Pijn
Ik was rusteloos
terwijl de pijn op het randje van ondraaglijk was
Keek ik op mijn klok
leken de seconden uren te duren
en de minuten dagen
Het was verboden om te schreeuwen
maar ik mocht niet klagen
Ik lag te wachten op de verdoving
die maar niet op kwam dagen
Zodat ik eindelijk weer kon slapen
Maar dromen was er niet bij
een donker gat waar je al maar dieper in valt
Dit voel ik nu al alle dagen
Zonder dat iemand het ziet
Verliet ik de persoon die ik was.
Iemand anders nu
Maar wie
Van buiten zul je niets zien
Recht in mijn ziel
Zie je het verschil
Dit is niet het eind
Maar het begin
Het begin van mijn nieuwe leven
Maar in alle dagen
Zal ik mij herinneren
Hoe het was om die pijn te dragen.
