Ayaklarının Üstünde...

Sevinmek Mi Bu?

Odamın penceresinden güneş ışığı sızıyordu.Gözlerimi ovuşturdum.Gerilirken kendi kendime uyandığımı farkettim ve gözüm saate kaydı.Birden yataktan fırladım.2 saat geç uyanmıştım.Yatağın içinden çıktım.Çalışma masasının üstünde bir kağıt gördüm.Üzerinde "Tatlım,seni uyandırmaya çalıştım ama hiç beni duymadın bile.Belli,çok yorulmuşsun.Bugün evde dinlen.Teyzen."yazıyordu.Ama ben okula gitmeliydim.Yüzümü yıkadım.Okuldaki diğer kızlardan ezik kalmamak için saçlarımı saldım ve kalem çektim.Formalarımı da giydikten sonra çantamı aldım ve evden çıktım.Bir taksi çağırdım.Okula gelince taksiden indim ve okula girdim.Merdivenleri koşarak çıktım.Sınıfımın kapısını çaldım.Ders tarih olmalıydı.İçeri girdiğimde hoca bana ters bir bakış attı.

   -Selen?

   -Öğretmenim geç kaldığım için özür dilerim.

   -Bir daha olmasın.Yerine geçebilirsin.

   Sınıfa göz gezdirdikten sonra yerime geçtim.Deri ceketimi çıkardım.Sıranın altına sokuşturdum.Saçlarımı düzelltim ve formamın kollarını dirseğime kadar çektim.Tam dersi dinlemeye başlamışken zil çaldı.Gözlerimi kapattım.Sıraya yattım.Cem'in yanımda olduğunu hatırlayınca kafamı kaldırdım.Arkadaşına "Çağır şu kızı!"diye bağrıyordu.Arkadaşı sınıftan çıktı.Az sonra Ceren geldi.Bana ters bakışlarını attıktan sonra Cem'in yanına geldi.

   -Beni çağırmışsın.

   -Evet,seni çağırdım.dedi Cem.

   -Önceden kendin gelirdin yanıma.

   -Önceden...

   -Bir sorun mu var?

   -Ayrılalım.

   -Ne!?

   -Bence anlaşamıyoruz.

   Cem son sözünü söyledikten sonra sınıftan çıktı.

   Yüzümde bir gülümseme oluştu.Sevinmiş miydim ben?