İlk Aşk

2. Bölüm

İnsanlar kaçar zaten onlara zor glen herşeyden.Bende kaçmıştım işte. Kendime yeni bir hayat kurmaya karar vermiştim.

O gece....

Ceren bana çok fazla karşı çıksa da kararım değişmeyecekti.Ceren'e kesin bir şekilde ''Ceren yeter artık kararım kesin,bundan sonra geri dönmeyeceğim ve kendime onların olmadığı bir hayat kuracağım.'' dedim. Onlar beni hiç düşünmeden bencilce boşanmaya karar vermişlerdi. Tamam sık kavga ediyor olabilirlerdi ama çözülmeyecek bir sorun değildi bence bu.Hem ben ne olacaktım,yarı annemin yarı babamın yanında kalamazdım. Onlar bi arada olmadıktan sonra ne anlamı vardı ki. Bunu kabullenemezdim kesinlikle ve kararım netti.

Ceren etrafımda dönüp duruyordu.Aniden durdu ve ''Ne halin varsa gör tamam mı?Zor olan hiçbir şeyle mücadele etme!'' dedi kızgın bir şekilde,bana tam anlamıyla öfke püskürüyordu.Ona kızmıştım neden bana bu kadar karşı çıkıyordu ki? Ona döndüm ve ''Ben gidiyorum Ceren.'' dedim ve kapıyı açıyordum ki bana seslendi,arkama döndüğümde kendimi kolları arasında buldum.''Özür dilerim,sana bağırmak istemedim ama gitmek zorunda mısın?'' dedi.Gitmeliyim kesinlikle belki bu başkalarına ters gelebilir ama ben annemle babamın ayrılmasını asla kabullenemem.''Evet'' dedim kısık bir sesle. ''Ama bana kesinlikle haber vereceksin,gittiğin yerde mutlu ol ve artık şu ilk aşkını bulsan iyi olur.'' dedi. ''Bence o sevgili işlerine hiç girmeyelim Ceren,sevgili konusunda olan düşüncelerimi biliyosun ve bunları yeniden konuşmaya hiç gerek yok ayrıca sen salak mısın? Seni tabiki de habersiz bırakmam, her gün konuşuruz şapşal.'' dedim.

Gece olmuştu ve uyumak için yataklarımızı hazırladık ama bir şey unutmuştum.Hemen Melis'i aradım. Melis benim ilkokuldan arkadaşımdı ve aramız hala acayip iyi,fakat onlar 8. sınıfta Ankara'ya taşındı. Gittiğinde o kadar çok ağlamıştım ki gözlerim altı çok fena şişmişti. Ama onlar her yaz tatil için İzmir'e geldiklerinden her yaz görüşüyoduk, birbirimizden ayrı geçirdiğimiz vakitlerin acısını da çok fena çıkarıyorduk.

-Alo Melis, nasılsın?

-İyiyim canım da bişey mi oldu gecenin bu saatinde aradın?

-Melis ben yarın Ankara'ya geliyorum.

-Ooo süper Seleeenn,seni çok özledim ama bir dakika okul yok mu ya neden geliyorsun?

  Melis'e olanları anlattım ve onlarda bi süreliğine kalıp kalamayacağımı sordum. O da ''Tabiki kalabilirsin şapşal hiç sormana bile gerek yok hatta ayrı eve çıkmaz bizde kalırsın,annemler için kesinlikle sorun olmaz.'' dedi. Onlarda temelli kalmazdım ya bir iki hafta kalır,bir okula kaydolur,kendime part time bi iş bulur ve kısa sürede bir eve çıkardım.Bu benim için çok zor olacaktı ama bunu başarmak zorundayım.....

 Uyandığımda kendimi Ceren'in yatağında buldum. Kıyamam beni yatağına yatırmış,kendisi odasındaki kanepede kıvrılıp uyumuştu. Seviyorum ben bu kızı oğlum yaa.. Saate bi baktım 5 buçuktu. Bir an önce annemler uyanmadan eve gidip eşyalarımı toplamam ve bi miktar para aşırmam gerekiyordu.Yatağın yanındaki komodine Ceren'e bir not yazıp üstümü değiştirdim ve hemen evden çıktım. Hava karanlıktı,biraz korkuyordum ama olsun. Allah'tan hemen bi taksi bulmuştum da hemen eve gittim. Taksinin parasını ödeyip eve doğru yürüdüm. Kesinlikle ses çıkarmamam lazımdı.Hemen eve girip odama çıktım ve yatağımın altındaki mavi bavulumu çıkartıp bütün kıyafetlerimi içine tıktım.Masamda duran fotoğrafımıza baktım,bir anda içim burkulmuştu.Fotoğrafa bir öpücük koyup onu da bavuluma yerleştirdim. Babamın çalışma odasına gidip kasadan bir miktar para aldım.Bu para beni baya idare ederdi.Tam herşeyimi toplamış gidecekken karşımda annemi gördüm. ''Seleenn,kızım nereye?'' diye çığırdı bir anda annem. Anneme bir şey demeden onu öptüm ve ''Gitmek zorundayım anne. Lütfen ikinizde kusura bakmayın.Ama merak etmeyin ikinizi de habersiz bırakmayacağım.'' dedim. Annem bir anda ağlamaya başladı.Ama o ağlarsa ben dayanamam ki.... Kendimi ağlamamak için aşırı şekilde zor tuttum ve evden çıktım.

