Biz Hayal Ederiz Başkaları Yaşar

Başlangıç

  Uğultuyla çalan o ölüm çığlıklarının kahedici yüzünü görmeyi hiç beklemiyordum. Ya da o çığlıklarının ne anlama geldiğini. Ama artık büyüdüm, akıllandım ve bir o kadarda nefretle doldum. Evet patlamaya hazırım.

       Okula ilk başladığım yıllarda sürekli dalga  geçiliyordum. Bu durumdan ne kadar rahatsız olsamda onlara karşı hiç bir şansım yoktu. Yani onlar zenginlerdi bense küçük bir köylü kızı. Aramızda çok fark demi? Bende öyle düşünmüştüm. 

         Annem hep "Seni ezmelerine asla izin verme" derdi. Tabi onun için söylemesi kolay. Çünkü ne de olsa o ergenlerle dolu bir okula gitmiyor. 

     Anlayamıyorum! Hayata ağlarken başlıyoruz ve kendimizi bir anda gülerken buluyoruz. Bu oldukça tuhaf demi? Bende öyle düşünmüştüm. 

      Bazen hayatımı bir kitap sayfasına benzetiyorum. Çünkü kitaplar eskir. İnsanın hayatıda öyle değilmidir zaten? Senle hayat bulup, seninle ölür, yıpranır. Yılların geçtiğinide böyle anlarsın zaten. 

 Sabah büyük bir sersemlikle uyandım. Çünkü bugün okulun ilk günüydü ve geç kalmak istemiyordum. Hemen yataktn fırladım ve dolabıma yöneldim. İçerisini biraz kurcaladıktan sonra annemin bana misafirliğe gideken giymem için aldığı kıyafetleri buldum. Tuhaftır ki bu kıyafetleri ne zaman aldığımızı bile hatırlamıyordum. Neyse kafamı böyle saçma sorularla meşgul etmemeliydim. Çünkü artık liseliydim ve önümde uzanan yola bakma zamanım gelmişti. Gerçi bunu nasıl yaparım bilmiyorum. Ama umarım birkaç yardımcı bulurum 

          Sınıfa büyük bir tedirginlikle girdim. Ezik olduğumu belirtmemek için diğerleri gibi yapıp gülmemeye çalıştım. Ama öyle bir sınıfa düşmüşümki gülmemek elimde değil. Aslında bu ayrıntıları düşünmemem lazım. Ne de olsa 4 yıl burdayım. 

  -Merhaba yanın boş mu?

+Evet

-Tamam

+Otur dediğimi hatırlamıyorum

-Üzgünüm

İşte gine bizim hayat başladı. Yani yanına otursam ne olur ki? Sanki yiyecek miyim? Çok saçma. Ama ilk günden sorun yaşamamam lazım o yüzden en arkaya geçtim ve hemen yerleştim. İçime garip bir his düşmüştü. Çünkü bana doğru gelen bir erkek vardı. O bana doğru yürürken aklıma "lütfen yanım oturmasın" diye dua etmekten başka bir şey gelmiyordu.

-Merhaba ben Emre yanın boş mu?

Ve Ecem biter. Yani neden benimle konuşuyorsun? Yoksa inanmıyorum 8 yıllık bir aradan sonra erkeklerde beni görüyor. Bu bir ilk. Tamam bu günü resmen tarihe geçiriyorum. Çocuk bana dikkatlice bakarken içimden diyecek hiçbir söz bulamadım. Çünkü bu duruma hiç alışık değildim bende sadece;

+Sen bilirsin

Demekle yetindim. Yani bravo bana ilk defa bir erkek benimle konuşmaya gelmiş tek diyebildiğim bu mu? Üff gine yaptım yapacagımı. Dur..... İnanmıyorum çantasını koydu. Hayır olamaz! Ya yanlışlıkla bişey dersem? Ya da en kötüsü benimle konuşursa? Ne diyeceğim? Tamam biraz alıştırma yapıyım. "Merhaba ben Ecem, senin adın ne?". Hayır bu olmaz çocuk bana adını söylemişti. Yada tamam bu daha iyi "Yanıma..." 

-EE naber?

 Hayır konuşma benimle. Daha senaryoyu hazırlamadım. Ama belki de dogaçlama yapma zamanım gelmiştir. Ne dersiniz? Bi deneyelim.

+İyidir senden?

-İyi

Ve....konuşma biter. Anlayamıyorum. Etrafta o kada güzel kız varken neden ben? Benim ayrıcalığım ne? Umarım bu soruların cevapları kısa sürede verilir.

     Süre demişken galiba öğlen teneffüsüne az kaldı. Toparlanmaya başlasam iyi olur. Kantine inmeyeceğim için çantamda annemin yaptığı tostumu aldım ve sınıfta yemeğe başladım. Tuaftır ki herkes bana bakıyor. Ne yani olamaz mı? Sanki siz hiç evden geirdiğiniz tostunuzu okulda yemediniz. İnsanlar çak garip demi? Bende öğle düşünmüştüm. Zil çalar çalmaz herkes aşağıya bir ordu gibi indi. Bende bu fırsattan istifade. Tuvalete gittim ve aynada kendime baktım. 

   Her hangi bir aynaya bakmayı çok seviyordum. Çünkü aynalar bendeki kusurları söylemiyordu. Yada o gibi durumları kullanıp beni aşağılamıyordu. Bu hayatta çok şey yaşadım ben. Ama ginide bu olaylara rağmen güçlü kaldım. Bu hayattan sadece tek bir ders çıkarttım ve o da

            BİZ HAYAL EDERİZ BAŞKALARI YAŞAR

İşte tüm diyeceğim. Ne yani? O çocuk bana bakacak mıydı? Eminim bir sürü kızla birlikte olup onları öylece orda bıraklıyordur. Erkekler normaldir.

Sizce o kızlar gibi havalı olabilirmiydim? Tabikide tabi herkezle yattıktan sonra.

Peki onlar gibi zengin ve soylu olabilirmiydim? Tabi insanlara kötü davranarak. Eğer cehennemi göze alıyorsam bu olabilir. 

İşte olaylar burda biter şimdi ne yapacağım? Sınıfa gitçem. Eminim bir kaç hafta içinde beni çözerler ve dalgageçmeye başlarlar. Eee peki sonra? Evet müzik dinleyip ağlama ve tabi aynaya bakıp hayal kurma. Belkide aynalar ne biliyim güvensizler içindir. Evet bundan kesinlikle eminim.

         Hikayeler taslaklarda hazır. Votesler yükseldikçe yayınlanacaktır.

+20 VOTES TE YENİ HİKAYE GELİR