The Legendary Wolf II; Hidden secrets (HIATUS!)

Hoofdstuk 1

Zie hierboven op de afbeelding: Lani van zeven jaar.
------------------------------------------------------------------------------------------------
De WolfDemon was alweer even geleden verslagen. Erg jammer voor Vex was dat zijn klas de basisschool nog steeds hielp. Lani was daar vervaagd. Een donker figuur had haar naar haar echte leeftijd veranderd. Ze was nu bijna dertien jaar. De herinneringen van de mensen die haar kenden, waren een soort gebleven. Alleen was het alsof ze alles tot aan haar dertiende jaar hadden meegemaakt. Ze stond zelfs al ingeschreven op de lijst van groep acht.
Vex was nog steeds in groep vier aan het helpen. Maar sinds kort is hij niet meer alleen. Een nieuw meisje kwam bij hem in de klas en daarom werd zij natuurlijk tweetallen met hem. Haar naam is Skye Light. Vex kon het wel met haar vinden en er was iets vreemds met haar. Dat voelde hij gewoon. Was het omdat ze een meisje was? Of was het meer herkenning? Hij wist het niet.
Verveeld staarde Vex naar de klok. Nog vijf minuten voordat groep vier naar huis mocht gaan. Hij voelde een trilling in zijn broekzak en meteen schoot zijn hand ernaartoe. Hij trok zijn mobiel tevoorschijn en keek erop. Mathias was hem aan het chatten.

