Alfred gdzie jesteś? - usłyszała głos swojego brata.

A okey... jeju Kiku
mnie woła

Kiku?

Kuso kuso kuso
[nie wysłano]

No tak, mówiłem ci ze tak ma na imię mój przyjaciel

Kuso kuso kuso kuso

Coś nie tak?

Nie nic

ー Sakura, chodź tutaj! - krzyknął z dołu Kiku.

Uh, teraz woła swoją
siostrę. Wiesz, ona ma
tak samo na imię jak ty!

Fajnie...

Sakura westchneła cicho i zeszła na dół po schodach

ー Kon'nichiwa
ー Hej, jestem Alfred! - spojrzał na nią blondyn.
ー Watashi wa Sakura desu
Alfred spojrzał zdezorientowany na Kiku
ー Przedstawiła się - szpenął Kiku
ー Aaa... już rozumiem. Miło Cię poznać Sakuro - uśmiechnął się.
Sakura ukłoniła się, patrząc na ziemię
ー Czy ona mówi po angielsku? - spytał się Amerykanin patrząc na Kiku
ー Mówię...- szepneła Sakura pod naporem spojrzenia Japończyka
ー To super! Zagrajmy w super bohaterów! Mam taką gre na konsole, Kiku masz konsole, prawda?
ー Tak mam
ー J-ja naprawdę nie chce przeszkadzać...
ー Ale nie przeszkadzasz! Chcę z tobą zagrać, bo Kiku to cienias w tą grę
ー Alfred- san to było nie miłe
Oh, wybacz -podrapał się po karku-  To jak. Zagrasz?
ー Ym, Sakura powinna sie teraz uczyć... - powiedział Kiku, gdy poczuł na sobie błagalne spojrzenie Sakury
ー Naprawdę? - zasmucił się niebieskooki
ー Hai. Jak skończy zagra z nami.
ー H-hai... sayõnara - skineła głową
ー Do zobaczenia
Czarnowłosa szybko uciekła do swojego pokoju

Nadal nie mogę tego
posłuchać Yong Soo

Znowu pomyliłam
rozmowy

Nic nie szkodzi

Zgubiłam słuchawki...

Oh przykro mi.
Z resztą wybacz, że
mnie nie było, byłem
poznać siostrę Kiku, ale
szybko poszła bo
musiała iść się uczyć

Na pewno
[Nie wysłano]

Widocznie chodzi do
wymagającej szkoły. Chociaż...
jest Japonką prawda?

No jest...

Japończycy z natury
są wstydliwi

Czy ja właśnie narzekam
na siebie samą?
  [nie wysłano]

Czyli twierdzisz, że
nie poszła się uczyć
tylko się wstydzila?

Tak sądzę...

Yhm, nie mam jej
tego za złe. Nie zna
mnie, więc się nie
dziwię

Rozumiem. Też bym
uciekała.

Teraz się czuje
urażony
[nie wysłano]

Czyli Ty też jesteś
wstydliwa. Jak
mnie lepiej poznasz
to już nie będziesz😁

Nawet nie wiesz jak
bardzo.

Pewnie dlatego nie
mam przyjaciół

To miało się nie
wysłać
[nie wysłano]

Oh bez przesady.
Masz mnie i ja Cię
lubię taką jaka
jesteś. Miło się z tobą
pisze

Dziękuję

Nie ma za co, Sakuro

Chyba naprawdę powinn
am zacząć się uczyć

Też się uczysz?

Tak.

Zapomniałam
[nie wysłano]

To nie będę ci
przeszkadzać, idę
grać z Kiku

Nie przeszkadzasz...
Sayõnara

See you later...

To już koniec opublikowanych części.

⏰ Ostatnio Aktualizowane: Jun 27, 2017 ⏰

Dodaj to dzieło do Biblioteki, aby dostawać powiadomienia o nowych częściach!

Twitter FriendsOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz