Ayaklarının Üstünde...

Dengesiz Olmak

Okulumun ikinci günüydü.İlk günkü kadar heyecanlı değildim.Sıramda oturuyordum.Sanırım biraz erken gelmiştim.Kafamı sıraya koymuş,kağıt kalemle bir şeyler karalıyorken yanıma bir kız geldi.Küt kesilmiş ve kahverengi saçları vardı.Gözleri benim gibi koyu maviydi ve çok derin bakıyordu.

   -Merhaba.

   -Merhaba,dedim.

   -Adın Selen'di değil mi?

   -Evet,öyle.

   -Ben de Gizem.

   -Memnun oldum.

   -Ben de.

   -Selen,seni bir konuda uyarmak istiyorum.

   Kafamı Gizem'e çevirdim.

   -Hangi konuda?

   -Cem sana iyi davranırsa falan sakın kanma.Kendisini herkesten üstün gören biri o.Ondan uzak durman senin için en iyisi olucaktır.

   -Sana güvenmeli miyim?

   -Kesinlikle.

   Gizem kendi sırasına oturduğu an Cem ve arkadaşları geldi.

   -Oooo,Selen hanım.Erken gelmişsiniz.

   -Bana 'hanım' diye hitap etmene gerek yok.

   Cem ve arkadaşları bir kahkaha patlattı.Her şeyde bir kahkaha patlattıkları için onlara hiç ısınamamıştım.

   -Peki,bundan sonra sadece Selen deriz.Hahaha!!!

   Çantasını sıraya fırlattı.Ters bir bakış attım.Arkadaşları Cem'i kantine inmek için çağırdılar.Cem bana bakarak"Gençler,siz gidin.Ben biraz daha sınıfta kalıcam."dedi.Arkadaşları gitti.Yanıma geldi.Sınıftaki herkesi dışarı çıkartt.

   -Noldu?Önemli bir konu mu var?Herkesi sınıftan attın.

   -Sen bana ters bakış atamazsın!

   -Sen de bana bağıramazsın!

   -Yok ya!

   -Sen ne kadar dengesiz birisin be!

   -Dengesiz olan sensin.

   -Biliyor musun,az önce yanıma Gizem geldi.Cem'e güvenme dedi fakat ben ona inanmamıştım.Meğersem kız çok haklıymış.Tabi ya,salak aptal olan benim.Tanıdığım herkesi kendim gibi sanıyorum.

   -...

   Sıramdan fırladım ve sınıftan çıktım.Kapıyı arkamdan çok fazla sert çarptığım için pişman olmadım değil.