®ASDFGHJKL®
Alexis' POV
IKAW, apat na letra dalawang pantig isang salita
Ngunit iisa ang ibig sabihin
At ang gustong iparating
Na IKAW, IKAW pa rin pala
IKAW pa rin pala ang siyang nagpapasaya sakin
IKAW pa rin pala ang isinisigaw ng puso't isipan
Akala ko kaya kong ikay kalimutan
Ngunit akala ko lamang pala
Sapagkat nung panahong kailangan ko ng masasandalan
Hinahanap ko pa rin yung taong dati kong naasahan
Kaya minsan napapaisip din ako
Kung bakit natin hinahanap ang wala
Kung bakit natin hinahanap ang hindi na babalik pa
Kung bakit natin hinahanap ang mga taong masaya na sa piling ng iba
Sana dati pa kinalimutan na kita
Para hindi na ako nag tiis pa
Sa lahat ng pasakit
Sa lahat ng mga naging balakid
Sa ating pag mamahalan na hindi na kayang balikan
At tila ibinaon na rin ng nakaraan
Mahal pasensya ka na
Kung bakit hangang ngayon ako'y kumakapit
Kung bakit hanggang ngayon ikaw pa rin
Mahal pasensya ka na
Pasensya ka na kung mahal pa rin kita
Kaya kahit na sa huling pagkakataon
Ikay akin pa ring pinagmasdan
Kahit na sa malayuan
Ito'y aking pinagtiisan
Ika'y akin lang mapagmasdan
Kaya paalam mahal,
Ika'y aki ng papalayain
A/N: TADAAAAA! So yeah. I know I'm the worst author. I know this is the worst prolouge ever ever ever. I know you did not notice this was a spoken poetry. Blah! Blah! Blah! Anyways thank you for reading this boring story. Keep on supporting <333333333
