Unexpected Love

chapter 35

"edward...Dito..." sigaw ni cora

Dali dali akong lumapit sa kanya...

"Wheres maymay,please...Asan sya..."

Habang kinakausap ko c cora biglang lumabas ang doctor mula sa Emergency room...

"are you the husband?"

"Yes doc,,kamusta ang asawa ko?"

"Ill be honest with you Mr..."

"Barber..."

"Yes Mr. Barber di mganda ang lagay ng misis nyo,,is she seeing an Oby?"

"Opo Doc..."

"before i talk to you, can you please contact her for me kailangan ko syang makausap para makapag discuss kami ng pinaka safe na gawin kay mommie,,,"

"Doc,please sabhin nyo po ano na po ba ang kondisyon nya...??"

"Ok tatapatin na kita Mr. Barbers kailangan mailabas na natin ang mga babies kasi mas lalong nagiging komplikado ang lagay niya...Kya gusto ko makipag usap sa oby nya para malaman ko ang iba pang medical history nya...Mas magiging mapanganib sa kanya kung magtatagal pa ang mga bata sa loob ng tyan nya...And please pray for her,, kailangang kailngan nya yun sa ngayon...And lastly pag nakontak nyo na si doctora pa follow up nyo sa akin immidiEtly...."

At umalis na ang doctor, hinang hina ako ng mga oras na yun napaluhod ako sa sobrang panlulumo...Bakit kailangan sa amin pa mang yari to...Hindi ko na maiwasan ang umiyak...Ibinuhos ko lahat ng luha na kaya kong ilabas..

nakiusap ako sa mga nurses kung pwde ko makita ang asawa ko at mabuti naman na pumayag sila...

Halos madurog ang puso ko ng makita ko si maymay na punong puno ng aparato sa katawan at may nakasiksik na tubo na nasa bibig nya...

"God Im sorry mahal, sising sisi ako bakit kailangan pang magka ganito,,di na lang sana kita inaway mas inintindi sana kita,pinag usapan ng maayos ang lahat kesa mag inarte pa ako...Mahal please wake uP, please i need you...We need you...Aanhin ko ang kambal natin kung wala ka at di ka namin mkakasama...Im sorry for saying this...Call me selfish but i cant imagine myself leaving without you maHl...Please, wake up please...I love you mahal... I love you..." Di ko na mapigilan humagol gol na ako sa iyak...

Habang umiiyak ako biglang may tumapik sa balikat ko..

"kuya mike, kuya Dave ..."

"Tama na yan tisoy hindi makakatulong ang pag iyak mo..."Pagpapakalma ni kuya mike

"Kailangan mong magpakatatag at magpakatapang edward..3 buhay ang umaasa sa lakas mo...Nakausap namin ang mga doktor ipapasok si Maymay sa operAting room mamaya ilalabas na ang kambal...Dahil 7 months pa lang sila eh iincuvator ang mga babies mo...Atleast after mailabas sila si Maymay na lang ang aasikasuhin natin..." And its dave

"Wag ka mag alala tisoy matapang yan si bunso walang pagsubok yan na di inuurungan lahat yun nalampasan na...Ngayon pa ba na magiging momy na sya idagdag mo pa na may napaka mabuti syang asawa...alam ko edward lalaban si maymay mag tiwala lang tayo at mag dasal..." Si Mike

"Tama kayo kuya kailangan ko maging matatag na asawa at ama sa mga anak ko.." sagot ko in a positive voice..

"tama yan tisoy, andito lang kami susuportahan ka namin.." Si kuya mike..

"you got our back tisoy...Kasama mo kaming lalaban at magdadasal..." Si kuya Dave..

"thank you!!!" tanging nasabi ko sa kanila...

Bumalik ako sa tabi ni Maymay di para umiyak kundi kausapin at bulungan sya..

"mahal andito lang ako, i will never ever leave you i promise that...Sabay tayong lalaban mahal ha, Papa G will not give this to us kung alam nyang di natin kaya...Lumaban ka mahal ha,, apat tayong lalaban,,ikaw, ako at ang twins natin mahal ok? kapit-kapit tayo mahal sa laban na to...I love you, i love you so much..." Bulong kong sabi sa kanya dahil alam kong naririnig nya ako...

while staring maymay, suddenly there are tears falling from her eyes...,And i know she heard me.

"fight mahal please fight for me, fight for us, fighT for our family...I love you...I love you..." Habang sinasabi ko yun kay maymay biglang nag ring ang phone ko..

Ring...Ring...

"Yes hello..."

"Edward, this is marco..."

"Marco anong balita..."

"Wwhhhaatt"....

Itutuloy...