~Souls in love~

Κεφάλαιο 5

ΝΙΚΌΣ

Η ωρα ειναι 8:30.....η Βαγια δεν έχει εμφανιστεί......γιατι μου το κάνει αυτο;Εγω νοιάζομαι για αυτήν και αυτη με γράφει κανονικά...σαν να με αποφευγει τελευταία.....
Κοιτάζω το κινητο μου... ένα μυνημα από την Βαγια.Της στέλνω να μην έρθει γιατί ήμουν κουρασμένος. Δεν ηταν αλήθεια αλλά όχι και τελείως ψέμα...ειχα κουραστει να ασχολούμαι τόσο μαζί της όσο και αν το ηθελα .Τόσο καιρό νόμιζα ότι νοιάζεται και αυτη για εμενα όπως και εγώ Αλλά είχα κάνει λάθος......

Το Κουδουνι με έβγαλε από τις σκέψεις μου .Μου πέρασε από το μυαλό να είναι η Βαγια αλλά μόλις άνοιξα την πορτα....

"Γειά σου αγόρι μου τι κάνεις;Πόσο καιρό έχω να σε δω ...μου έλειψες αγόρι μου ."

"Αντε γιαγια περνά και εμένα μου έλειψες.
Η ελπίδα είχε φύγει εντελώς πια....."

"Σου έφτιαξα παστίτσιο το αγαπημένο σου .Ξέρω ότι δεν σου αρέσει να σε νταντευω αλλά ήθελα να σου δώσω κάτι μετά απο τόσο καιρό που έχω να σε δω ."

"Εντάξει γιαγια ενταξει ευχαριστώ...."έριξα ένα χαμόγελο. Δεν μπορούσα ποτέ να κρατήσω κακια στην γιαγιά μου ...ήταν η αδυναμία μου κατά βάθος αλλά δεν της το εδειχνα ποτέ. Οπότε ήθελα να βγάλω από μέσα μου κατι πηγαινα και της το ελεγα....το σπίτι της γιαγιας μου ήταν περίπου 3 χιλιόμετρα πιο μακριά από το δικό μας .Πάντα πηγαινα με το ποδήλατο αλλά από όταν πήρα την μηχανη πηγαινα πιο γρήγορα και μου ήταν πιο εύκολο. Πάντα της αρεσει να μου φτιάχνει φαγητό ...τουλάχιστον έτσι νιώθει ευχαριστημενη .Όταν οι γονείς μου δούλευαν όλη την μέρα πηγαινα στην γιαγιά μου μικρός......κάτι σαν δεύτερη μαμά. Ίσως να μου έχει συμπαράσταθει στις δύσκολες στιγμές μου περισσότερο από την μαμά. Για αυτό την αγαπούσα......

"Θέλεις κάτι άλλο αγόρι μου;Γιατί δεν μιλας;Έχεις κατι;"

"Όχι γιαγια ευχαριστώ δεν θελω τίποτα και ειμαι μια χαρά αντε πήγαινε να ξεκουραστείς φαινεσαι κουρασμενη ."

Το Κουδουνι χτυπάει. Για την ακρίβεια ξαναχτυπάει....αναρωτήθηκα ποιος ήταν. Η μαμά είχε πει ότι θα αργήσει σήμερα στην δουλειά και ο μπαμπας ήταν σε επαγγελματικό ραντεβού με συναδέλφους του.Η ώρα είχε πάει 9:00.Ανοιγω την πορτα.....

"ΒΑΓΙΑ;!"

"Συγγνώμη που άργησα αλλά έπρεπε να τακτοποίησω κάτι μικρό δουλειές στο σπίτι. Ελπίζω να μην ενοχλώ......"

Είπε ντροπιασμενα και χαμηλωσε το βλεμμα της όπως έκανε πάντα όταν ντρεποταν ή ένιωθε αμηχανα.Ποσο ήθελα να την πάρω στην αγκαλιά μου όταν το έκανε αυτό...κοκκινιζε και γινόταν ο πιο γλυκός άνθρωπος στον κόσμο.....

