'Biliyor musun sen benim tek mutluluğumsun' dedi Elfida. Onu ilk kez böyle görüyordum. Sisli kirpikleri ve buhulu gözleri ile gülümsüyordu. Bana sarıldı hemde sımsıkı sarıldı belki yıllardır kimseye böyle sarılmamıştı
Koşuşturuyordum. Sebebi babamın 11. yaş günüme geleceğiydi. Babam hep gurbetteydi. Almanya'daydı. Onu hiç görmemiştim. Beni 4 aylıkken bırakıp gitmişti. Hatırlamıyordum onu. Hatırlayamazdım bu bana acı veriyordu. Ama annemin "baban aradı bu yaş gününe gelecekmiş elfida"dedi. Bu benim koşuşturma sebebimdi. Mutluydum çünkü. Annem beni kucağına aldı. Bana sarıldı.Beni kokladı ve öptü. Çünkü beni ilk defa bu kadar mutlu görüyordu. Sıradan günlerde ise suratımda ki 2 gamze birden görülmezdi. Mutlu olamazdım. Zaten mahalledeki çocuklar benle oynamaz ve konuşmazlardı. Hepsi şımarıktı. Beni hiç şımartan bir babam olmadığı için şımarık değildim. Bu güzel bir şeydi aslında. Odama geçtim ve tavana asmış olduğum bi kanadı olmayan kağıttan kuşlara baktım. Hepsi tek kanatlı ve mavi renkteydi. Tek kanatlarının olmamasının sebebi babalarının yanında olmamasıydı. Onlarda benim gibi tek kanatlıydılar. Tek arkadaşlarım onlardı. Derdimi ve sevinçlerimi onlarla paylaşırdım. Ve onlara bakıp "biliyor musunuz tek kanatlı kuşlarım hani size hep bahsettiğim babam var ya işte o bu yaş günüme geliyormuş. Çok mutluyum acaba nasıl biri çok merak ediyorum" dedim. Ve anında gözlerimden yaşlar süzüldü. Herşeyi iyi bir yönde düşünmüştüm. Ya gelmezse?. Ya onu göremezsem. Hemen annemin yanına koştum. Annem beni ağlarken görünce bana sarılıp "noldu kuzum"dedi. Anneme "anne ya babam gelmezse"dedim ağlamaklı bir sesle. Bana sıcak bir şekilde gülümseyerek "umudunu kaybetme elfida gelicem dediyse gelecektir."dedi. Burnumu çekerek "inşallah"demekle yetindim. Annem doğum günü masasına dönüp pastamı hazırladı.İster istemez yüzümde bir gülümseme oluştu. Çünkü bugün benim doğum günümdü. Babam önceden annemi arayıp geliceğini söylemişti annemde bana süpriz yaparak bunu doğum günümde söylemişti. Bunu düşündükçe heycanlanıyordum. Annem pastamı getirdi. Pastamın rengi maviydi. Üzerinde bir kuğu vardı. Ben bi an onun gerçek bir kuğu olduğunu zannetmiştim. Ama gerçek değildi. Pastam çok güzeldi. Üstünde "iyi ki doğdun elfida"yazıyordu. Annemin yanına gidip "anne dışarı çıkabilir miyim?"dedim. Annem "olur ama uzaklaşma elfida"dedi. Bende ayakkabılarımı giyip dışarı çıktım. Kaldırımın çizgilerine basmamaya özen göstererek yürüyordum. Nedenini bilmiyorum ama bu benim için bir takıntı haline gelmişti. "Ah! pardon pardon özür dilerim" diye bir ses duyunca birisine çarptığımı fark ettim. Hemen "ben özür dilerim benim hatam"dedim. Yanlız ona bakar bakmaz kalbimi yumuşatan bir şey oldu. Anlayamamıştım duygularımı. Karşımdaki kişi benim yaşlarımdaydı. Yeni olmalıydı burada. Yanlız bana tanıdık gelen bir sîması vardı. Karşımdaki çocuk "şeey...Adın ne?"dedi. Bende "Elfida...Peki senin adın ne?"dedim.Bana "ismin... çok güzel"deyince yanakları kızardı. Sonra "A evet ben kaya"dedi. Bende "seninde ismin çok güzelmiş"diyince suratında tatlı bir kızarıklık oluştu. Bana "Şeyy... Elfida buralarda park var mı?"diye sordu. Bende "evet var biraz ileride"dedim. Bana "Benimle parka gelir misin?"diye sordu. Vay be! bildiğin bana parka gelir misin dedi. Bende "peki"dedim. Birlikte parka doğru yürüyorduk. Sohbet ettik. Bu mahalleye yani doğrusu İzmire yeni taşınmışlar. Annesi onu küçükken terk etmiş. Babasıyla yaşıyormuş. Kitap okumayı çok seviyormuş. En sonunda parka geldik. Birlikte salıncağa bindik. Kaydıraktan kaydık. Yakalamacılık oynadık. Birazda ben kendimden bahsettim. Bana "peki baban? o nerede?"dedi. Gözlerim doldu. Titrek bir sesle " beni 4 yaşımdayken bırakıp gitti..."dedim. Üzüntülü bir sesle "ah! özür dilerim Elfida seni üzmek istemezdim.Hem benimde annem yanımda değil"dedi. O beni teselli etmek için böyle bir şey söylese de ben anlamıştım içinin burkulduğunu. Biraz gülümsemeye çalışarak "Zaten bugün gelicek Kaya. Hem sende üzülme seninde annen bir gün gelecek"dedim elimi yanağına koyarak. Gülümsedi...Hemde nasıl gülümsedi anlatamam. Sonra bi an yanaklarım kızardı. Gülerek "yanakların kızardı"dedi. Ah! acayip şekilde utandım ve haliyle yine kızardım. Sonra "neyse"dedi gülerek eğer daha fazla açık konuşursa artık kızarım bir domatese dönecektim. Sonra birlikte kalkmaya karar verdik. Yol boyunca pek konuşmadık. Evin önüne gelince ona "görüşürüz Kaya benim evim burada"dedim. Oda bana "görüşürüz Elfida"dedi. Tam gidiyordu ki kolundan tuttum "Kaya bugün benim doğum günüm birazdan kutlayacağım sende gelsene"dedim. O da "tabiki gelirim Elfida"dedi. Sonra koşar adımlarla evine doğru gitti. Bende içeri girdim. Ev kalabalıklaşmıştı.Doğrusunu söylemek gerekirse kalabalığı pek sevmem. Aramızda kalsın😆. Hemen odama çıktım. Annemin bana doğum günüm için aldığı elbiseyi giydim saçlarımı taradım. Elbisem maviydi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ELFİDANIN ELBİSESİ
Elbisemi giydikten sonra annem yanıma geldi. Gülümseyerek "kuzum benim çok güzel olmuşsun" dedi. Anneme "anne benim sana birşey söylemem gerekiyor"dedim. Annem "söyle kuzum"dedi. Anneme bakıp "anne ben doğum günüme birini daha çağırdım"dedim. Bana "kimi çağırdın Elfida"dedi. Bende "Kaya...O buraya yeni taşınmış benim yeni arkadaşım onuda annesi küçükken terk etmiş"dedim. Annem "tabiki gelebilir bitanem doğum gününe"derken zil çaldı. Anneme "bak anne herhalde Kaya geldi"dedim. Aşağıya inip kapıyı açtım. Elinde pembe bir hediye paketi olan bir Kaya vardı. Annem geldi. Gülümseyip "Hoşgeldin Kayacım Elfida senden bana bahsetti bu arada benim adım Sevil"dedi. Kaya "Hoşbuldum beni çağırdığın içiin teşekkürler Elfida"dedi. Ve içeri geçtik. Kaya elindeki hediyeyi bana uzatıp "bunu doğum gününden sonra açmanı istiyorum Elfida"dedi. Bende "nasıl istersen"dedim. Sonra yemek odasına geçtik. İçeride Ela,Selin,Merve,Kübra,Helen,Deniz,Berke,Su,Tolga,Yusufcan,Talha,Cihan,Can,Furkan,Olcay,Yunus.... ve bir sürü arkadaşlarım ile anneleri vardı. Herkes Kaya'ya garip garip bakıyordu. Herkese dönüp "arkadaşlar bu Kaya mahallemize yeni taşındı o benim arkadaşım"dedim. Kaya herkese gülümsedi. Tam bu sırada kapı çaldı. Evet o gelmişti...
Arkadaşlar bu kitabı çok severek yazdım umarım beğenirsiniz arkadaşlar Şu 🌟minik yıldıza dokunmayı unutmayın 💐
