Krystal's POV
Inumaga na ako ng uwi dahil duon na ako nakatulog sa ospital,pagpasok ko ng loob nakita ko si Lawrence nakaupo sa dining table kasama si Kristine
"pasensya kana nga--" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko ng pinutol ito ni Lawrence "i don't care sana nga hindi kana umuwi" cold na sabi nito dahil sa sinabi nya parang tinusok ng maraming kutsilyo ang puso ko
"say ahh hon" malndi na sabi ni Kristine saka tumingin sakin at inirapan ako "don't look at her hon baka magmana pa sa kanya ang anak natin" may ngisi na sabi ni Lawrence kaya lalo ako nasaktan
"yeah! Baka mamana pa sayo ang kalandian at pagiginf desperada ng anak ko" aniya naman ni Kristine dahil bawal na ako madespress o kahit ano man ipapahamak muli ng anak ko umiwas na lang ako
Nagkulong ako buong hapon kwarto ko buti na lang may pagkain ako dito sa kwarto,
Habang kinakain ko ang biscuit dito sa kama ko bigla pumasok sa isip ko ang sinabi ni Bryan kanina nung hinatid nya ako
"kung nasasaktan kana at nahihirapan umalis kana sa poder nya" seryosong sabi nya
Gusto ko lumaki ang anak ko may kinikilala na ama dahil lumaki ako buo ang pamilya ko
Napahawak naman ako sa tiyan ko at hinimas ito "mabibigyan ba kita ng buong pamilya anak?"
Paglabas ko ng kwarto ko si Kristine at sumalubong sakin "punyeta ka talaga sana hindi kana bumalik dito" nagulat ako ng sampalin nya ako
"ta-tama na Kristine'naiiyak na sabi ko ng sampalin nya muli ako ng dalawang beses "paano ako titigil kung hindi ka malandi hindi mangyayare sayo yan" sigaw nya at pinagsasabunutan ako
Sinubukan ko labanan sya ngunit masyado sya malakas kaya magtulak nya sakin tumama ang likod ko sa upuan at napahawak ako sa puson ko ng bigla ito kumirot
"anong nangyayare dito?" tanong ni Lawrence kakalabas lang ng kwarto nya "sorry Hon hindi ko sinasadya inaaway nya kasi ako at balak nya ako itulak kaso inunahan ko sya para walang masamang mangyare sa anak natin" pagsisinungalin nya bigla dumilim ang mukha ng humarap sakin
"Punyeta ka talagang babae ka!?" sigaw nya "dahil sa kadesperadahan mo pati anak ko sayo idadamay mo" galit na sigaw nya
Lalo naman ako umiiyak at nananakit na naman ang puson ko "j-just he-help m-me Lawrence ang ba-baby ko" nahihirapan na sabi ko
Nakita ko sa mga mata ang galit at awa "stay here Kristine dadalhin ko lang si Krystal sa hospital" sabi nya at binuhat ako
Nandito ako ngayon sa opisina ni ninang at nakatikim na naman ako ng sigaw mula sa kanya buti na lang kami lang nandito "Ang tigas talaga ng ulo mo Krystal gusto mo ba talaga mamatay ang anak mo!?" sigaw nya umiling ako habang naiyak
"isa pang bumalik ka dito dahil lang mapapahamak ang anak mo sinisigirado ko sayo na ako mismo na papatay sa anak mo" seryoso na sabi nya
Nandito na kami sa tapat ng pintuan ng unit ni Lawrence ng magsalita ako "Sorry" mahina na sabi ko hinawakan nya naman bigla ang braso ko ng mahigpit
"Sorry!? Punyetang sorry mo Krystal wala na magagawa yan, kung gusto mo patawarin kita delivered my child peacefully" aniya saka pumasok sa loob
BINABASA MO ANG
She's Desperate
Short Story[[ COMPLETED ]] She is Kristal Dixson 21 years old a desperate girl, dahil sa pagmamahal nya kay Lawrence Hunter marami syang masisira at maraming mawawala sa kanya Pamilya Kaibigan Tiwala at ang taong Mahal nya lahat yan mawawala sa kanya dahil sa...
