Kar taneleri havayı yumuşatırken aynı anda rüzgar esiyor.Bulutlar tüm gökyüzünü sarmış.Saat yediye yaklaştığında Ay yavaş yavaş belli oluyor.Ay benim için huzur.Her gün evimizin çatısına çıkıp Ay'ı izlerim.Evimiz demişken çok şirin bir yer burası.2 katlı bir villa.Villa dediğime bakmayın o kadar da şah şahalı değil.Bu villanın aynısın hemen yanımızda bir tane daha var.Ama kimse taşınmadı yıllardır.Neyse.Elimdeki kalınca kitabı yere bırakıp odama koştum.Ceketimi alacaktım ki annemi gördüm.Annem ellerini karnında bağlamış ciddi bir ifadeyle bakıyordu bana.Eylem nereye? Dedi sessizce.Ondan sonra baygın bir bakışla"Ha dur çatıya her gün ki gibi,Kızım sen zaten hiç kimseyle konuşma".Annemin de dediği gibi kimseyle konuşmaz,arkadaşlık kurmazdım.Hatta çoğu kişi psikolojik problemlerimin olduğunu düşünüyor.Anneme aceleyle"Anne nolur tekrarlama yine"diyerek odadan çıktım.Ceketimi almayı unuttuğum aklıma geldi ve ceketimi alıp merdivenlerden çıkmaya başladım.