Hun traditie. Vex kon er wel voor eeuwig over dagdromen. Mathias en hij gingen in iedere drie weken één keer naar de ijsbaan. Best wel veel, maar dat boeide hem niets. Mathias was zeg maar in een relatie, nou ja, getrouwd met dolfijnen. Maar dat was hetzelfde voor kunstschaatsen. Een aantal jaren geleden had Mathias hem meegenomen en ze hadden afgesproken om in iedere drie weken een keer naar de ijsbaan te gaan. Die traditie hadden ze nu nog steeds.
Vex werd uit zijn gedachten gehaald door Skye die hem porde. "Het is tijd," zei ze. "We mogen gaan." Vex greep meteen zijn tas en liep snel het lokaal uit. Zo snel als hij kon, verliet hij de school en keek rond, zoekend naar Mathias. Maar hij zag hem niet en liep verder het schoolplein op. Hij draaide 360°, maar zag de jongen nergens. Zuchtend keek hij vooruit en op datzelfde moment werd zijn hand beetgegrepen en werd Vex meegetrokken. "Kom op, Vex! Hoe eerder we er zijn, hoe langer we de tijd hebben!" riep Mathias die van achteren zijn hand had vastgegrepen.
"Mathias, waar was je?" vroeg Vex lichtelijk geïrriteerd. "Ik was je de hele tijd aan het zoeken." "Wel, sorry hoor," antwoordde Mathias. "Dat ik niet voor jou opval, is niet mijn probleem." Vex rolde met zijn ogen. "Ik maakte maar een grapje, hoor!" Mathias knuffelde hem en draaide hem in het rond. "Hé! Ik zweer bij de Hel dat je me een keer voor een auto gooit, Mathias!" "Maar dat zou ik toch nooit doen!" pruilde Mathias. "Ja ja, let nou maar op. We zijn zo'n beetje bij je huis." Vex keek al in de verte. "Dat is waar," antwoordde Mathias. "Oké! Schiet op! Sneller, sneller, sneller!" Hij sleurde Vex alweer mee in zijn enthousiasme.
Mathias had de sleutel in zijn handen om de deur van zijn huis te openen. Maar nog voordat hij de sleutel in het slot kon steken, zwaaide de deur open. "Jaa! Mathias is terug!" Twee kleine figuren schoten het huis uit en vlogen Mathias om de nek. Het was de tweeling van zes jaar. Snel zouden zij zeven worden. Mathias knuffelde de twee. "Doe toch normaal, jullie twee," lachte hij. "Ik was hier vanochtend nog!" "Ja, maar dat is al best lang geleden!" protesteerde het jongetje. Het meisje draaide zich om naar Vex. "Eindelijk heb je naar ons geluisterd!" riep ze opgewekt. "Je hebt Vex meegebracht!" Ze liet haar oudere broer los en sprong in Vex's armen om hem ook een welkomsknuffel te geven. Haar tweelingbroertje volgde haar. "Komen jullie met ons spelen?" vroeg hij. Mathias zuchtte. "Mitch, Misty, herinneren jullie je dan niet dat Vex en ik een afspraak hebben?"
Verkeerde opmerking, Mathias.
Het meisje met dezelfde bruine haren als Mathias kreeg grote ogen en ze kreeg een enorme lach op haar gezicht. "Oh ja!" riep ze vol energie. "Mitch! Mitch! Ze hebben een afspraak! Ze gaan dansen op het ijs!" Mitch kreeg diezelfde lach op zijn gezicht. "Dat is waar!" riep hij. "Hoe konden we het vergeten!" "Mathias zei dat dit een belangrijke afspraak is," vervolgde Misty. "Weet je wat dat betekent, Mitch!?" "Ja!" riep Mitch.
Mathias en Vex stonden naast elkaar, kijkend naar de tweeling met het bruine haar en de groene ogen. Zelfs Mathias had geen idee waar dit gesprek naartoe zou leiden.
"Echt wel!" riep Misty en Mitch klapte vrolijk in zijn handen. "Mathias gaat Vex vertellen dat hij van hem houdt en dan gaan ze trouwen!"
"Trouwen!?"
"Wát zei je daar!?"
De twee vrienden kleurden beiden rood. "Ja! Natuurlijk!" riep Mitch. "Jullie houden van elkaar, dus jullie moeten trouwen!" "Even serieus, Mitch en Misty," zuchtte Mathias. "Wie heeft gezegd dat Vex en ik van elkaar houden?" "Jijzelf!" riep Misty. "Eh..?" Vex keek hem vragend aan. Mathias kleurde vuurrood. "Dat is niet waar, Misty! Ik dacht dat ik je geleerd had om de waarheid tegen mij te vertellen!" "Het ís de waarheid." Misty haalde haar schouders op. "Ja!" viel Mitch haar bij. "Jullie twee hadden een sleep-over, dus Vex logeerde bij ons. Jullie waren in slaap gevallen en jij lag half over Vex heen!" Hel! Ik word erbij betrokken! dacht Vex terwijl hij hulpeloos naar een vogeltje keek.
Mathias zuchtte geïrriteerd. "Wie zegt dat jullie de waarheid spreken en hoe weten ju-" "Ik was nog niet uitgesproken!" riep Mitch. "Wij zagen jullie twee en gingen naar jullie toe en Misty had de filmcamera gepakt om jullie te filmen." "Wij hoefden niets te doen of te zeggen," vervolgde Misty. "Jij begon uit jezelf te spreken, Mathias! Je praatte met woorden die wij niet begrepen en toen vroeg Mitch wat er was. We hielden een heel gesprek totdat jij ineens vanuit het niets zei dat je van Vex hield!" Mitch was intussen naar binnen gerend. Vex draaide zich om naar Mathias. "Oh, echt waar? Ik wist niet dat jij praat in je slaap, Mathias!" plaagde hij. "Ach, mond dicht," mompelde die chagrijnig. "En je hebt me nooit verteld dat je van me houdt."
