Prolog

14 2 3
                                    

- Błagam, nie zostawiaj mnie.. - Proszę resztkami sił które mi pozostały.

- Kochanie, pamiętaj. Nie możesz się poddać, nie możesz okazywać swoich słabości. Bądź silna i zawsze walcz do końca.. jestem z ciebie taka dumna, moja mała córeczka.- szepce pozbawiona jakichkolwiek sił, głaszcząc moją dłoń.

- Nie dam sobie rady, nie mam nikogo poza tobą - łkam cicho pozwalając łzom spłynąć po moich zaróżowionych policzkach.

- Skarbie posłuchaj mnie. Już trochę na tym świecie jestem i doskonale cię znam .. od dziecka wiedziałam że jesteś silną i mądrą dziewczynką, a twoje zachowanie i sposób patrzenia na świat tylko potwierdziło moje zdanie o tobie. . - dodała mocniej mnie do siebie tuląc.

- Bardzo cie kocham.- mówię, wtulając się do kruchego i słabego ciała kobiety.

- Ja ciebie też słoneczko, najbardziej na świecie i zawsze o tym pamiętaj. Będę nad tobą czuwać tam na górze, mimo iż wiem że doskonale dasz sobie radę. - odrzekła, delikatnie odsuwając swoje ciało ode mnie. Spojrzałam na nią podpuchniętymi od płaczu, oczami. Jej niegdyś błękitne jak ocean spojrzenie, teraz ukryte było pod powiekami .. aparatura stojąca obok łóżka nie ukazywała nic, prócz poziomej linii na środku ekranu.

Zostałam sama.

To już koniec opublikowanych części.

⏰ Ostatnio Aktualizowane: Aug 17, 2017 ⏰

Dodaj to dzieło do Biblioteki, aby dostawać powiadomienia o nowych częściach!

Błędy przeszłości Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz