Aurora Animalia, Hoofdstuk 2: Verlies

Hoofdstuk 2: Verlies

De wekker ging en de volgende dag was begonnen. Ik werd wakker met de zon in mijn gezichtje. Die precies op dezelfde plek stond als de maan van gisteravond. Ik gaapte, stond op en trok mijn konijnen pantoffeltjes aan. Mijn lange wollige haar zat helemaal door de war en ik probeerde het goed te schudden te schudden voor het spiegeltje op mijn kamer. "Goed genoeg!" Zei ik vrolijk tegen me zelf met haar dat net ietsjes minder door de war zat. Ik liep snel de trap af naar beneden en schreeuwde: "Goejemorguh!" Fred die nog lag te slapen schrok er van en zijn oren vlogen de lucht in. "Ssssssh! Er liggen nog mensen te slapen Aurora" zei mijn moeder glimlachend vanuit de keuken. Mijn moeder was altijd vroeger dan ik wakker zodat ze alvast eten klaar kon maken. "Ik weet het mama! Maar vandaag word een hele leuke dag! En we gaan op schoolreisje en papa gaat vanavond nog een verhaal vertellen! Ik durf te wedden dat die 2x zo lang wordt!" Me moeder lachte "Kom maar aan tafel zitten schat. Ik liep richting de keuken en rook de geur van... "Eieren met spek!" Ik kreeg sterretjes in mijn ogen en likten me lippen al af. "Is dat niet goed dan?" Vroeg me moeder in een grappige bui. "Aah jammer... Dan gooi ik het wel allemaal weg" "NEEEEEHEHEEE MAMA!" Schreeuwden ik hangend aan mijn moeder's arm. "Ik bedoelde het niet negatief maar juist positief! Ik wil het juist wel hebben!" "Haha dat weet ik Aurora ik maakten ook maar een grapje" Ik liet haar arm loos. "Jeeeeh!" Ik deed mijn linkerarm op mijn rug en mijn rechter wijsvinger omhoog. "En als je het toch ging weggooien kon je het beste in mij weg gooien want we weten allemaal dat ik de beste prullebak ben!" Ik ging toen in een rare positie staan en deed mijn mond weid open als of ik een soort van prullenbak was. Mijn moeder wreef met haar hand door mijn haar en zei: Je bent inderdaad een hele goeie prullenbak Aurora want vergeleken met andere prullenbakken is jou binnenkant wel schoon" "Hihi! Bedankt mama!" Zei ik blozend. Ik ging aan tafel zitten en pakten al gelijk veel ei en spek uit de pan en legde dat op mijn bord. "Wel op je brood doen he schat?" "Aaaawhhh..." Zei ik teleurgesteld. "Maar brood maakt het zo veel viezer! Kan ik het niet gewoon los van elkaar eten?" Mijn moeder dacht na. "Vooruit voor deze ene keer" "Jeeeeh!" Zei ik met een grote glimlach op mijn gezicht en sterretjes in mijn ogen. "Maar dat betekend dat je het brood dan wel zonder iets er op op moet eten" Voegden ze er aan toen. De sterretjes in mijn ogen leken wel te barsten in glasscherven toen ik dat hoorde. Ik zuchtte en zei teleurgesteld dat ik het wel op mijn brood zou doen dan. "Ik weet dat je het niet lekker vind schat, maar je moet het toch eten" zei mijn moeder terwijl ze mijn glas in schonk met melk. "Brood is hardstikke gezond" Fred liep naar mijn moeder toe en trok aan haar pyjama broek. Hij begon te piepen en te kijken naar zijn voerbak in de woonkamer waar nog maar 1 gehalveerd hondenbrokje in lag. "Ik vul hem zo oké Fred?" Fred's oren begonnen toen naar beneden te hangen en hij liep teleurgesteld terug naar zijn mand. "Pssst Fredje" fluisterde ik naar hem. Hij keek op en keek naar het stukje spek dat ik in mijn hand vast had. Ik liet het op de grond vallen en knipoogde naar hem. Hij snuffelde er aan en slikte het toen door. Ik aaide hem toen over zijn rug wat zijn staart liet kwispelen. Me moeder had het uit haar ooghoek gezien en moest er om grijnzen. Ze liep richting de trap waar mijn vader net van af kwam lopen. Ze gaf hem kus op zijn wang en zei: "Goedemorgen lieverd". "Goedemorgen..." zei mijn vader toen vermoeid terug. Ik keek vanaf de tafel naar het vermoeide gezicht van mijn vader. "Is er... Iets aan de hand?" Vroeg mijn moeder aan hem. Mijn vader liep langs haar heen  en leek de vraag heel even te ontwijken. Hij ging aan tafel zitten en ademde diep in en diep uit. "Ik had weer zo'n droom Nathalie..." Zei hij nogal somber. Mijn moeder keek er van op. Ze leek er nog al geschrokken van te zijn. "Alweer?" Vroeg ze een beetje angstig. Ook Fred lag in zijn hondenmand mee te luisteren wat mijn vader te vertellen had. "Wat voor droom dan papa?" Vroeg ik met mijn mond vol. "Een... Hele enge droom schat..." Mijn vader begon toen maar gewoon een beetje nadenkend met een sip gezicht voor zich uit te staren. Mijn moeder liep toen een beetje aarzelend naar me toe en legde haar hand op mijn schouder. "Kom Aurora..." Zei ze nogal sip. "We laten papa even met rust oké?" Ik knikte en liep al vast naar boven om me te gaan omkleden en me klaar te gaan maken voor de rest van de dag. Mijn moeder liep mee en keek nog even naar achteren. "Ik denk dat ik vandaag maar weer eens thuis blijf" zei me vader die nog steeds somber voor zich uit zat te staren. Mijn moeder beet op haar lip en liep toen langzaam de trap op.