마지막 노래 °wonkyun

육

Ve o gün gelmişti.Sana hislerimden bahsettiğim gün.Seni ilk gördüğüm günden beri içimdeki tuttuklarımı açmıştım sana.Bana bağırmanı, terk etmeni bekliyordum.Ama sen bana kucak açmıştın.Beni kabul etmiştin o güzel dünyana.Kiraz ağaçlarıyla dolu o dünyada artık benim de bir yerim vardı.

Beraber kabul edilme zorluğunu yaşamış, bir sürü engele göğüs germiştik.Yılmamıştık hiçbir zaman.Birbirimize sahiptik çünkü.Başka bir şeye ihtiyacımız yoktu bizim.Ve aradan yıllar geçtiğinde bile sana olan sevgim hâlâ ilk günkü gibiydi.Her yıl kiraz ağaçlarını merakla beklerdin, sevgilim.Ve biz her baharın ilk günü tanıştığımız parka gider, piknik yapardık.Ben dışarıda sana şarkılar söylediğim zaman bana kızardın.Sesimi senden başka kimsenin duymamasını isterdin.Sesimi biri duyarsa beni sevenileceğini düşünürdün.Beni kaybetmekten korkardın.Benim senden başkasına gitmeyeceğimi bilmene rağmen korkardın.

Ama bir gün kulak ağrıların başlamıştı.Önemli değil diyerek geçiştiriyordun sürekli.Neden önemli olduğunu söylemedin, sevgilim?Bunu bana söylemen gerekirdi.Bunları yazarken bile sana kızgın olmam gerekirken kalbimde bir acı var.