   Bir taksiye atlayıp garaja gittim. Ankara için en erken bileti aldım. Zaten otobüs de 10 dakikaya kalkacakmış. Hemen otobüse gidip koltuğuma oturdum.

Bütün yol boyunca uyumuşum.Ankara'ya geldiğimizde muavinin beni dürtmesiyle uyandım.Otobüsten indim ve hemen Melis'i aradım.

-Alo Melis

-Alo geldin mi tatlım? nerdesin?

-Otobüsten indim şimdi.Beni almaya geliceksin değil mi?

-Heralde gelicem kızım Ankara'nın neresini tanıyorsun?

-Off tamam yaa neyse hadi ben seni otogardaki kafede bekliyorum.

   Melis de tamam deyip telefonu kapattı ve kafeye gidip onu beklemeye başladım.Karnım çok acıkmıştı ama neyse şimdi Melislere gidince orda yerim.

  Ben kafamda derin düşüncelere dalmışken Melis'in sesini duydum.Arkamı döndüğümde birbirimize o kadar sıkı sarıldık ki galiba sırtımdaki kemiklerin çoğu kırılmıştı.

  Melis cidden çok güzel kızdı şimdi Allah için. Masmavi gözleri ve kumral saçlarıyla çoğu erkeğin gözdesi olabilirdi değil hatta öyleydi.''Seni çok özledim kaçak.'' dedi Melis.''Vaay kaçak hee iyiymiş.'' diyip gülümsedim. Otogardan çıkıp evlerine gittik. Melis'in ailesi çok iyi insanlardı.Annesi Sevim teyzenin gerçekten çok güzel yemekleri vardı ve her zaman güleryüzlü insanlar ikisi de.

Yolda ona 3 yılda neler yaptığımı anlattı.Sevgilin var mı diye falan sordu ama aslında cevabı o da biliyordu. Ama onun bir sevgilisi vardı ve tam 2 senedir birliktelerdi. Aslında onların aşlkarını kıskanıyordum. Evet ben aşka inanmayan bir kızım ama bu inanmayışı tamamen erkeklere güvenmeyişimden dolayı.

Eve geldiğimizde gözlerimi evden ve kocaman bahçesinden alamaıştım.Bize göre Melis'in ailesi baya bir zengindi.Eve girdik ve Sevim teyze geldi. Onunla da kucaklaştık. Melis hizmetçiye yiyecek bişeyler getirmesini söyledi ve biz de Melis'in odasına çıktık.Melis'in odası güzeldi cidden, baya büyüktü de. Bir baktım odasında iki tane yatak var ve birisi yepyeniydi.''Melis,sen tek kardeş değil misin, yoksa bu yatak bana mı?'' diye sordum. ''Senin tabiki de,sana bizde tamamen kalabileceğinin söylemiştim.''Beni gerçekten mahcup ediyorsun Meliiiss.'' dedim mahcup bir ifadeyle.''Saçmalama Seleen en yakın arkadaşımın bu zor zamanında tabi ki yanında olacağım.'' dedi.

Melis''ben aşağı iniyorum Selen sende üstünü değiştir,gel yemek yiyelim.Necla hanım eşyalarını yerleştirir.Bizde yemeğimizi yedikten sonra dışarı çıkarız.'' dedi.

Evet burayı öğrenmem gerekiyordu.Yabancı olduğum bu şehirle ve bu hayatla arkadaş olmam gerekiyordu.Tıpkı İzmir gibi.......

Arkadaşlar bu iki bölüm de fazla gelişme olmadı ama bundan sonraki bölümde artık olaylar başlayacak.Yorumlarınıvı vote lerinizi bekliyoruz.Sevgileeeerrr :DD <3