"မင္းကုိမင္းသိတ္ေတာ္လွၿပီသိတ္တတ္လွၿပီေပါ့ေလဟုတ္လားပတ္ခ်န္းေယာလ္"
ကင္မ္ဂ်ဳံအင္ကထုိပတ္ခ်န္းေယာလ္ဆုိသည့္
သူ၏ရင္ဝတည့့္တည့္ကုိဓားနွင့္ေထာက္ထားသည္
နီရဲရဲအရည္မ်ားဟာ၄င္း၏အက်ၤ ီအျဖဴမွတစ္ဆင့္တစ္လွိမ့္ခ်င္းၾကလာျပန္သည္။"သူ႔ကုိဟုိဘက္အခန္းထဲကုိဆြဲခဲ့စမ္း"
"ဟုတ္ကဲ့"
ထုိပတ္ခ်န္ေယာလ္ဆုိသည့္သူလက္ေမာင္းတစ္ဖက္စီကုိတစ္ေယာက္စီကုိင္ကာတ႐ြတ္ဆြဲသြားၾကတယ္။
လူတစ္ေယာက္ကုိတိရိစၧာန္လုိဆက္ဆံေနၾကတာ
ဟုဒုိဂေယာင္ဆူးတီးတုိးေျပာသည္။
သိတ္မၾကာခင္ေဘးခန္းတစ္ေနရာမွ
ထြက္လာေသာအသံမ်ားေၾကာင့္ဒုိဂေယာင္ဆူး
ထိတ္လန္႔သြားရသည္။"အားးးးးးးးး!!!!"
ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ပုံေထာက္ရင္ဒီလူေတြဘယ္ေလာက္ေတာင္နွိတ္ဆက္ေနၾကသလဲ
ဆုိတဲ့အေတြဟာဒုိဂေယာင္ဆူးရဲ႕စိတ္တစ္ပုိင္းတစ္စထဲေနရာယူၿပီးကာလမွလူ႔သဘာဝအတုိင္းစပ္စုခ်င္စိတ္တုိ႔က
ထိန္းမရေပ။မ်က္ဆန္နက္မ်ားဟာစိတ္ဝင္စားမူျပင္းျပေနေသာေၾကာင့္အေရာင္ေတာက္လာသည္။ထူပိန္းလွပေသာႏူတ္ခမ္းတစ္စုံဟာေၾကာက္စိတ္ေၾကာင့္တဆက္ဆက္တုန္ေနသည္။
ေျခသံမျမည္ေအာင္ထိန္းေလ်ွာက္လုိ႔ရေပမဲ့တခ်ြင္ခြၽင္ျမည္ေနေသာသံႀကိဳးမ်ားရဲ႕အသံကုိေတာ့ထိန္းမရေခ်။
နံရံအနားကုိဒုိဂေယာင္ဆူးေခါင္းေလးေစာင္းရင္း
နားကုိနံရံနွင့္ကပ္ကာေဘးခန္းကအသံေတြကုိနားေထာင္ေနသည္။လက္နွစ္ဖက္လုံးကုိလည္းနံရံကုိတြန္းေနဟန္ေထာက္ထားသည္။~•~
"မင္း......အဲ့ေကာင္ေလးကုိBarတစ္ခုလုံးကုိေတာင္ငွားေပးတယ္ေပါ့ေမြးေန႔ပြဲအတြက္ကု္ိငါ့အေႂကြးဝယ္ကတ္နဲ႔ဟမ္...ကားေလးကလည္းဝယ္ထားေပးေသးတယ္....သူသုံးသမ်ွပစၥည္းေတြကုိငါ့ေငြေတြယူသုံးၿပီးဝယ္ေပးတဲ့ထိ......ငါဘာမွမေျပာခဲ့ဘူးေနာ္ေခြးေကာင္....မင္းအခုလူသတ္တယ္အဲ့သူေတာင္းစားခုိင္းလုိ႔မင္းငါ့အမိန္းမပါပဲလူမသတ္ရဘူးလုိ႔ငါမင္းကုိသင္ေပးခဲ့တယ္ေလ....မင္းသည္းေခ်မရွိဘူးလားလူတစ္ေယာက္ကသုံးခါမွားခြင့္ရွိတယ္......မင္းကအခု၄ေခါက္ျဖစ္သြားၿပီ...အခုမင္းအျပစ္ေပးခံရမွာကုိသိလား"
BẠN ĐANG ĐỌC
ေသြးစက္မ်ားရဲ႕ကလဲ့စား
FanfictionKim Jong In ဆုိတဲ့သတၱဝါ တစ္ခါတစ္ေလလူလုိ႔မထင္ရေလာက္ေအာင္ရက္စက္တတ္ၿပီး တစ္ခါတစ္ေလၾကျပန္ေတာ့လည္း.............