Mitch kwam naar buiten gerend. "Ik heb de video naar jullie beiden doorgestuurd, ja zeker!" "Mitch!" riep Mathias. "Ja, Mathias?" vroeg hij. "Je moet me iets beloven." Mathias sprak met een serieuze stem. "Jij ook, Misty." De tweeling keek naar hem in afwachting op dat ene wat ze moesten beloven. "Beloof me dat jullie deze video naar niemand, maar dan ook niemand verder doorsturen." Mathias keek hen met een serieuze blik van ik-meen-het aan. "Dat beloof ik!" zwoeren de twee zes-jarigen. "Goed zo." Mathias verzachtte zijn stem.
"Zeg, zijn onze ouders niet thuis?" Misty schudde haar hoofd. "Mama zou over vijf minuten komen." "Alle vliegende vissen!" riep Mathias. "We moeten snel zijn! Vex, kom mee!" Hij greep de schaatsspullen voor hemzelf en voor zijn vriend. "Doe haar de groeten van ons beiden, dag dag Mitch en Mist!"
"Dat zou je misschien beter zelf kunnen doen, Mathias Leecer." Mathias bevroor op de plaats waar hij stond. "Wat dacht je? Ik zal zo snel en slim zijn om mijn moeder te ontwijken?" Mathias glimlachte onschuldig. "Maar natuurlijk niet! Zoiets zou ik toch nooit doen!" "Toch wel!" De hazelkleurige ogen van de vrouw richtten zich tot Mathias' ogen. De kleur van zijn ogen was niet erg duidelijk. Dan leken ze weer blauw en dan leken ze weer groen. Zijn vader had groene ogen, dus die had hij gedeeltelijk geërfd en de tweeling volledig.
De blauwige kleur had hij geërfd van een nichtje van zijn moeder die ooit was verdwenen en nooit meer was teruggekomen.
Eigenlijk waren Misty en Mitch geen tweeling. Eigenlijk hadden ze deel uit moeten maken van een drieling. De derde was een meisje met de naam May. Ze had hetzelfde bruine haar, alleen dan met blauwe ogen. Die kleur blauw en de kleur groen zouden samen Mathias' oogkleur vormen. Maar May was al vroeg gestorven. Drie jaar.
"May is voor altijd aan het slapen," had Mathias de overgebleven twee verteld. Ze waren eigenlijk te jong om te begrijpen wat er was gebeurd.
"Maar eh... Vex en ik moeten er nu toch echt vandoor!" Mathias gooide de ene tas naar Vex. "Ja! Ja!" viel Mitch hem bij. "Ze gaan trouwen!" riep Misty. "Echt niet! Houd je mond, Misty!" Mathias, rood van schaamte, ontweek de vragende blik van zijn moeder en trok Vex mee. "Mathias!" klaagde de jongen. "Waarom sleur je me overal mee naartoe!" Mathias stopte even en haalde zijn schouders op. "Omdat jij niet opschiet," antwoordde hij. Inmiddels was het gelach van de tweeling niet meer te horen. Vex maakte gebruik van de tijd dat Mathias stilstond en slingerde zijn tas over zijn schouder.
"Maar even serieus, Mat," zei hij terwijl ze verder liepen. "Praat jij echt in je slaap?" "Onze mobiels zullen het bewijzen," antwoordde Mathias. "En het is mij wel eens vaker verteld. Maar neem het niet tè letterlijk! Ik praat vreemd in mijn slaap!" Vex gaf hem een vriendschappelijk kneepje in zijn hand. "Maak je geen zorgen," was zijn reactie.
Twee minuten later kwam het gebouw al in zicht.
"Kijk! We zijn er!" riep Mathias uitgelaten. Een glimlach verscheen op het gezicht van zijn beste vriend. Die verdween echter al snel en de zwartharige jongen keek achterom. Mathias draaide zich ook om en volgde de blik van Vex. Een paar voorbijgangers waren gestopt en wierpen vuile blikken op hen. De ogen van Mathias en Vex ontmoetten elkaar even en Vex knikte bijna onzichtbaar. Mathias sloeg zijn ene arm om Vex's nek en maakte twee peace-tekens met beide handen. Vex deed hetzelfde en ze lachten vrolijk naar de voorbijgangers.
De twee jongens riepen in koor: "BEST FRIENDS-LOVE!" De grap van de twee was weer gelukt. Dat wisten ze omdat de voorbijgangers hun hoofden schudden en doorliepen, de jongens lachend achterlatend.
------------------------------------------------------------------------------------------------
Hiya Legendarische Lezers!
De toetsweek is alweer op volle gang!
Ik had een nieuwe manier uitgevonden om gesprekken via mobiels echter te laten lijken! xDD
Ik heb geen zin om de profielfoto van Mathias (eigenlijk moest het hem voorstellen) te vergroten hier, dus dat doe ik wel im het volgende hoofdstuk.
Maar ja, zoals we weer hebben kunnen zien, ben ik zeer slecht in het vinden van afbeeldingen.

Hahah, ik heb jullie mee laten genieten van het geweldige leven met jongere broers/zussen.
Ik bedoel, hé! Bij de kleuters hebben ze het al over trouwerijen. Maar wat weten zij daar nou weer van af? xDD
Happy smile & cya!

X— Silver Cat