Arkadaşlar bu benim ilk kitabım . Böyle bir kitapla başlamak istedim umarım beğenirsiniz:)
-Taylant'ta Altın Üçgen'de başlayan hayatım basit geçiyordu. Bir sabah uyandığımda çığlık sesiyle irkildim. Ses tanıdıtı ''dadım!?'' . Heyecanlı ve korku dolu adımlarla merdivenlerden inerken kafama şu soru takıldı ''dadıma ne olmuştu?''.bahçeye çıktığımda yaşama nedenim ola dadımın cansız bedenini yerde buldum. Bunu kim yapmış olabilirdi ki? Koşar adımlarla buradan uzaklaşan kişilerin kim olduğu sorusu kafama takılmıştı daha doğrusu sorunlarının ne olduğu...
-Merdivenlerden birinin indiğini duydum. Arkamı döndüğümde hizmetçiyi gördüm."Yine ne var" diye kabaca bir soru sordum. Hizmetçinin cevabı hiç hoşuma gitmemişti ;"babanız"der demez kötü birşey olduğunu anlamıştım . Dinlemek istemedim . Merdivenlerden hızla çıkıp babamın odasının önüne geldim . Kapıyı tıklayıp içeri girdim . Babam uyanık bir şekilde yatakta yatıyordu. Beni yanına çağırdı. Yanına gidip "Evet baba" dedim. Babamın bu yüz ifadesini biliyordum daha önce bilmem gerekmesine rağmen bilmediğim bişeyler anlatacaktı;"kızım biliyorum bunu başta şaka olarak düşüneceksin ama ben sesin gerçek baban değilim. Senin baban sen daha çok küçükken bir savaşta dünyaya gözlerini yumdu."demesiyle "peki ya annem onun öldügünu söylemiştin" dedim. Ve "ben artık sıkıldim, burası beni sıkmaya başladı"diyip oradan uzaklaştım.
-Babamın dediklerini sahilde düşünmeye başladim . Acaba doğru mu söylüyordu? Annem meselesi, babam savaşta öldüyse annem neredeydi?
Ben böyle düşüncelere dalmışken arkamdan bir el bana dokundu bakmak istemiyordum. Bana, "deniz ne güzel bir sırdaş, sırrını kimseye söylemiyor bunun yanında güzel bir dinleyici, ne söylersen söyle her zaman dinliyor."dedi. Sesin sahibini tanıyamamıştim . Bir süre öyle bekledikten sonra arkama baktım . Gitmiş...
Ertesi gün eşyalarımı bile toplamadan yola koyuldum. Hedef Türkiye!!
Yolda aklıma dün sahilde olan olay geldi . Olayı düşunürken farkına varmamisim mola zamani gelmis. Otobüsten inince derin bir nefes aldım neyse ki uzun bir molaydı. Kafeteryaya giderken birinin bana "Ezgi"dedigini duydum bu dünkü sesle aynı sesti . Arkami döndüm . Sâkin bir yerde oturduğumdan fazla bir çevrem yoktur ve gördüğüm kişiyi de tanımiyordum. Bakışlarımdan anlamış olacak kendini tanıtmaya başladı "Beni tanımaman normal , ben Kaan "diyip elini uzattı el sıkıştik. İlk defa elim bir erkeğin eline değmişti. Utanmiştim oradan uzaklaştım . Mola bitmisti otobüse bindim. Arkamda onun oldugunu yeni fark ettim. İçimde garip bir his vardi. O sırada otobüs sallandı, irkildim.
Tekrar ona baktım koltukta yoktu yan koltuğa geçmişti sohbet ettiği kızı görmekte gecikmemiştim. Sinirlenmiştim kıskanmak mi?asla . Hem ben onu neden kıskaniyim ki... Tamam kabul ediyorum biraz kıskandım.
Önüme döndüm . Bir süre sonra bana "naber?" Dediğinde sert bir tavırla "kötü" cevabini verdim."tamam"deyip sustu. Bu çocuk çok komik ! Birkaç saat sonrasında alttan elime "KISKANDIN MI" yazan bir kağıt tutuşturdu. Kağıdın arkasına "KİMİ VE SANANE?" Yazıp arkama attım.
Buna bozulmuştu.
Uyuyakalmışım.
