Hoofdstuk 7

34 4 0
                                    

Zie hierboven in de media: het nummer 'If I die young'.
------------------------------------------------------------------------------------------------
"Opnieuw, waar gaan we ook al weer naartoe?"
Toen hij geen antwoord kreeg, zuchtte Mathias geërgerd. "Hel, waarom vraag ik je ook iets; je zit met die idiote oortjes in! Alle aandacht naar de muziek, 0% aandacht naar mij."
Hij wees even naar de jongen. "Hoe kan je überhaupt twee dingen tegelijk doen? Ben je veranderd in een meisje? ZEG! Wat luister je eigenlijk?"
Mathias' hand schoot naar voren en met één beweging, trok hij zo een van de oortjes uit het oor van Vex en hield het tegen zijn eigen oor.
"Hé!" riep Vex nog verontwaardigd.

"If I die young bury me in satin
Lay me down on a bed of roses
Sink me in the river at dawn
Send me away with the words of a love song"

Mathias had meteen alle aandacht voor de muziek.
"Jeez, Vex", merkte hij op. "Ik wist niet dat jij naar dit soort depressieve muziek luisterde."
"Doe ik niet."
"Wat is dit dan?"
"De waarheid zit er in verborgen."
"Wat-"

"A penny for my thoughts
Oh no, I'll sell them for a dollar
They're worth so much more after I am a goner
And maybe then you'll hear the words I been singin'
Funny when you're dead how people start listenin'"

"Dat wat je zojuist hoorde, is de keiharde waarheid", zei Vex. Mathias echter, haalde koppig zijn schouders op.
"Nog steeds is het depressieve muziek."
Aan de andere kant is het misschien ook wel goed dat er dit soort muziek bestaat, voegde hij eraan toe.
Op deze manier kunnen gelukkige, blije mensen erachter komen hoe het er in de gedachten van een ongelukkige aan toe gaat. Dus dit is hoe zij zich voelen?
Mathias greep de mobiel van Vex — nou ja, hij stal hem gewoon — en spoelde het nummer door.
Nadat het couplet over was, klonk het refrein.
"Serieus", zei hij een beetje sarcastisch. "Natuurlijk. Totaal geen depressieve muziek."

"Somebody shine a light
I'm frozen by the fear in me
Somebody make me feel alive
and shatter me
So cut me from the line
Dizzy, spinning, endlessly
Somebody make me feel alive and shatter me"

"Wacht. Dit nummer mag dan wel depressief zijn in mijn oren, maar die komt toch van die serie van een aantal jaar geleden ofzo?" merkte hij ineens op.
"Wat?" Vex keek hem even verdwaasd aan. "Is het geen film?"
"Weet ik veel. Ik stelde als eerste een vraag."
"Het kan toch zijn dat je het weet?"
"Alle vliegende vissen op weg naar de Hel. Ben je nou serieus?"
"Ja."
Mathias sloot zijn ogen. "Natuurlijk."
"Ik weet eigenlijk niet eens waarom ik het luister", zei Vex toen.
"Misschien door de tekst?"
Ineens herinnerde Mathias zich iets. "Er was toch iets met dat nummer van dat filmding of serie?"
Vex knikte. "Klopt. Het was degene die het nummer zong. Die de stem van het meisje had ingesproken."
"Oh ja. Het was een jongen, toch?"
"Inderdaad."

En op datzelfde moment moet er een bepaald persoon niezen:
"Alweer kou gevat?" merkte een persoon op die achter de computer zat.
Degene tegen wie hij had gepraat, keek hem geïrriteerd aan.
"Nee, Chikino. Iedereen moet wel eens niezen. Je praat trouwens bijna nooit wanneer je bij een computer of ander technisch ding bent, maar als je praat is het zo'n opmerking als dit."
"Je hebt helemaal gelijk, Shiyuu."
"STOP MET HET COMBINEREN VAN MIJN VOOR- EN ACHTERNAAM!"
'Shiyuu' plofte geërgerd op een zitzak in de kamer, terwijl Chikino alleen maar grinnikte.
"Stop met dat gegrinnik, idioot. Je lijkt op een meisje."
Chikino draaide rond op de bureaustoel en keek overdreven nadenkend. "Ben ik dat dan in de ogen van vele mensen dan al niet?"
"Dat noem je een crossdresser", antwoordde Shiyuu diep zuchtend.
Chikino kneep een oog dicht als een knipoog, en stak het puntje van de tong uit aan de zijkant van de mond die een lach vormde. Daarna stak die de wijsvinger op.
"Daar heb je een punt, Shiyuu!"
"Stop-" Shiyuu onderbrak zichzelf. "Laat ook maar. Je gaat toch niet luisteren."
Nu kreeg hij een peace-teken naar zich uitgestoken.
"Twee punten voor jou, Shiyuu! Trouwens, je moet een keer met me meedoen!"
"Wat?"
"Crossdress met me!"
Shiyuu die een knuffelkat in zijn handen had, liet spontaan het pluizen beestje op de grond vallen.
"Sorry!?"
"Het is leuk om mensen voor de gek te houden! Daarnaast moet het voor jou niet zo moeilijk zijn! Je hebt de stem van een meisje ingesproken en-"
"Dat was zo veel jaar geleden!" riep Shiyuu wanhopig door de ratelende persoon.
Chikino ging echter gewoon door.
"Dat is niet erg, want eerst dacht iedereen dat een meisje haar in ingesproken. En sinds je altijd al gecamoufleerd naar buiten gaat-"
"UNDERCOVER, CHIKINO, UNDERCOVER!"
"MAAKT NIET UIT! En dus een beetje verandering mag ook wel!"
Shiyuu rolde met zijn ogen en voelde toen een trilling in zijn broekzak.
Hij viste zijn mobiel uit zijn zag, alleen maar om een berichtje te zien van een achternichtje waarmee hij nog contact had. Ze vroeg of hij naar de winkel kon gaan om bepaalde boodschappen te doen voor haar oma die in dezelfde stad woonde als waar hij nu was.
Hij wist dat hij niet kon weigeren, omdat hij anders echte problemen had...
"Chi, ga met me mee."
Chikino haalde een hand door het haar met de koperkleurige gloed en schoof toen de kledingstukken die Shiyuu gebruikte om undercover te gaan met een "Natuurlijk.".
Shiyuu deed het mondkapje als eerste om en trok de pet voor zijn ogen.
"Hallo. Alleen ik ben hier in deze kamer, weet je wel?" Chikino trok de pet omhoog, zodat Shiyuu's ogen weer zichtbaar waren.
"Boeiend."
"Trouwens, ik snap nog steeds niet waarom je ook die idiote tandartshandschoenen aandoet", merkte Chikino toen op.
"Hygiëne handschoenen", verbeterde Shiyuu hem. "Kom mee."
Hij zag nog net hoe Chikino een laatste streng haar vastmaakte in zijn eigen haar.
"Ik word er steeds beter in!" zei Chikino opgewekt.
"Dat zeg je iedere keer", reageerde Shiyuu, kijkend naar het 'meisje' voor hem.
De twee liepen daarna de kamer uit, en vervolgens naar buiten.

The Legendary Wolf II; Hidden secrets (HIATUS!)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu