Familia Crisosmo

Familia Tres

Pangisi-ngisi pa akong lumapit kay Elise.

"Ui Elise! Kainis ka ah! Sinulot mo yung BF ko! Grabe ka ah! Naga-anuhan pa talaga kayo ng makita ko. Gusto ko gumanti! Paano kaya? Hmmmm?" - kunwaring nag-iisip ko'ng tugon.

"M-m-maawa ka Helen! Please ayaw ko pang-mamatay! Please!" - pakiusap niya.

"Aww. Nakaka-awa ka nga! Pero pasensya na buo na ang desisyon ko! Paalam!" - at binusalan ko ang bibig nya gamit ang panyo.

Patalon-talon pa ako'ng naghahanap ng baseball bat.

At nang makita ko na iyon, kinuha ko ito at pumunta agad ako ke' Elise.

"Elise. Ganito ba kalaki ang ke' Geenyl? Sabagay, sa dinami-rami pa naman ng sinulot mo, siguro sanay ka na dito! Sana masarapan ka!" - at bigla ko'ng hinubad ang saplot niya sa baba.

Pilit ko'ng hinawalay ang kaniyang hita at walang ano ano'y ipinasok ang baseball bat sa kaniya.

"Ui! Ba't ka umiiyak? Masarap ba? Masarap ba ha? Sumagot ka'ng punyeta ka!"

Tanging ungol lang ang naisagot ni Elise.

Mas binilisan ko pa ang paglabas-pasok ng baseball bat na punong -puno na ng dugo sa kaniyang lagusan.

Makalipas ang ilang minuto, nawala na ang ungol ni Elise.

Nakita ko ang muka niyang puno ng dugo, luha at pawis.

Naiinis pa rin ako dahil kahit wala na s'yang buhay, maganda parin siya.

Hinataw ko ng pagkalakas-lakas ang muka niya gamit ang baseball bat at natanggal ang tatlong niya ngipin.

At doon ako napangiti.

--------

Habol-habol ang hininga, nagising si Helen sa isang bangungot ng nakaraan na nais niyang kalimutan.

Iyak ng iyak ang dalaga.

Parang baliw na nakaka-awa.

Ilang psychiatrist na ang kanilang kinulsulta ngunit di pa'rin nagbabago ang dalaga.

Kung may pagbabago man ay mas lumala lang ito.

------

Naglakad lakad si Helen sa bakuran ng kaniyang tinutuluyan na lutang sa sarili.

Wala siyang paki-alam ko'ng masugatan man siya basta patuloy lang ito sa paglakad.

Sa kanyang paglalakad, may nakita siyang pala.

At inalon ang kaniyang isipan sa isang bangunot.

------

Nang makalabas ako ng kuwarto, niyakap ako ng aking pamilya.

"Anak, pinagmamalaki ka namin. Isa ka nga'ng Crisosmo!" - ani ni Nanay.

"Nay, Tay, kung pupwede, mauna na po kami ni Kuya sa baba at may pag-uusapan po kami." - walang emosyon ko'ng saad at lumakad na pababa.

Ng maramdaman ko'ng sumunod na si Kuya, huminto ako at tinanong siya ng hindi lumilingon.

"B-bakit natin 'to ginagawa kuya!? Anong rason!?"

"Ginagawa natin 'to para sa kaligtasan natin Helen!"

"Kaligtasan!?" - gulat akong tumingin sa kanya gamit ang aking umiiyak na mga mata.

"Sa tingin mo, sino ang mananakit sa'tin!? Sino kuya!?" - dagdag ko pa

"Ang mga kaibigan o taong may mga kasalanan sa'tin Helen!"

"Pwede naman isuplong sa mga nakakataas amg ganiyang problema Kuya! Napakababaw ng rason n'yo!"

"Sa tingin mo ba ay mapagkakatiwalaan ang nakakataas sa panahong ito Helen? Hindi! Nabibili na ng pera ang lahat! Lahat-lahat!" - at umalis siya.

Iyak lang ako ng iyak sa aking narinig.

------

Para mahimasmasan, mas pinili ko'ng lumabas muna sa bahay at maglakad-lakad.

Nang makarating ako sa madilim na iskinita, naramdaman ko'ng may sumusunod sa'kin.

Hanggang sa nawalan ako ng malay dahil may pumalo sa ulo ko.

------

Nagising akong nakatali sa upuan gamit ang isang lubid.

Magulo.

Mabaho.

Madilim.

Yan ang kwartong kinalalagyan ko ngayon.

Bumukas ang kinakalawang na pinto at lumabas ang asawa ni Mr. Ayar kasama ang dalawang naglalakihang lalaki.

"Maligayang pagdating sa iyong kamatayan, Helen!"

-END OF FAMILIA TRES-