LOVESTORY: Fell In love with my best friend

Hoofdstuk 1: Kietelen in het grasveld.

Ik ben echt super blij voor de heel erg lieve comments!! Het is nogmaar het begin van dit boek maar toch had ik al veel positieve comments!! Dat betekent echt heel veel voor mij!! Blijven lezen zou ik zeggen!! Ik probeer zo snel mogenlijk verder te schrijven!! Maar er komen examens aan dus ik weet niet precies wanneer het volgende hoofdstuk er op zal staan!! <3 <3

Macy Pov:

"Stop" riep ik lachend. Nicholas zat me achterna en probeerde me te pakken te krijgen. Ik rende zo hard ik kon, maar natuurlijk struikelde ik over mijn voeten. Zo was ik nu eenmaal. Nicholas lachtte steeds om mijn onhandigheid en ik kon het hem geen kwalijk nemen want ik was zo nu eenmaal. Maar gelukkig voor mij was Nicholas er ook steeds om me op te vangen. Ik denk dat het record van het meeste struikelen over je eigen voeten op mijn naam staat. Ookal was ik amper tien. Mijn moeder zei steeds dat ik een evenwichts probleem heb. En daar moest Nicholas nog meer op lachen.

Nicholas was mijn aller aller aller beste vriend. Ik kende hem al vanaf mijn geboorte. We woonden heel ons leven naast elkaar. Hij was zoals een grote broer die ik nooit had gehad. Ookal was hij niet zoveel ouder. Ik verjaarde precies 6 maanden na hem. Wat nog handig was dat onze ouders de beste vrienden waren. We waren practisch familie eigenlijk. We vierden alle feestdagen samen en ik bleef vaak bij hem slapen en hij bij mij. Ik had ookwel enkele vriendinnen, maar Nicholas was anders. Bij hem voelde ik me perfect. Ik kon niet genoeg van hem krijgen.

Ik viel in de armen van Nick. "Dankje" zei ik nogsteeds een beetje lachend. "Geen probleem, Je weet toch dat ik je altijd zal opvangen" antwoorde hij met een knipoog. Ik lachte: "Dat is waar, jij staat altijd voor me klaar. En dat rijmt nog ook!" Hij hielp me overeind. "Maar goed dat ik zo sterk ben he" zei hij en hij liet me zijn arm zien. "Nicholas, even serieus. Zelfs een naaktslak heeft nogmeer spieren dan jij!" zei ik serieus. "Ooh" riep hij en hij probeerde me te kietelen. Maar ik liep snel weg. "Ik ben toch sneller dan jou!"

"Zolang je niet valt ja" lachtte hij. Ik keek even achterom en schonk hem een dodelijke blik. Maar daardoor remde ik af en reikte zijn handen mijn buik. Hij begon me te kietelen. En als er één ding was waar ik niet tegen kon dan was het kietelen. Hij duwde me op de grond in het kleffe gras dat dor was omdat het al weken niet geregend had. Ik vond het heerlijk als het zomer was. Nicholas en ik speelden dan bijna elke dag samen in het grasveld achter onze huizen. Of we zaten in zijn boomhut vanachter in de tuin. Vandaag waren we in het grasveld. Het rook er heerlijk naar zomer.

Ik droeg een Rood T-shirt en een blauwe driekwarts broek. Nicholas droeg een blauwe hemd en een jeans broek.

"Dat neem je terug" zei hij terwijl zijn vingers me bleven kietelen. "Stop" zei ik gierend van het lachen.

"Enkel als je zegt dat ik de mooiste en sterkste jongen ben van de hele wereld." ik dacht even na. Zijn bruine ogen haakten in de mijne en ik deed moeite mijn lach te beheersen toen ik zei: "Maar dan moet ik liegen"

Hij begon nog harder te kietelen. Al had ik dat niet gedacht dat dat nog kon. "Ik stop niet voor je het hebt gezegt!"

Ik overwoog wat ik nu kon doen. Of ik kon hem zeggen wat hij wou, maar dat was toegeven en dat was enkel voor mietjes. Of ik kon proberen onder zijn handen weg te glippen, maar de kans dat dat zou slagen was heel klein want al zou ik het nooit toegeven hij was best sterk eigenlijk. En de derde mogenlijkheid was...

Oké, er waren dus maar twee mogenlijkheden. Ik besloot voor een middenweg te gaan.

"Oké, oké. Nicholas Williams je bent de mooiste en sterkste jongen-" Nicholas glimlachtte en stopte met kietelen, maar ik was nog niet klaar. Ik stond vlug recht. "Als er geen andere jongens zouden zijn!"

Nicholas nam me vast en draaide me in het rond. Dat deden we wel vaker. Andere mensen zouden het vreemd vinden wanneer ze een jongen en meisje zo met elkaar zien omgaan. Maar zo was het bij ons altijd al geweest. We waren beste vrienden, voor altijd! Niets kon dat veranderen!