Εμεις οι 2? Μα πως?

κεφάλαιο 5

Ειχα καιρο να μιλησω με τον Μαριο. Η ωρα 4 τα ξημερωματα. Ξυπνησα απο εναν ηχο. Κοιταω και καποιος με επαιρνε με αποκρυψη. Αρχισα τα καντηλια μεσα στο βραδυ με το που το σηκωνω. Απο την αλλη γραμμη της κλησης ακουστηκε καποιος να λεει. "Σςςςς... Μη μιλας.. απλα κατεβα απο κατω." και το εκλεισε. Φοβηθηκα λιγο. Αλλα τι να κανω,αν ηταν αγνωστος? αλλα αν ηταν γνωστος? ηθελα να μαθω. Τι να κανω κατεβηκα. Ηλπιζα μονο να μην ξυπνησουν οι γονεις μου.Κατεβηκα κατω και δεν ηταν κανεις παω να φυγω και καποιος με τραβαει απο το χερι. Μου κλενει τα ματια και μου ψυθιριζει "Μικρη μου.." αμεσως καταλαβα ποιος ειναι. Μονο αυτος με λεει ετσι. Με αφηνει να δω και με φιλαει κατευθειαν. Του χαμογελαω και μου δινει ενα αρκουδακι απο αυτα τα γουτσου και μια λακτα. Ημουν σε φαση "σχξςθδηβσψηςσ". Τον ξανα φιλησα και με πηρε σφιχτη αγκαλια. Οτι καλυτερο. Η δικια του αγκαλια δεν συγκρινεται με καμια. Ειναι ζεστη και οτκ. Kαθισαμε και μιλησαμε. Την περισσοτερη ωρα με φιλαγε. Μετα μου ειπε καληνυχτα και εφυγε γιατι η ωρα ειχε παει 6. Θα τον εβλεπα και στο σχολειο. Αλλα αυτα που ελεγε η Λιζα..τι κανουμε τωρα? καλα μεχρι στιγμης καληνυχτα.

Επομενη μερα:

Παω στο σχολειο και ερχεται προς το μερος μου,με παιρνει αγκαλια, ολα αυτα τα εβλεπε η Λιζα, ηξερα τι θα εκανε.Δεν με νοιαζει,δεν θα την πιστεψει. Μετα απο το μαθημα,στο σχολασμα,με κοιταγε με νευρα, δεν ηρθε καν να μου μιλησει. Η Λιζα ειχε αυτο το στυλακι του νικητη. Ακαλα καταλαβα. Παω σπιτι και μου ειχε στειλει μυνημα. Εγραφε "βαλια,θελω να μεινουμε φιλοι." ΕΙΧΑ ΠΑΘΕΙ ΣΟΚ. Του λεω:

-αλλα εδειχνες χτες. 

Μ:Λαθος μου. ββ

δεν ειπα κατι. Ειχα κλειστει στο δωματιο και εκλαιγα. Οι γονεις μου πηγαν επαγγελματικο ταξιδι στην αγγλια και εγω σαν μεγαλη πλεον ημουν μονη. Νταξει δεν φοβομουν αλλα οκ. Μετα απο κανα 2 ωρα βγηκα απο το δωματιο μου και σκουπισα τα δακρυα μου. "δεν γινεται αυτο,δεν μπορει να καταληξουμε ετσι,αλλα σαν ξενοι γνωριστηκαμε και σαν ξενοι θα καταληξουμε" δεν ειχα παει σχολειο την επομενη μερα,δεν με ενοιαζε αν θα ανησυχουσε. Να κατσει με την Λιζα του. Ειχε περασει μια βδομαδα,δεν ειχα παει καμια μερα σχολειο,δεν ειχα ορεξη να τον δω. Μου εστειλε:

Μ:Γιατι δεν ερχεσαι σχολειο?

Β:Σε νοιαζει τι κανω τωρα?

Μ:Παντα με ενοιαζει,με νοιαζει και θα με νοιαζει.

Εκλεισα το κινητο και δεν του απαντησα κατι. Εβλεπα μια ρομαντικη ταινια και εκλαψα λιγο σε μια σκηνη,τα ματια μου ηταν κατα κοκκινα και εκεινη την στιγμη χτυπησε η πορτα. Σκουπισα τα δακρια,ανοιξα. Ηταν ο Μαριος..?

Μ:Γιατι τα ματια σου ειναι κατακοκκινα?

Β:Τι θες εσυ εδω τωρα?

Μ:Νοιαζομαι γαμω.

Β:"Φιλος" εισαι και θα νοιαζεσαι λογικα ε?

Μ:Φυσικα,φιλος.

Πηγα και εκατσα στον καναπε και αφησα την ταινια να παιζει. Ο Μαριος μπηκε μεσα και εκατσε μαζι μου. Εβλεπε την ταινια. Ηταν αργα το βραδυ. Ειδε οτι ειχα αποκημηθει και με σκεπασε,εκατσε διπλα μου κ με πηρε αγκαλια. Ξυπνησα το πρωι και τον ειδα να κοιμαται διπλα. Δεν εκανα κατι απλα  χαμογελασα. Τον πηρα αγκαλια και τον ξυπνησα λεγοντας του "Ειναι πρωι πρπει να παμε σχολειο". Ανοιξε τα ματια του και μου ειπε με βαρια φωνη πως δεν θελει και αν ειναι να κατσουμε εδω. Αφου φαγαμε κατι για πρωι μου προτεινε να παιξουμε playstation και λεω αφου δεν ξερω.

Μ:Θα σου μαθω εγω,μικρη μου.

Β:Ακομα δηλαδη?

Μ:Ακομα & για παντα.

Καθησαμε και παιξαμε. Δεν ηξερα και με κοροιδευε οτι πιο κιουτ. Ειχα κατσει στην αγκαλια του και προσπαθουσα να παιξω ποδοσφαιρακι. Ειχε σκασει στο γελιο. Εγω ειχα ψιλο θυμωσει. 

Β:Πω μωρε χεστο αφου δεν ξερω..ωχου. Χαζογελαει και με φιλαει...

Χευ. βγηκε λιγο μεγαλο αλλα οκ. Αυριο ξανα. Καληνυχτα. Αν σας αρεσε,λαικ. Ετσι θα συνεχιστει ή θα τσακωθουνε..χμ..θα δειξει. Κισειζζζζ <3