"Όχι όχι δεν ενοχλεις περνά. Ανυσηχησα αρκετά θα ελεγα σήμερα......"
(Βλακα πες οτι τρελαθηκες)
"Θα με καθυσυχαζες αν μου έλεγες τι συνεβει........."

Κλείνω την πορτα και περνάει μέσα. Η γιαγιά μου χαμογελάει....
"Χαχα να σας αφήσω εγώ τώρα αγάπες μου καληνύχτα καλά να περάσετε. Γειά σου αγόρι μου να προσέχεις την φίλη σου" και μου κλείνει το μάτι.
Αχ αυτή η γιαγιά μου παντα τα ίδια.....τις έχω πει ότι δεν μου αρέσει να ασχολείται με το τι κάνω με τους φίλους και τις φίλες μου αλλά της αρεσει τόσο πολύ να μιλάει για τα προσωπικά μου .Αν με ρώταγε κάνεις ποιο είναι το χόμπι της θα του ελεγα σίγουρα το κουτσομπολιο.Γελασα καθώς σκευτομουν αυτά.....

"Ετσι θέλω να σε βλέπω αγόρι μου χαρούμενο αντε γεια σας γειά σας...."είπε και έκλεισε την πορτα.Εμεινα μόνος μου με την Βαγια. Ειχα καθίσει στον μεγάλο γκρι κάναμε. Σκέφτηκα να καθίσω δίπλα της αλλά σαν καλή κοτούλα κάθισα στην πολυθρόνα δίπλα από τον καναπέ.

"Αχ Βαγια πες μου τι έγινε σήμερα;"

"Δεν έγινε κάτι σημαντικό....απλα έπρεπε να πάω να βοηθησω την μητέρα μου στο φαρμακείο...απο χθες έχουν τρομερή δουλειά και της υποσχέθηκα να την βοηθήσω σήμερα έτσι και αλλιώς δεν έχω απουσίες. "
Αυτό το τελευταίο που είπε μου φάνηκε αστείο. Η Βαγια ήταν μεγάλο φυτό αλλά ποτέ δεν ήθελε να το παραδεχτεί και πάντα μας ελεγε οτι δεν θεωρούσε τον εαυτό της φυτό απλά καλή μαθήτρια. Δεν είχε λείψει ποτέ από μάθημα και αυτός ήταν άλλος ένας λόγος για τον οποίο μου έκανε εντύπωση το σημερινό επεισόδιο.

"Η αλήθεια είναι ότι δεν έχεις λείψει ποτέ από μάθημα και αγχωθηκα.Ελειπε και ο Παυλος σήμερα και για αυτό....πίστεψα μήπως έτρεχε κάτι με αυτόν γιατί τα παιδιά μου είπαν ότι εισασταν μαζι."

"Όχι όχι πας καλα εγω με τον παυλο;Απλά το πρωί με πηγε μέχρι το φαρμακείο γτ με συνάντησε στον δρόμο...θα πηγαινα με τα ποδια έτσι και αλλιώς δεν ήταν τόσο μακριά από το σπίτι μου ."
Χαμηλωσε πάλι το βλεμμα της .
Αυτή την φορά όμως με μπέρδεψε.....δεν υπήρχε λόγος να ντράπει........εκτός και αν υπήρχε....
Το μόνο που ξερω ειναι οτι δεν μπορουσα να καταλαβω γιατί......

Ηθελα να σας πω αρχικα ενα ευχαριστω που διαβαζεται το βιβλιο μου!Αυτο για εμενα ειναι κατι πολυ σημαντικο και μου δινει κινιτρο να το συνεχισω.Επισης η ιστορια θα συνεχισει ετσι μιλωντας μια ο Νικος και μια η Βαγια ωστε να βλεπουμε τις σκεψεις του καθενος.....τα κεφαλαια βεβαια δεν θα τα ανεβαζω καθε μερα αλλα ισως μερα παρα μερα .Αυτα για τωρα καλη αναγνωση😊❤