Artık umutluydu.Ama o yerde ki defteri anımsar gibiydi.Sanki bir yerden tanıyordu o kitabı.
Ali Bey:bu kitap...
Diyip hemen kıza yöneldi;
Neden ağlıyorsun, seni bu kadar üzen nedir? Bu kitabın içinde ne var? Kaç gündür buraya gelip gidiyorum senin için.Lütfen canım bana her şeyi anlat anlat ki huzur bulabilsin anlat ki rahatlayabilesin.seni zorlamıyorum beni yanlış anlama senin için burdayım. Biraz baktı . Ses yoktu. Kapıya yöneldi. Ve adım adım yürümeye başladı. Arkadan bir ses duydu .
Bilmiyorsun sen hiç birşey bilmiyorsun.Ses bi anda sanki odanın her yerinde yankılandı. Sen bilmiyorsun.
Ali Bey kafasını çevirdi kız birden yere oturdu.
Ali Bey;bana yardımcı olmalısın. Hadi canım anlat bana.Sanki kız artık anlatması gerektiği anlamamış ve dilinden teker teker dünyanın en hüzünlü kelimeleri dökülüyordu.
On sene önce ailemle sarkar şehrinde yaşıyorduk.İki erkek kardeşim annem ve babam...
Bir komşumuz vardı.önceleri onunla çok iyi anlaşırdık öyle ki evimizden biri gibi evden çıkmazdı .Bir gün gece vakti kapıya kırılırcasına vuruluyordu. Önceleri ne olduğu anlamadık. Kapıyı babam açtı. Annem ve korkarak yataktan fırladık. Kapıya doğru korka korka titreye titreye gitmeye başladık. Kardeşlerimin ağlama sesleri hala kulağımda...
Kız bir ara bayılacak gibi oldu.
Ali Bey hemen su getirdi. Ve kız bir az sakinleşince sözlerine devam etti;
Kapının arasından babamın alnına silah dayadıkları gördük. Biraz daha yakınlaşınca samimi olduğumuz komşumuzun eşinin babama silah dayadığı gördüm.
Bir şeylerden bahsediyorlardı.
Anlamadığım ve bir türlü anlam veremediğim sebep yüzünden babam bir gece öldü.
Daha sonra annem yıkıldı. Kardeşlerim küçük çaresizler.
Annemin bizden sakladığı birşey vardı. Babam ölmeden önce de sürekli konuşuyorlardı. Ne zaman içeri gelsek konuşmalar farklı yerlere taşınıyordu.Oradan yıllardır doğduğumuz büyüdüğümüz şehirden evimizden taşınmak zorunda kaldık. Anneme yardım eden yok bi elinden tutan yok.Babam ölünce aile tamamen dağılmıştı.
Annem her gece ağlıyor.Tesellesini bizde bulduğunu söylerdi. Annem başka bir şehirde kötü rutubetli bir ev buldu. Oraya taşınmıştık. Babamın yokluğuna alışmaktan değil bir süre sonra kabullenmiştik.Artık tek dayanağımız annemdi. Onu çok seviyoruk. Zamanla annemde o pis rutubetli evde hastalandı.Bence asıl sebep annemin artık bunca yükü kaldıramadığıydı. Ve bir gün annem bizlerden bişey sakladığını kabul etmiş ve her şeyi anlatmıştı.
Bir abiniz vardı. Sizden önce bir erkek dünyaya getirmiştim. Ama onu hiç istemiyorduk zorundaydık buna.Yiyecek ekmek bulamıyorduk. Bir çocuğa nasıl bakarız diye düşündük.Onu aldırmaya karar verdik. Hepimiz çok üzgündük. Hastahaneye zorla gittik. Doktorlarla konuştuk baban ve ben.Doktor onu alamayacağını çünkü kalp atışlarının başladığını söylemişti.
İçimden onu aladırmamak geçiyordu ki öylede oldu.Aslında buna çok sevinmiştim. Ama babaannen allah rahmet eylesin.Onu hiç istemiyordu. Sabaha karşı sancılarım başladı ve apar topar hastahaneye kaldırıldım. Bir erkek evlat dünyaya getirmiştim. Adını ali koymuştum. Baban öyle istiyordu.Onu herşeyden çok seviyordum.Beş yaşına basmıştı. Ailemizin geçim darlığı bi yandan babanın çaresizliği bir yandan ...
Sonunda Aliyi zengin soylu bir aileye verdik.O günü asla unutmam. Daha sonra tabi baban zamanla iş buldu. Güzelde bir eve taşındık. O acı hep içimdeydi.Alinin ağlaması anne diye bağırması gözümün önünden asla gitmedi.Bir süre sonra Ali yi buldum başka bir şehirde psikolog olmuş. Yıkıldım karşısına çıkamadım çıksam ne diyecektim ,korktum dedi. Bana onu bul dedi . Sadece onu bul...
Ali Bey ağlıyordu.Bir şeyleri şimdi
anlıyordu.Kadın sözlerine devam etti daha sonra annemde bunu söyledikten iki gün sonra öldü.Kardeşlerim yıkılmıştı. Ben onları ayakta tutmaya çalışıyordum tabi onlar artık büyümüştü.Bir gün evden iki erkek kardeşimde gitti. Daha sonra onlardan hiç haber alamadım.Hayatım bitmişti . Bir anda yapayalnız kalmıştım.Kardeşlerim bi yandan annem babam bir yandan ağır deprasyon geçirmiştim. Üç yıl hastahanede sakinleştiricilerle yattım.Sonra annemin son arzusu aklıma geldi ve bu kasabaya yerleştim . Ve seni gördüm abi hiç birşey söyliyemedim.Sen benim abimsin. Dedi psikolog ali beye Ali yıkılmıştı.Ne yapacağını bilmiyordu. Oradan hemen ayrıldı. Ve verildiği anne ve babasının yanına gitti.Artık herşeyi biliyordu.ama inanmak istemiyordu.içeriye nasıl girdiğini bilmiyordu. Her şeyi anne babasına anlattı.ve onlarda olanları kabul etti.
