Het huis is een vlammenzee. Je hoort mensen in het huis schreeuwen van de pijn. Je ziet schimmen rondrennen. Brandweermannen proberen de brand te blussen en binnen te geraken. Maar het is te laat. Niet veel later valt het dak naar beneden, het geschreeuw is gestopt. Je hoort alleen nog het geknetter van het vuur. Iemand legt zijn hand op mijn schouder en probeert mij naar een auto te brengen. Maar ik wil niet weg.
Mijn familie zit in die vuurzee, onder het ingestorte dak. We hadden een familiefeestje, mijn oma was jarig. Nu is ze waarschijnlijk dood, net zoals de rest van mijn familie. Mijn ouders, broer, grootouders, ooms en tantes, neefjes en nichtjes,... Allemaal dood. Allemaal gestorven op dezelfde dag.
Na een tijdje krijgt de man mij toch in de auto. Die auto vertrekt meteen. Ik heb geen idee waar we naar toe gaan. Na een uur komen we aan. We staan voor een groot gebouw. Dezelfde man als daarstraks stapt uit de auto en doet mijn deur open. Hij kijkt mij zonder enige emotie aan.
We lopen voor bij de receptie, gaan twee verdiepingen omhoog met de lift en lopen vier gangen door. De man klopt op de houten deur en gaat achter mij staan. De deur gaat krakend open en een vriendelijk uitziende vrouw staat op ons te wachten.
"Kom binnen, Sofia." De vrouw heeft een prachtige stem. Maar hoe weet ze mijn naam? Ik stap het kantoor binnen en de man volgt - nog steeds zonder enige emotie - en gaat zitten op een klein stoeltje in een hoek van het grote kantoor. Ik kijk een beetje hulpeloos om me heen.
"Je mag hier gaan zitten" De vrouw wijst naar één van de comfortabel uitziende stoelen naast haar bureau. "Dankjewel" zeg ik zacht. Mijn stem is schor, waarschijnlijk van het roepen en wenen.
//
Volgende week zijn eindelijk mij examens gedaan! Ik zal dan pas verder schrijven aan mijn boeken. Check mijn andere boeken zeker uit!
Laat weten wat je van dit hoofdstukje vond!
Vote - comment!
xx
JE LEEST
Adopted By Larry
Fiksi Penggemar"Is dit echt?" "Natuurlijk, welkom in de familie!" // Dutch - Nederlands, fanfictie, Larry
